Donkergroene dogma’s kosten Filipijnse kinderlevens

Na een beslissing van het Filipijnse Hooggerechtshof moeten duizenden hectaren Gouden Rijst in de Filipijnen worden vernietigd. Greenpeace haalt zijn slag thuis. De rijstvariant die door genetische verbetering meer vitamine A bevat om ondervoeding tegen te gaan was voor de ‘milieubeweging’ al langer een doorn een in het oog. Miljoenen kinderlevens komen in gevaar. Terwijl ondervoeding aan de andere kant van de wereld hoogtij viert, zegevieren de groene dogma’s. En de wetenschap verliest.

Jaarlijks sterven tienduizenden kinderen aan een tekort aan vitamine A. Vitamine A-tekorten leiden tot nachtblindheid, gevolgd door blindheid en finaal de dood. In 2000 kwamen wetenschappers met een mirakeloplossing om deze kinderlevens te redden: rijst met verhoogde vitamine A-waarden. Gerichte genetische modificatie van het rijst-DNA zorgde voor goudkleurige rijst die barstte van de vitamines.

Twintig jaar later keurden de Filipijnen de cultivatie van de vitamine A-rijke Gouden Rijst goed. Eén op zes kinderen onder de zes jaar in de Filipijnen heeft een vitamine A-tekort. Het door ondervoeding geteisterde land zag een uitweg in de wetenschap.

Dood aan de wetenschap

Een iets oudere man kijkt tussen rijstplanten voor zich uit, zijn nederigheid spat van het beeld. ‘This rice could save a million kids a year’, staat nochtans in blokletters naast hem geschreven. Ingo Potrykus prijkte in 2000 op de cover van het magazine Times.

De wetenschapper was de intellectuele vader van de Gouden Rijst. Na een zoektocht van jaren slaagde hij erin om een variant te ontwikkelen met hoge vitamine A-gehaltes. De rijst betekende hoop voor miljoenen kinderen.

Ondertussen verviel de ooit bewonderenswaardige milieuorganisatie Greenpeace steeds verder in groene dogma’s. Terwijl hun succesvolle en heldhaftige acties tegen de walvisjacht of de vervaardiging van bontjassen gemaakt van babyzeehonden publieke waardering opleverden, radicaliseerde de organisatie intern.

De volgende vijand zou de wetenschap zijn. Technologieën als genetische verbetering van planten waren zondig. Het was niet aan de mens om de natuur te verbeteren. Alles moest terug naar zijn oerstaat.

Anti-wetenschap

Greenpeace slaagde erin om het debat over genetisch gemodificeerde gewassen (ggo’s) te winnen. Termen als ‘Franckenfood’ creëerden overal ter wereld angst. De onverantwoorde houding van bedrijven als Monsanto, om gentech te misbruiken door het patentrecht uit te hollen, hielp hun strijd.

Gentech werd door de strot van gewone mensen geramd, de wereld had nood aan ‘minder minder minder’, althans volgens Greenpeace. Dat de technologie kinderlevens kon redden, was bijzaak.

In 2016 wezen maar liefst 107 Nobelprijswinnaars in een ongeziene open brief Greenpeace terecht. ‘Gentechnologie is veilig, creëert betere gewassen en gouden rijst kan mensenlevens redden’, was de boodschap van de Nobelprijswinnaars. Maar Greenpeace wou van geen ophouden weten. De interne anti-wetenschapsradicalisering was te ver gevorderd.

Honger

Toen in 2021 Gouden Rijst werd toegelaten in de Filipijnen groeide de wereldwijde hoop. Het blijkt naïef. Een niet-aflatende lobbycampagne gekoppeld met een campagne om angst te generen bij de lokale arme bevolking in de Filipijnen haalde finaal succes. Het Filipijnse Hooggerechtshof trok de toelating van Gouden Rijst in, onder druk van Greenpeace. Tot ontsteltenis van wetenschappers wereldwijd.

Vandaag knallen de kurken in het Greenpeace hoofdkwartier. Ondertussen sterven duizenden kinderen voor niks. Een harde analyse, de bittere realiteit. Ze moesten zich schamen.