De tweestrijd blijft

Het is een traditie bij de Franstalige liberalen: aan de top vindt steevast een tweestrijd plaats tussen sterke persoonlijkheden. Het was zo in de jaren 1980 met het duo Jean Gol-Louis Michel. Het is nu het geval met huidig voorzitter Charles Michel en zijn voorganger Didier Reynders. Na een paar verkiezingsnederlagen en kritiek op het autoritaire beleid van Reynders werd Charles Michel eind januari 2011 tot nieuwe voorzitter verkozen.
Het is bij de Franstalige liberalen dan de gewoonte om de rangen te sluiten. Deze keer is dat niet echt gebeurd. Steevast duiken er kleine interne ruzies op die de partij bij de verkiezingen van volgend jaar wel eens pijn zou kunnen doen. Het geldt voor Franstalig België net als voor Vlaanderen: ruziënde partijen bijten bij een stembusgang in het zand.

Bij de MR is het probleem dat er twee plaatsen – Luik en Brussel – zijn waar de rust niet is teruggekeerd na de verkiezing van Charles Michel. Het heeft ook te maken met de persoonlijkheid van de nieuwe voorzitter. Onder Didier Reynders was elke kritiek zo goed als onmogelijk. Als politieke erfgenaam van wijlen Jean Gol leidde hij de partij op zeer autoritaire wijze. Charles Michel probeert de kool en de geit te sparen. Zo heeft hij de figuren van de Reynders-clan niet naar de achtergrond verwezen. Daniel Bacquelaine, die in 2011 de verliezende kandidaat was van de Reynders-clan, heeft zich met Michel verzoend. Sabine Laruelle, ook een vertrouwelinge van de minister van Buitenlandse Zaken, is een vaste waarde in de federale regering.

Luik

Michel keek de voorbije maanden ook opzij toen de spanningen in Luik hoog opliepen. Iedereen dacht dat de rust in de Vurige Stede zou terugkeren nu Didier Reynders naar Ukkel is verhuisd. Maar dat is dus niet gebeurd. Christine Defraigne, de Luikse passionara van de MR en één van de tegenstanders van Reynders, werd de nieuwe nummer één van de partij in Luik. Zij heeft ooit met Reynders samengewerkt op hetzelfde advocatenbureau maar de relatie tussen beiden raakte verzuurd toen Reynders haar in 2007 uit de regeringsonderhandelingen hield.

Defraigne hoopte bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 de MR voor het eerst in meer dan dertig jaar opnieuw in de coalitie te loodsen. Dat mislukte. Meteen kreeg zij van een aantal oude Reynders-vrienden de schuld van de nederlaag. De situatie binnen de MR-federatie verergerde nog toen Defraigne verklaarde dat een nationalisering van de met sluiting bedreigde staalsite van ArcelorMittal Luik voor haar geen probleem was. Uiteraard ging dit in tegen het officiële partijstandpunt. Michel jr. moest inderhaast naar Luik trekken om een crisisvergadering te beleggen. Probleem voor de partij is dat Defraigne weliswaar de nummer één is in Luik maar dat de rest van het partijkader in de stad eigenlijk tot de Reynders-clan behoort.

Brussel

In Brussel, het tweede gevoelige strijdperk voor de Franstalige liberalen, is dat anders. Daar profileert Reynders zich meer en meer als de echte leider van de partij maar wordt de rest van de federatie vooral bevolkt door Michel-getrouwen. Vandaar dat er heel wat spanningen opborrelden toen Reynders openlijk verklaarde voor het Brussels minister-presidentschap te gaan. Vincent De Wolf, burgemeester van Etterbeek en lid van de Michel-clan, heeft dezelfde ambities. Probleem voor de Michel-getrouwen is dat Reynders eigenlijk de enige figuur is die de PS in Brussel kan verslaan. Voorzitter Charles Michel zal er zich voor hoeden om hier openlijk partij te kiezen. Maar als het ongenoegen bij een aantal Brusselse kopstukken blijft broeden, dreigt de zware interne verdeeldheid in de aanloop naar de verkiezingen de campagne aanzienlijk te verstoren. Nu al maken PS, cdH en Ecolo er zich vrolijk over dat ze niet weten wie ze moeten geloven wanneer Reynders of Michel het woord nemen. Het is inderdaad zo dat ze in interviews vaak uiteenlopende standpunten innemen. Zo is Michel radicaal anti-N-VA. Reynders blaast hier warm en koud tegelijk.

De verdeeldheid tussen de clans laat zich nu zelfs bij de MR-jongeren voelen. Lora Nivesse, kabinetsmedewerker van Reynders, werd verkozen tot jongerenvoorzitter ten nadele van Georges-Louis Bouchez, schepen in Bergen en … vriend van Charles Michel.