Doorbraak over De Standaard

35 minuten en 14 seconden. Zo lang hing ik aan de lijn met Bart Brinckman die me belde naar aanleiding van de officiële perslancering van de vernieuwde www.doorbraak.be en mijn ‘transfer’ daarnaar. Tenzij zijn krant, De Standaard, ’s anderendaags een halve katern reserveert om daar verslag van de doen, kan het resulterende artikel niet anders dan tegenvallen.

‘Dat’ had ik ook gezegd en ‘dat’ was toch anders geformuleerd, ‘dit’ kreeg niet de nuance die ik aanbracht, kan ik mijn eerste reactie zo’n beetje samenvatten. Dit artikel verdiende een scherpe repliek, vond ik bij het ochtendkrieken toen ik het stuk las. In de loop van de dag kwamen de gelukwensen binnen. ‘Mooi stuk in de krant.’ De foto waarop ik beetje mystiek inspiratie lijk te zoeken daar waar alle zegen vandaan komt, boven dus, scoorde eveneens. We leven nu eenmaal in een beeldcultuur. Dat ik zowat een jaar geleden van brilmontuur wisselde, bleek een verwaarloosbaar detail. Misschien was mijn eerste reactie te hevig, wat trouwens het kenmerk is van vele eerste reacties.

In de laatste repliek die Brinckman opneemt, staat ‘Wij willen professioneel zijn…’ Dat zullen we hier dan ook wezen, zoals het hoort voor een zelf verklaard kwaliteitsproduct. Even rustig het verslag in De Standaard overlopen dan maar en van kanttekeningen voorzien.

De eerste zin zorgt meteen voor een verkeerde setting. ‘Sommigen aan de Vlaamse rechterzijde dromen…’ Het zal zeker kloppen, dat van die droom, maar die identificatie tussen Vlaams en rechts blijft toch een hardnekkige fixatie, terug te vinden bij vriend en vijand overigens. De vergelijking met Apache en De Wereld Morgen is correct en de daaropvolgende paragraaf eveneens. Brinckman citeert zoals het hoort, uiteraard ingekort.

Dat ik geen vergelijking wil maken met het zowat tien jaar geleden ter ziele gegane Punt, is ook juist. ‘Dat liep uit op een mislukking’, zeg ik in De Standaard. Aan de lijn vertelde ik de journalist dat ik toen geen impact had op de structuur en de financiën en dat het daar snel en grondig mis liep. Ik zei hem dat ik die zaken nu ook in handen neem om niet meer te worden meegesleurd in het falen van anderen. Dat haalde de krant niet. Ik schrijf al ruim dertig jaar stukken en stukjes en weet dat de valbijl van de beperkte lengte scherp kapt.

De bestuurders van de vzw die Doorbraak uitgeeft ‘hebben een eerder Vlaams-conservatief profiel’, vindt de vraagsteller. Het afgedrukte antwoord vat mijn reactie behoorlijk samen. Maar de vraag blijft me in de keel hangen. Welke bestuurder heeft een Vlaams-conservatief profiel? En wat moeten we ons daarbij voorstellen? Alles is overigens relatief, dus misschien zegt dat eerder iets over de opstelling van Bart Brinckman?

‘Met Jean Pierre Rondas (ex-VRT) en Karel Drabbe (Uitgeverij Pelckmans) lijkt de N-VA niet ver weg?’ Dat tussen Jean en Pierre een streepje ontbreekt en dat die Karel eigenlijk Karl heet, laat ik buiten beschouwing. Maar die N-VA-link? Zelf ben ik sedert 1987 geen lid meer van een politieke partij. Hoe boeiend en leerrijk mijn Volksuniejaren ook waren, ik had het toen wel helemaal gehad met de partijpolitiek. Of Jean-Pierre en Karl lidkaarten in de portefeuille hebben zitten en, zo ja, welke, zal me worst wezen. Ik weet het niet. Brinckman weet meer. Maar geen van beiden speelt enige partijpolitieke rol, op geen enkel echelon. ‘De mogelijke sympathie voor N-VA-standpunten zal ik niet ontkennen’, wordt me als antwoord in de mond gelegd. Klopt uiteraard. Wij staan nadrukkelijk in het V-kamp en hopen van N-VA hetzelfde. Tijd om mijn boutade nog maar eens boven te halen: ik sta volledig achter Bart De Wever voor zo ver hij doet wat ik wil dat hij doet.

Dat we open staan voor alle visies, wordt klip en klaar overgenomen. Het zinnetje ‘We denken inderdaad dat het gat op rechts een stuk groter is, indien niet dan zullen we het snel merken’, verdient misschien verduidelijking. Wij willen de gaten vullen. Als wij naar aanleiding van het overlijden van Thatcher een Iron Lady-vriendelijk commentaar overnemen, dan is dat om het onmiskenbare onevenwicht in de klassieke pers te compenseren. Dán zijn wij rechts of – beter – geven wij ruimte aan rechtse standpunten, omdat de rest van de pers in die zaak vooral uitgesproken linkse klemtonen legde. Met andere woorden: hoe linkser de rest van de pers, hoe rechtser wellicht de stemmen die wij asiel moeten verlenen. Hoe rechtser de rest van de pers, hoe linkser het doorbraak-geluid zal klinken. Tot zo ver deze passage voor wie houdt van de begrippen en de scherpe indeling links/rechts. Maar eigenlijk gaat het toch vooral: hoe grijzer andere media, hoe kleurrijker Doorbraak.

Het stuk eindigt met goed nieuws voor u allen: ‘Wij willen professioneel zijn, maar niet commercieel. De webstek blijft gratis. Dit gaat om een idealistisch product. Bij ons komen er geen aandeelhouders binnen.’ Ik zou het niet beter kunnen zeggen dan Brinckman schrijft dat ik het gezegd heb.

En inderdaad, zoals in de inleiding in de krant staat, ‘wij zijn niet neutraal’. Net zoals alle andere media overigens. Wij zijn wel zo eerlijk om dat openlijk te erkennen. Wij hebben een mening maar brengen meer dan een mening.

Voila, en nu allen aan het werk. Ten eerste: deel dit artikel via facebook, twitter en/of stuur het rond. Ons succes – en de start was adembenemend sterk – zit in de virale verspreiding. Door de onzichtbare draden van de communicatiewereld zorgen nameloze “correspondenten” er voor dat onze stem diep in het debat doordringt.

Ten tweede: surf naar de webstek van je bank en steun ons met een stevige (waarom niet?) storting. Een doorlopende opdracht van 5 euro per maand – twee pinten slechts – of een veelvoud is nog een beter idee uiteraard. Want van aandeelhouders moeten we het dus niet hebben. (rekeningnummer IBAN BE94 9730 8629 8914 – BIC ARSPBE22)

P.S. aan Bart Brinckman,

Dit is wat ik bedoel. Wij komen niet in de plaats van de andere media. Wij vullen aan. Zoals hier…

Groeten,

PDR