De tentakels van Erdogan

We hebben de Saudi’s uit de Grote Moskee in Brussel door de voordeur naar buiten gewerkt, maar nu laat deze regering allerlei onkoosjere buitenlandse invloeden via de achterdeur terug naar binnen.

Na de aanslagen van 22 maart 2016 besloot de overheid – op aanbevelen van de bijzondere onderzoekscommissie – om paal en perk te stellen aan de invloed van Saudi-Arabië in ons land. De Saudi’s die de plak zwaaiden in de Grote Moskee in Brussel werden buitengewerkt. Imams die hier kwamen om voor niet-erkende moskeeën te werken kregen niet langer een visum. En de overheid begon salafistische imams in de moskeeën te vervangen door mensen die een degelijke, Europese opleiding hadden gekregen. Koen Geens verklaarde dat hij werkte aan een eigen opleiding van de bedienaars van de islamitische eredienst om ‘elke buitenlandse invloed terug te dringen’ en ‘Het is van belang dat we weten wat ze studeren.’

Manipuleren

Klinkt meer dan aannemelijk, want wist u dat de jihadisten en extremisten (inclusief de Wahhabieten) de jongeren die zij rekruteren systematisch emotioneel en religieus manipuleren door onder andere te stellen dat er tanks, vliegtuigen en raketten en artillerie voorkomen in de Koran? Dat is alvast het doel van de vertaling door Muhammad Taqi-ud-Din Al-Hilali en Muhammad Muhsin Khan.

Voornoemd wapentuig wordt er immers in toegevoegd, netjes tussen haakjes, als voorbeelden van de instrumenten van de Jihad. Onder andere die vertaling wordt al sinds 1985 in meer dan tien miljoen exemplaren per jaar wereldwijd door Saudi-Arabië verspreid. Zo wordt hun visie op de islam – als een strenge, wettische religie die een gewelddadige strijd voert tegen de verderfelijke westerse cultuur – in onze contreien geïnjecteerd. De resultaten daarvan hebben we de voorbije jaren gezien in de vorm van segregatie, radicalisering en terrorisme.

Die buitenlandse invloed tegengaan bleek niet zo eenvoudig als eerst gedacht. Men vond de KU Leuven bereid om enkele van hun theologische vakken te delen met de imamopleiding, maar wie zou het – cruciale – islamitische deel verzorgen? In nauw overleg met de minister van Justitie werd de vzw AFOR gecreëerd, de ‘Académie de Formations et de Recherches en Etudes Islamiques’. Deze vzw moet docenten vinden en vakken organiseren waardoor de aspirant-imams ook vertrouwd geraken met onze westerse normen en waarden en segregatie en radicalisering kunnen tegengaan.

Diyanet

Maar klopt dat allemaal wel? Waarom verklaarde AFOR-secretaris Üstun dat ze hun docenten in Marokko en Turkije gingen zoeken? Speelt het mee dat de ondervoorzitter van AFOR de directeur van de Belgische afdeling van Diyanet is, het Turkse ministerie van Religieuze Zaken? Ook heel wat andere oprichters van deze vzw hebben sterke banden met de religieuze ministeries van hun landen van herkomst. Een private vzw kiest vrij de eigen leden, maar is het ondenkbaar dat de docenten die ze kiezen en de leerinhouden die ze vastleggen in Ankara of in Rabat zullen worden bepaald?

Laten we niet vergeten dat Erdogan dit jaar alleen al 1,8 miljard euro in Diyanet pompt, waarmee hij onder andere 600 imams naar het buitenland stuurt, waarvan veertig naar hier. Volgens onze staatsveiligheid zorgt Diyanet voor polarisering binnen de Turkse gemeenschap door tegenstrevers van de AKP als ‘staatsvijanden’ af te schilderen.

Wat dat teweegbracht zagen we in 2016, toen Erdogan-aanhangers in onze contreien de tegenstanders van het regime openlijk begonnen aan te vallen. Erdogan zei bovendien dat het tegen de natuur ingaat dat je mannen en vrouwen gelijkwaardig zou behandelen. Landen als Nederland en België zijn volgens hem ‘fascistisch’: overblijfselen van het nazisme. Een paar jaar geleden adviseerde Diyanet nog dat een huwelijk met negenjarige meisjes toegelaten is onder islamitisch recht. Volgens de VN is dat een schending van de mensenrechten. Bovendien, hoe moeten die docenten lesgeven over de scheiding tussen Moskee en Staat als de Turkse staat bepaalt wat ze moeten zeggen?

Voorzorgsmaatregelen

Moeten we dan maar de Belgische staat laten bepalen wat ze moeten zeggen? Zeker niet, maar we kunnen andere voorzorgsmaatregelen nemen. In 2017 kwam Diyanet al eens in opspraak wegens beschuldigingen van spionage. Waarom onderzoekt de staatsveiligheid dit niet opnieuw? Opruiing en ongewenste buitenlandse inmenging zijn onaanvaardbaar. Bovendien, zijn alle geldstromen wel legitiem? Waarom gaan we niet eens met de grove kam door de administratie van elke imam die Turkije naar hier stuurt? Zouden we Diyanet – eerder dan ze de sleutels voor onze imamopleiding in handen te geven – niet beter op de lijst van staatsgevaarlijke organisaties plaatsen?

Het voordeel van het nieuwe systeem is dat erkende imams nu alvast een van onze landstalen zullen moeten kennen en als onderdeel van hun opleiding ook vakken over onze normen en maatschappijordening moeten volgen. Maar is dat voldoende? Door de nauwe banden tussen AFOR en organisaties als Diyanet wordt immers veel van de vooruitgang tenietgedaan.

We hebben de Saudi’s uit de Grote Moskee in Brussel door de voordeur naar buiten gewerkt, maar nu dreigen we allerlei niet-koosjere buitenlandse invloeden via de achterdeur terug binnen te laten… Willen we deze imamopleiding echt in handen geven van de man die ons bedreigt met een vloedgolf van vluchtelingen tenzij we zijn destructieve politiek in het Midden-Oosten volgen?