Duitsland : 5 x meer vluchtelingen in 2015

Door de rampzalige Willkommenskultur van Merkel kreeg Duitsland in 2015 zowat 1,1 miljoen vluchtelingen te slikken. Volgens het Bundesamt für Migration und Flüchtlinge (BAMF) ligt dit aantal ongeveer vijf maal hoger dan in 2014. Vorig jaar kwamen 428.468 uit Syrië. Zij vormden de grootste groep.

Van de ruim duizend overvallers tijdens oudejaarsavond op het stationsplein in Keulen, kwamen de meesten uit Syrië. Zij waren grotendeels maar net in Duitsland aangekomen. Niettemin hadden zij hun gruweldaden al netjes voorbereid. Daarmee weet de EU waarvoor zij, door toedoen van Merkel, miljarden betaalt aan de Turkse despoot Erdoğan om de vluchtelingenstroom uit Syrië te beperken. Dat zal hem een zorg wezen. Door zijn gewelddadig optreden in Syrië kan hij wel naar believen die toevloed manipuleren om zo op de Unie chantage te plegen, wat hij ook zonder schroom doet

Om de enorme toestroom de baas te kunnen, krijgt de BAMF er in de loop van dit jaar 4.000 medewerkers bij. Bovendien krijgen de gemeenten en deelstaten financiële steun die overeenkomt met maandelijks 670 euro per vluchteling.

De toevloed wordt dus beheerd maar niet opgelost zoals N-VA- voorzitter Bart De Wever tijdens het recente bliksembezoek aan Antwerpen van de Franse presidentskandidaat Sarkozy, terecht stelde. Hij nam ook een loopje met de slagzin van Merkel : ‘Wir schaffen das’ door een citaat van de Amerikaanse president Franklin Roosevelt :” ‘You can’t fool all the people all the time”‘ (je kan niet voor altijd alleman voor de gek houden). Hij had haar adagium ook kunnen vervangen door ” Ich habe es geschafft” want dat heeft zij, ongeacht de belangen op termijn van Duitsland en van Europa, vooralsnog maar al te goed gedaan.

De ‘Keulse doofpot’ is in Duitsland een begrip. Corruptie is in de Domstad een hardnekkig probleem en het Keulse drama moet ook in dat kader worden gezien.

De verkozen onafhankelijke burgemeester van Keulen staat achter de WillkommensKultur van Merkel. Haar uitlatingen over de gruweldaden in Keulen zijn gewoon verbluffend en ongepast. Zij bestond het de vrouwen aan te raden de mannen op armlengte te houden. De slachtoffers werden daardoor als het ware zelf aansprakelijk gesteld voor de trauma’s die zij hadden meegemaakt. Zij schijnt er na alle blunders echter niet aan te denken af te treden en zo de eer aan zichzelf te houden. Wel was zij, naar eigen zeggen, niet te spreken over het optreden van de politie. Alsof zijzelf niet in de eerste plaats verantwoordelijk was en is voor de goede gang van zaken in haar stad, en dus voor politie en veiligheid.

Haar gedrag en dat van de overige lokale en deelstaatpolitici is op zijn zachtst uitgedrukt verwonderlijk. Het staat vrijwel vast dat zij de etnische en godsdienstige achtergrond van de haast 1000 daders onder de mat wilden vegen en toen dat niet lukte, dit gegeven probeerden te minimaliseren.
Buitengewoon intrigerend zijn de getuigenissen van anonieme agenten aan de Duitse krant Welt am Sonntag. Zij hadden de bewuste oudejaarsavond dienst en volgens hen zijn de officiële verklaringen van politie- en stadsbestuurders grotendeels gefabriceerd. Die opzienbarende onthullingen roepen serieuze vragen op. Inmiddels is hoofdcommissaris Wolfgang Albers, tijdelijk op non-actief gezet door de SPD-minister van Binnenlandse Zaken van de deelstaat Noordrijn-Westfalen. Zijn kop moest rollen in de hoop aldus de terechte verontwaardiging iets te milderen. In het Duitsland van Merkel is er overduidelijk geen plaats meer voor stemmen die tegen haar visie ingaan. De plaatselijke en regionale overheid, inclusief de politie, heeft zich daar gewoon naar geschikt, met alle gevolgen van dien. De uiteindelijke verantwoordelijkheid ligt dus in Berlijn.

De Keulse kwestie kan nu echter ook gevolgen hebben voor heel Duitsland en zijn regering. Niet alleen in Keulen maar ook in andere grote Duitse steden deden zich gelijkaardige overvallen voor. Het debat rond immigratie en integratie, dat al was opgelaaid door de komst van ruim een miljoen asielzoekers, staat nu maar dan ooit op scherp. Het ene taboe na het andere valt onder de druk der omstandigheden. Iedereen die terecht kritiek uit over het gedrag van vluchtelingen wordt niet langer onmiddellijk als vreemdelingenhater, fascist of nazi de mond gesnoerd. Ook de grote media stellen zich terecht vragen over het waarom van hun eigen optreden en gelatenheid. Voor het eerst durven sommigen zeggen en schrijven dat wie in Duitsland wil wonen de Duitse cultuur onverkort moet aanvaarden en de integratie van hun vrouwen, zusters en dochters niet met verouderde waardenpatronen niet in de weg mag staan.

Onmiddellijk na de tragische gebeurtenissen in Keulen, en haast in het voorbijgaan bestempelde Merkel die als walgelijk en verklaarde dat de daders hun juridische straf niet mochten ontlopen. Daarbij wist zij best dat dit een haast onmogelijke en tijdrovende opgave is. Met andere woorden: zij wil de zaak op zijn beloop laten in de hoop dat ondertussen de deining zou gaan liggen.

In het nauw gedreven door de openbare jacht op vrouwen op verschillende plaatsen in Duitsland, oppert zij nu zelf dat criminele asielzoekers ‘eerder moeten worden uitgezet’. Die bocht is te klein en te laat.

De gebeurtenissen in Keulen overstijgen de stad zelf. Met belangrijke deelstaatverkiezingen in het verschiet, lijkt dit het begin van Merkels strijd voor haar politiek overleven. Meer en meer Duitsers beschouwen nu immers de Willkommenskultur als een tijdbom.

Tijdens het CDU/CSU-congres in december 2015 slaagde Merkel er op het nippertje nog in zowat alle partijleden achter haar te scharen. De lange staande ovatie daarna herinnert me aan mijn ervaringen als ambassadeur in de DDR. Een nul als de Moskougetrouwe Erich Honecker kreeg ook zulke ovaties. Opposanten werden lichamelijk uitgeschakeld. Merkel doet net hetzelfde, alleen met dit verschil dat zij rivalen slechts politiek uit de weg ruimt.

Nu is het een en al gekibbel binnen de CDU/CSU en de hele coalitieregering. Toch bestaat de kans dat Merkel het alsnog haalt, precies omdat niemand van enig formaat klaar staat om haar op te volgen.

Als zij toch verdwijnt loert het gevaar van een verzwakking van niet alleen Duitsland maar van de hele EU.

Op 13 maart 2016 vinden belangrijke deelstaatverkiezingen plaats in Baden-Württemberg, Rijnland-Palts en Saksen-Anhalt en volgend najaar in Mecklenburg-Vorpommern. De uitslag daarvan is waarschijnlijk bepalend voor die van de Bondsdagverkiezingen en dus voor de Bondskanselier. Zij hebben plaats in september 2017, een spannend jaar !

Foto (c) Reporters