Hand aan de Vlaamse ploeg is een Vlaams-nationale plicht

En daarmee gaan we Vlaams van start. Het heeft even geduurd maar de tijd die na de verkiezingen en tot nu genomen werd, schaadt niet aangezien we in politiek reces zijn. Bij het vormen van een regering kijk je ook best grondig in alle richtingen.

In september hoort Vlaanderen natuurlijk wel een volwaardige regering te hebben en dus moet nu de inhoudelijke fase ten volle starten.

Vooral een Vlaams-nationale partij heeft als eerste opdracht er voor te zorgen dat Vlaanderen bestuurd wordt. Die opdracht ondergeschikt maken aan het Belgische moeras kan voor ons nooit een optie zijn.

Daarnaast moet een politieke partij in een democratie rekening houden met de verkiezingsuitslag én de basisrekenkunde dat een goed werkende regering steunt op een parlementaire meerderheid.

Vlaams Belang

Omdat het Vlaams Belang sterk vooruit ging bij de verkiezingen moet die partij ernstig genomen worden én moet die partij ook zichzelf ernstig nemen. Wat dat eerste betreft: de N-VA heeft die verantwoordelijkheid ten volle genomen.

En jawel, een eventuele samenwerking met VB is voor ons een zaak van inhoud, niet van taboes. Hoe ver komen we in een regeerakkoord met die partij? Dat is de vraag die telt. Blijkbaar is de N-VA de enige partij die daarin inhoud van een regeerakkoord verkiest boven taboes.

Anderzijds deed het VB niet altijd veel moeite om de kans op regeringsdeelname ernstig te nemen. Enkele belangrijke figuren uit die partij verkiezen de provocatie als hoofdinstrument van hun politieke activiteit. Trouwens ook met VB had de zon niet zomaar geschenen, ook voor die partij gelden de feiten, hoe zeer velen rond die partij dat ook lijken te miskennen.

Hoe-dan-ook staan we voor de feitelijkheid dat mét het VB geen democratische meerderheid te vormen is. Je kan daar van denken wat je wil maar ook dat is democratie. De Vlamingen hebben gekozen zoals ze kozen. Met die en alleen met die kaarten moeten we spelen.

Dat feit is cruciaal. De optie om dan met rollende spieren maar eigenlijk laf in de oppositie te duiken zou onverantwoord zijn want van een niet-bestuurd Vlaanderen zouden de Vlamingen het slachtoffer zijn. De Vlamingen als chantagemiddel gebruiken, daar passen we voor. Wie dat realisme niet aan de dag kan leggen, onthoudt zich best van het bedrijven van politiek.

Ambitie

Trouwens, het mag niet verbazen dat wij toch op de N-VA rekenen om beleid vorm te geven en niet op anderen. De voorbij weken bleek dat wij wel degelijk ruimte vinden mét een meerderheid om een duidelijk centrumrechts beleid te voeren.

De klemtoon ligt op Vlaamse ambitie om aan te sluiten bij de noordelijke landen van Europa. Onderwijs gericht op… onderwijs (jawel, dat moet dus bevochten worden), een economisch actief Vlaanderen, een Vlaanderen dat inzet op innovatie, ook belangrijk voor een modern milieu- en klimaatbeleid.

Die uitdaging maakt de meeste kans als we dat doen als sterke gemeenschap. Nieuwkomers die daar deel van willen uitmaken, moeten daarvoor ook een inspanning leveren. Voor wat, hoort wat. Onze warme Vlaamse samenleving staat open voor wie wil bijdragen. Wie rekent op een gratis ticketje Vlaanderen, zullen we nog sterker op de vingers tikken.

Oh ja, de overheid moet daarbij de eigen beperkingen kennen. De Vlaamse burger is geen pamperkind en verdient ook ruimte voor eigen zelfbestuur.

De basisnota die voorligt, biedt inhoudelijk veel eten en drinken om ons Vlaanderen herkenbaar Vlaams verder uit te bouwen. De N-VA-stempel is onmiskenbaar. Wij zijn de zelfbestuurspartij en deze nota ademt dat principe uit.

Verantwoordelijkheid

Ik vind het spijtig niet in een partij te zitten die de volstrekte meerderheid heeft maar dat is dromerij, en daar ben je bij daglicht best niet te veel mee bezig.

Ik ben wel blij in een partij te zitten die haar verantwoordelijkheid voor Vlaanderen ten volle opneemt in plaats van klagend aan de kant te zitten.
De N-VA is tenminste een partij die door haar optreden gekoppeld aan haar electorale steun in staat is wél invloed te hebben op de manier waarop Vlaanderen bestuurd wordt. Daarom trekken wij ons werkpak aan. Was zelfbestuur niet ons eerste doel? Dan moeten we zeker Vlaams zelf besturen natuurlijk en de tanden er in zetten.

Nog een persoonlijke noot: dat die ambitieuze Vlaamse regering en dus de Vlaamse natie geleid zou kunnen worden door Jan Jambon, onvervalste Vlaams-nationalist en mijn compagnon de route gedurende nu meer dan drie decennia, doet mij zeer plezier. Geen moment dachten wij er aan dat dit ooit zou kunnen toen we in de jaren 80 de ogenschijnlijk hopeloze hand aan de ploeg van een toen zoekende Vlaamse Beweging sloegen. Het maakt me zelfs ietwat emotioneel want er gingen vele kilometers woestijntocht aan vooraf. Ze waren niet zinloos.