De toestand is ernstig en hopeloos

Niet het einde van het jaar, maar de politieke actualiteit geeft een fin-de-sièclegevoel. Gisteren stonden we voor de afgrond en vandaag nemen we een grote stap voorwaarts. Maar de ijzeren logica van het compromis moet en zal gevolgd worden.

Extra schoolvakantie

Vandaag is het de eerste dag van de kerstvakantie voor kinderen uit de lagere school. Waarom? Wel, omdat alarmistische politici, drijvend op peilingen dat 75% van de mensen een strenger coronabeleid willen, de scholen absoluut wilden sluiten. Terwijl andere politici de scholen absoluut open wilden houden. In België wordt dan een compromis gemaakt. Dat compromis moet geen oplossing zijn voor de situatie. Dat compromis houdt enkel stand in de eigen logica. Elke partij kan het met opgeheven hoofd verdedigen.

Wat blijkt? Nog voor de scholen sluiten is de curve aan een fikse daling bezig. Zo sterk zal de school als motor dan toch het verschil niet gemaakt hebben. Wat ons dan leidt naar de vraag wat al die regeringsmaatregelen eigenlijk uithalen? ‘Het virus doet niet aan politiek’. Het is ondertussen duidelijk dat we met gezond verstand deze pandemie moeten uitzitten. Veel politiek drama zorgt misschien voor wat verschil na de komma. Maar avond na avond wordt het breed uitgesmeerd. Tot het culpabiliseren van een minderheid, wie niet-gevaccineerd is, toe.

Kernuitstap

We stevenen af op de afschakeling van de kerncentrales in België, zelfs een verbod op kernenergie. Terwijl Nederland beslist om een kerncentrale die ouder is dan de onze, langer open te houden én er twee extra te bouwen. Waarom? Premier Mark Rutte: ‘Kernenergie kan in de energiemix een aanvulling zijn op zon, wind en geothermie en kan worden ingezet voor de productie van waterstof. Ook maakt het ons minder afhankelijk van de import van gas.’

Onze regering houdt hardnekkig vast aan de kernuitstap en bouw van gascentrales. Ook nu de gasprijs op één jaar meer dan 600% gestegen is. Koppig volharden ze. Kijk, standvastigheid in de politiek is niet halstarrig blijven vasthouden aan een idee dat ooit goed leek. Het is het uiteindelijke doel niet uit het oog verliezen en onderweg navigeren langs de klippen van een veranderende tijd. Maar dat kan deze Belgische regering niet.

Begroting

Het gaat niet goed met de kern van het politiek bedrijf: de begroting. Hoewel we tot de wereldtop behoren in het betalen van belastingen, zijn we ook Europese top in schulden. Zeg maar top in inefficiënt beleid en geldverspilling. Het lukt maar niet om daar verandering in te brengen. Een oud Belgisch zeer. Vergeleken met de inkomsten bedroeg de brutoschuld anno 2020 in Vlaanderen 51,3%, in Wallonië 111,5% en in Brussel zelfs 179,9%. Paul Becue analyseerde dat heel secuur deze week.

Dat brengt ons in de problemen bij crisissen. Extra geld voor de gezondheidszorg in pandemische tijden? Geld voor de heropbouw na een verwoestende overstroming? Het is er niet. Onze wegen zijn ondertussen in een slechte staat. Daar komt bovenop dat de vergrijzing zorgt voor extra kosten in de gezondheidszorg en in de pensioenen. Ook de klimaatuitdagingen vragen de nodige uitgaven. Politici noemen dat ‘investeringen’ maar welke terugverdieneffecten zullen er zijn? De kern is dat de regeringen de staatsfinanciën niet in de hand hebben. Dat is een kerntaak.

Net op dat moment komt de CD&V, een zelfbenoemde staatsdragende partij, met het voorstel om iedereen vanaf 62 jaar zelf te laten kiezen al dan niet op pensioen te gaan. Staatsdragend populisme, dat hadden we nog niet gehad. Of heeft de CD&V ook een idee hoe dat te financieren?

Migratie

Nog een geluk dat er corona is, of dat de Vivaldiregering kan ruziemaken onderling over prioriteiten voor de politie. Wat een oppositieman als Dedecker doet zuchten dat de meerderheid zoveel ruzie maakt dat ze geen plaats laat aan de oppositie. Mocht het niet zo triest zijn, het werd een volgende domme-Belgenmop. Dat is allemaal ideaal om het niet over de migratiecrisis te moeten hebben. Want dat zou de winst van het Vlaams Belang nog groter maken.

In eigen land slapen de migranten die hier asiel willen aanvragen op straat. Nog voor ze een aanvraag kunnen indienen. Stel u een moment voor dat iemand van N-VA vandaag staatssecretaris voor Asiel en Migratie was! En ondertussen speelt de Wit-Russische dictator Loekasjenko een zeer cynisch spel met wanhopige mensen aan zijn grens met Europa.

Giftige coctail

Toch is ook hier hetzelfde merkbaar. De politieke leiders die koste wat het kost vasthoudt aan afspraken die gemaakt zijn in een heel andere tijd. Als iedereen die illegaal in Europa kan geraken, zich moet kunnen aanmelden als asielzoeker, dan zet je de deur open voor chantage door dictators als Loekasjenko. Of speel je mensensmokkelaars in de kaart. Dat niet aanpassen is mensen in de miserie duwen, maar dat lukt maar niet.

Een ander probleem is wie uitgeprocedeerd is, het land uit te krijgen. Als je niet bereid bent om het niet terugnemen van migranten als pasmunt te gebruiken in internationale relaties, dan laat je mensen in Europa zonder toekomst aan hun lot en de georganiseerde criminaliteit over. Hoe zwaar moet de crisis nog worden eer er verandering mogelijk is? Hoeveel doden moeten er nog vallen?

Overschouwen

Dit is een greep uit de actualiteit. Ja, we hadden liever iets hoopvoller geschreven bij het einde van dit jaar. Het moet anders, maar niemand lijkt ertoe in staat dat door te voeren. Er lijkt nergens echt een toekomstvisie te zijn. Tenzij misschien bij Groen. Die voor een ideaal van volledig hernieuwbare energie bereid zijn een land in een energiedystopie te veranderen. Partijen in de coalitie volgen, omdat ze dat nu eenmaal afgesproken hebben.

Ze zitten ook hier vast in de logica van het compromis, los van elke realiteit. Hier maakt een marketing onderzoek dat amper 15% de kernuitstap steunt dan blijkbaar geen verschil. Het regeerakkoord moet gevolgd, zelfs al leidt het dit land de volgende tientallen jaren naar onbetaalbare en onbetrouwbare energie.

Toch zo graag ontevreden

Ondertussen groeit de ontevredenheid en de frustratie. Politici zouden beter eens wat kerstmarkten bezoeken en de polsslag van de samenleving meten. Niet met marketing onderzoeken, maar zelf. Misschien brengt dat realiteitszin. Misschien zouden ze dan tot de overtuiging kunnen komen dat het geen zin heeft een dood lijk te blijven reanimeren. Dat de roep om verandering groot is.

Zowel voor Vivaldi, de energieprijs, energiezekerheid, kernenergie in België, coronacompromissen, migratie, de begroting, de staatsschuld geldt: ‘duif is dood meneer’.