In Engeland schudden ze geen handen

Breekt de Doorbraak-week (alsof er andere zijn, maar ik heb het over de papieren versie) aan, dan is het de hoogste tijd om na te denken over Vrijspraak. Minder ervaren schrijvelaars liggen daar wellicht nog van wakker, deze jongen al lang niet meer. Wacht gewoon dé dag af, bekijk een krant of surf even door de twitter- of facebookberichten en de thema’s rollen voor de voeten.

Vanmorgen nog ideeloos, stoot ik op twee nieuwtjes die wonderwel in elkaar passen. In Brussel werd een gemeentebediende ontslagen omdat hij om religieuze redenen weigert vrouwen de hand te schudden. In Genk wil het stadsbestuur meer aandacht voor Turks en Marokkaans in de klas. Laten we hopen dat het ‘Marokkaans’ een foutje is van de journalist van dienst en niet van het stadsbestuur anders moeten ze ‘onze’ kinderen les geven in het Belgisch. In Marokko spreken de Arabieren Arabisch en de Berbers Berbers (Tamazight voor de haarklovers).

Als ze daar in Genk dus de ‘Marokkaanse’ kinderen Arabisch gaan aanleren, is dat vergelijkbaar met het aanleren van Nederlands aan alle ‘Belgische’ kinderen in het buitenland, ook aan de Waaltjes. Mooie vorm van inlevingsvermogen.

Wat doen we intussen met die eenzame ‘Oerdmoert’? Die werd ook maar door zijn uit de Oeral vluchtende ouders naar hier gesleurd en zit nu als enige ‘Oerdmoert’ in de klas. Geen lessen Oerdmoerts wegens te weinig in aantal ruikt dan weer sterk naar discriminatie. Trouwens, moet de ‘Turk’ die thuis gewoon Nederlands spreekt ook naar die lessen Turks?

Op de speelplaats hokken ‘Albanezen’ dan samen om dé ‘Russen’ in het oog te houden. Je weet maar nooit met die mannen. Ze maken hun afspraakjes in het voor anderen onverstaanbare Albanees en blijven zo knus opgesloten in hun groepje.

Het Genkse stadsbestuur zal wel toeteren een beleid van verregaand inlevingsvermogen te voeren, in feite maakt het zich schuldig aan kindermishandeling want morgen vinden die geen werk wegens onvoldoende kennis van het Nederlands. Ik schreef er al eerder over maar dat is niet mijn fout. ‘Zij’ kwamen ook al eerder met die onzin op de proppen.

Op twitter probeert iemand uit te leggen dat het getuigt van verregaande intolerantie mensen op te leggen handen te schudden. In Engeland doen ze dat evenmin, klinkt de argumentatie. Wel, daarom zou ik dat in Engeland ook niet doen. Wat beleefd en onbeleefd is, verschilt van plaats tot plaats en tijd tot tijd. Maar als we individueel voor onszelf gaan bepalen wat wel en niet (on)beleefd is, dan verbrokkelt elke vorm van samenleven en communicatie. Samenleven vereist een gemeenschappelijk coderingssysteem. Geen hand willen geven is hiér onbeleefd. Wie hier rondloopt, moet zich daar aan houden want zo hebben wij dat altijd beleefd.