De oplossing van het geldprobleem der rijken

Na een afwezigheid van drie weken staat uw vertrouwde scribent weer ter beschikking van het land, zijn revolutionairen en malcontenten. En uiteraard van Doorbraak, het blad dat graag op al brede ego’s trapt. Een medium waarvoor Socrates etc. elke week tijdig zijn bijdrage persklaar maakt alsof het een tweede natuur is. Want hij wil gelezen worden en het publiek wil lezen. Hij heeft het nu eenmaal geleerd en wat men leert is algauw een gewoonte.

Het is dus de plicht van de schrijver te schrijven. Hij voldoet hiermee aan de verslaving van de lezer. Mits uiteraard een vergoeding. Een taxichauffeur wordt betaald om meneer X naar mevrouw Z te voeren, om elkaar het genot te schenken waar ze naar verlangen. Het is dus logisch dat een schrijver betaald wordt om de lezer het plezier te gunnen waar hij naar uitkijkt zoals de vluchteling naar het beloofde land.

Socrates etc. schrijft al jaren, zij het onder vele namen, zonder er echter rijk van te worden. De kwestie is namelijk dat schrijven niet naar waarde gehonoreerd wordt. Het geldt niet enkel voor hem maar voor eenieder die van zijn pen leeft. De onderwaardering mag niet langer het geval zijn. Een oplossing ligt voor de hand, is in handen van… van wie anders dan van zij die het grootste deel van het kapitaal in handen hebben, de rijken.

Ziehier nu zijn voorstel. Dat enkel voor hem geldt. De anderen moeten zelf een oplossing bedenken. Ieder zijn kip, elk zijn ei. De banken hebben het beheer over het kapitaal van de rijken. Het is zo groot geworden dat ze geen rente meer willen betalen. Er geen blijf mee weten.

Welnu, Socrates etc. stelt voor een niet onaardig deel aan hem toe te vertrouwen. De rijken weten niet meer wat er mee aangevangen, maar hij wel. Jazeker! Hij zal eindelijk zijn koelkast tot de nok kunnen vullen en de verwarming ’s morgens en ’s avonds een uurtje langer laten branden. Dan zal hij zich niet moeten beperken tot twee kopjes koffie per dag, maar er sloten van drinken. Een grotere woning ligt dan in het verschiet.

Met een grotere behuizing is er plaats om de kamers te behangen met geldbriefjes en de vloer te plaveien met munten. Het zo te stapelen dat hij nauwelijks ruimte heeft om zich vlot door zijn woning te bewegen. Hij verplicht is er wat mee te doen. Er niet mee naar de beurs te gaan. Neen, hij zoekt andere wegen. Een van die andere is de aanschaf van een handkar met chauffeur – hij kan niet alles doen, dat begrijpt u wel -waarmee hij op zoek kan gaan naar grachten om het verworven kapitaal in te kiepen. Zodat zowel de gever als de vinder onbekend blijven. Een flink deel van de dag waarop Socrates etc. niet leest of slaapt zal dan nuttig besteed worden. Met deze daad zal de voorraad geld van de rijken slinken.

Er zullen natuurlijk artikels op de voorpagina’s van de kranten verschijnen met als kop: ‘Gulle rijke smijt geld weg!’ Het is een asociale kop van een sociale daad. Het zal aantonen dat de media nauwelijks de nevenaspecten van het kapitalisme kennen. Maar goed, zolang de voorraad geld van de rijken blijft toestromen, zal het een zorg voor Socrates etc. zijn wat de kranten koppen.

Naast het leven van de rijken verlossen van de geldplaag, zal de oplossing een ander voordeel opleveren. Een voordeel waar u tevreden over zal zijn. Socrates etc. zal ophouden met artikels schrijven, columns waar de lezer zich aan ergert, de ene keer omdat hij gelijk heeft en de andere keer omdat hij overschot van gelijk heeft.

Uiteraard zal hij pas ophouden met schrijven, zolang het geld blijft toestromen. Het komt er dus op aan dat zelfs u, beste lezer, een duit in het zakje doet. Schrijf dus vandaag nog een briefje naar de redactie met de volgende inhoud: ‘Ik wens niet langer dat Socrates etc. voor Doorbraak  schrijft en heb daar zelfs geld voor over.’ Tot slot vraagt u op welke rekening uw bijdrage gestort moet worden. Een goede vraag, want voor deze actie zal de boekhouder een aparte rekening openen.

Wenst u een handgift te schenken, à la bonheure. Vermeld dit in uw bericht. Een dag later zal de klusjesman van Doorbraak  voor uw deur staan met de handkar of een verhuiswagen. Het hangt af van het volume dat u wenst te doneren. Voorgoed bent u dan – net als de rijken van hun geldzorgen – van een in uw ogen vervelende scribent verlost.

Dat de Raad van Bestuur van Doorbraak  beslist dat een deel van de opbrengst in de kassa verdwijnt, is niet meer dan normaal. Het is een ritueel eigen aan het kapitalistisch systeem.

U ziet dat Socrates etc. van goede wil is. Begrip heeft voor de mensen met zorgen en daar een oplossing voor weet. Hij heeft voor alles een oplossing. Ook voor de vorming van een nieuwe regering met een lange levensduur. Maar dat blijft voorlopig geheim binnen de paleismuren van het brein van Socrates etc. Tenzij een voorraad goudstaven van de Nationale Bank via Doorbraak  in de kelder van steller dezes geparkeerd wordt. Samen met de helft van het fortuin van de Coburgs dat koning Boudewijn in Fort Knox geparkeerd heeft, dit land, zijn leiders en zijn inboorlingen niet vertrouwend. Zoals dat het geval was in 1961, tijdens de onlusten rond de Eenheidswet, waarbij vier doden vielen.

U vindt de oplossing van het geldprobleem der rijken dwaas? Het is met permissie gezegd minder dwaas dan de gefleste Boeing-topman, Dennis Muilenberg, de deur te wijzen met 56 miljoen euro aan compensaties en pensioenvergoedingen. Hij is tenslotte verantwoordelijk voor de ellende met de 737 MAX, het vliegtuig dat 346 mensen de lucht mee innam, recht naar de dood. Hij zou moeten betalen in plaats van incasseren. Heeft Socrates etc. gelijk of heeft hij overschot van gelijk?