N-VA Gent: links bleek niet links genoeg

De voorgenomen, inmiddels getorpedeerde coalitie in Gent had niets te maken met de verwerping van het ‘links DNA’ van de stad. Ze draaide om een inhoudsloze machtsafspraak tussen Conner Rousseau van Vooruit en Bart De Wever van N-VA. Daar steekt de socialistische partijachterban nu een stokje voor. En N-VA? Die blijft verweesd achter.

Mathias De Clercq dacht dat hij gewonnen had. Al op 13 oktober vierde hij dat in het iconische — en in dit geval allegorisch genaamde — café ‘De Charlatan’. De rechtse V-kiezer die zijn vertrouwen in Gent aan N-VA gaf, zou slikken maar wel meedoen. In tegenstelling tot Groen. De burgemeester was tevreden.

Voor Gent

Het nationale voorakkoord tussen Vooruit en N-VA liet zich ook in Gent gelden, tot het dat niet meer deed. In Gent zou N-VA aan de knoppen zitten in ruil voor een bestuursakkoord waaruit dat voor de progressieve Gentenaar ongemakkelijk feit amper zou blijken. Het Gentse akkoord las als het programma van Voor Gent. De enige bijdrage van N-VA was een welgekomen publiek volksfeest rond 11 juli. Een feest dat Groen tot nu toe tegenhield.

Dat Voor Gent graag met N-VA in zee zou springen als het wiskundig mogelijk was, was trouwens geen enigma. Groen Gent bestaat uit ideologische hardliners, en staat in schril contrast met de bereidwilligheid van N-VA Gent. N-VA Gent wou niets, maar zelfs dat was te veel.

Dekoloniseren

Want wat stond eigenlijk allemaal in dat bestuursakkoord? ‘Bij conflicten nemen we standpunt in’, las het, waarbij het expliciet verwees naar het conflict tussen Israël en Palestina. In Antwerpen had N-VA-burgemeester Bart De Wever Israël dus bejubeld als ‘de kant van het licht’, maar in Gent wapperde schepen Anneleen Van Bossuyt mee de Palestina-vlag. Van verstandige neutraliteit en terughoudendheid – om geen buitenlandse conflicten te importeren — was geen sprake.

N-VA zou ook verder ‘dekoloniseren’, lazen we. Wat wij Vlaams-nationalistische partijen te maken hebben met het koloniaal beleid van Leopold II en zijn nazaten, zal ons een mysterie moeten blijven. Maar ‘op 30 juni komt er een jaarlijks herdenkingsmoment om de onafhankelijkheid van Congo in de verf te zetten’. Een monument voor Vlaamse zelfbeschikking kon er wellicht niet af, maar waarom begon de stad Gent zich met deze onzinnigheden bezig te houden? Dingen waar niemand om heeft gevraagd en niemand beter van wordt? En dan te denken dat zowel Voor Gent als N-VA beloofde op kerntaken te focussen.

Geen plaats

De woke-acrobatiek van N-VA stopte niet. ‘In onze stad is er geen plaats voor discriminatie, racisme, seksuele intimidatie of grensoverschrijdend gedrag’, stond er nog in het akkoord. ‘We houden onomwonden vast aan onze politiek van actief pluralisme, waarbij we niemand opsluiten in, of uitsluiten om, zijn identiteit.’

Dat klinkt dan nog niet echt dystopisch. Wat dat wel is, is de manier waarop men al die vage lucht zou afdwingen. Praktijktesten zouden juridisch vervolgbaar worden uitgerold in het bedrijfsleven, de huurmarkt én het nachtleven. Een stadsambtenaar zou zich binnenkort dus voordoen als iemand anders, om vervolgens de rechtbank in te schakelen om te oordelen over de keuzes die je wilt maken in je bedrijf, huis of café.

Gratis

En waar hoorden we N-VA tijdens de campagne ook bijzonder luid over en tegen stormlopen? Het vervloekte ‘gratisbeleid’ van paarsgroen. Ze waren, zo blijkt uit het bestuursakkoord, bereid dit verder te versterken. Zonder Groen.

Er zouden — niettegenstaande de meer dan 1 miljard euro stadsschuld — immers gratis schoolmaaltijden komen. Dit terwijl studies uitwijzen dat Vlaamse brooddozen bijna nooit leeg zijn, en het dus nuttiger zou zijn om ouders te responsabiliseren over gezonde voeding en voldoende vezels. Bovendien zou er gratis openbaarvervoerbeleid in volledige Stevaert-stijl voor iedereen tot achttien jaar komen.

Ook de beloofde en flinke afslanking van het schepencollege was nergens te bespeuren, net als de vele beloofde miljoenen euro’s aan besparingen die ermee gepaard gingen. Het schepencollege had tien koppen geteld, dat waren er meer dan de nieuwbakken Vlaamse regering. Ook kreeg de gedecimeerde Open Vld evenveel posten als N-VA.

Licht(puntjes) in Gent

Waren er dan geen lichtpuntjes? Jawel. Eerst en vooral had de V-kiezer bewezen niet alleen te kunnen overleven in Gent, maar zelfs te kunnen groeien. En door die groei zou er misschien een focus op kerntaken komen. Had de Gentse coalitie dat grondig willen bestuderen en écht willen uitvoeren, dan had ze een bondgenoot gevonden in het Vlaams Belang.

Ook zouden de paarsgroene knippen worden afgebouwd. Een goede zaak, want onze stad en middenstand vergen meer zuurstof en mobiliteit. Jammer genoeg is het dan weer zo dat de lage-emissiezones (LEZ) niet onmiddellijk zouden worden afgeschaft, zoals N-VA beloofde. De LEZ zouden bestendigd worden en pas herbekeken na een studie. Ook dat kwam integraal uit het Voor Gent-programma.

Het bestuursakkoord tussen N-VA en Voor Gent las als het programma van die laatste. Dat is niet waar de rechtse V-kiezer voor koos. De linkse Vooruit-kiezer wel, maar voor hem was de loutere aanwezigheid van een rechtse partij imbuvable. De linkse A-Gentenaar eist de absolute macht, de rechtse B-Gentenaar moet zwijgen.