Gerolf Annemans: ‘Het EU-Parlement is een eurofanatische machine’

Veel kans dat op 26 mei een heleboel kiezers zich een hoedje schrikken dat ze na te stemmen voor de Kamer en het Vlaams Parlement nog een blad (of een scherm) krijgen. Je moet al goed de politieke actualiteit volgen om te weten dat er ook Europese verkiezingen zijn. In de moeder van alle verkiezingen krijgt u drie verkiezingen als één amalgaam vermalen opgegoten.

Aan Gerolf Annemans, Europees lijsttrekker van Vlaams Belang, zal het niet liggen. Die heeft zijn Europees programma uitgeschreven in een boek, De ontvoering van Europa. ‘Het werd tijd dat ik dat voor mijn partij en voor mezelf eens uitschreef. Het boek is iets waarnaar ik kan verwijzen. Want EU-kritiek in Vlaanderen is verder bijna onbestaande. In het Nederlands is er Thierry Baudet, maar dat was niet vanuit zijn ervaring. Wel vanuit ervaring schreef Derk Jan Eppink, maar dat is ‘eurorealisme’. Wel kritisch, maar heel hard remmen voor de bocht en vooral afstand houden van ons’, zegt Annemans in zijn Brussels kantoor vijf hoog boven het drukke Brusselse kruispunt ‘Madou’. Maar ook hij is bezorgd dat er weinig aandacht naar die Europese verkiezingen gaat. ‘Je krijgt een vertekening, er is geen maatschappelijk debat over Europa, terwijl het van belang is. Zelfs van historisch belang.’

Ondemocratisch Europa

Doorbraak: In het boek schrijft u dat u kritisch staat tegenover de ‘ondemocratische evolutie van de EU, opgestuwd door federalisten en centralisten’.

Gerolf Annemans: ‘Ze kunnen die EU niet verder stuwen in hun federalistische, centralistische richting zonder de democratie te neutraliseren. De mensen lusten de federalistische Europese integratie niet, dat blijkt uit referenda. Maar die Europese federalisten verachten de democratie. Kijk naar wat met Polen, Hongarije en Italië gebeurt. Dat zijn geplebisciteerde regeringen maar zodra die een voet zetten in het halfrond in Straatsburg, worden ze uitgescholden en krijgen ze ook nog een speech van Verhofstadt over zich heen. Dat onderstreept hoe erg het gesteld is, hun EU is niet compatibel met de democratie.’

U schrijft in uw boek dat ze zijn ‘macrofiel’ zijn.

‘In De ontvoering van Europa probeer ik wat in de EU gebeurt te situeren in de tijdsgeest. Wat ze willen is een eenheidsstaat op het Europese vasteland. Vroeger durfden ze dat zeggen, maar nu doen ze dat niet meer. Maar het is wel hun theoretische schema, dat is wat ze bedoelen met “meer Europa en verdere stappen”. Het einddoel is de Verenigde Staten van Europa, een gefedereerde centrale staat.’

Volgens u willen ze dat realiseren in de komende jaren.

Uitgeverij Egmont

Cover van ‘De ontvoering van Europa’ van Gerolf Annemans.

‘Na de beschrijving van de tijdsgeest zoom ik in op wat er allemaal in het Europees Parlement op de agenda staat. Dan heb je ten eerste de resolutie van Bresso & Brok en ten tweede de resolutie van Verhofstadt. De eerste twee zijn de slimste. De EVP en de socialisten zijn ook echt aan de macht. Zij beweren in een rapport dat het verdrag van Lissabon niet moet gewijzigd worden om nog heel wat Europees te integreren. Verhofstadt gaat natuurlijk verder, die wil een nieuwe conventie en nieuw verdrag. Die twee resoluties lezen als een boodschappenlijstje. Als de centrumpartijen de Europese verkiezingen winnen, beginnen ze eraan. Daar zijn echt onvoorstelbare zaken bij, waarvan de Vlamingen niet op de hoogte zijn. Het belangrijkste lijkt me dat ze in een groot aantal domeinen — migratie, de euro, sociaal beleid, het Europees leger — het meerderheidsbeginsel willen invoeren. Dat wil zeggen dat ze het individueel akkoord van elke lidstaat uitsluiten. Dan ben je als land lid van de EU en die beslist bij meerderheid. Een lidstaat die dan protesteert zal dan als kritiek krijgen dat die zich buiten het legaliteitsprincipe stelt, want er is democratisch beslist. Ze willen van de EU een namaakstaat maken om de lidstaten te vervangen. Vanaf september zullen ze daarmee beginnen. Ik beschrijf dat allemaal in mijn boek.’

Is de motor van heel die hervorming het Europees Parlement?

‘Jazeker. Het parlement is een eurofanatische machine. Je stapt er binnen en je wordt Europeaan. In onze fractie hebben wij vlagjes staan. Ik heb een Vlaamse Leeuw. Dat is not done, ik moet Europeaan zijn, ik ben geen Vlaming meer. Het Europees Parlement wil de Europese Commissie omvormen tot een regering. Terwijl de Europese Commissie een beleidsvoorbereidende taak heeft. De Commissie vormt de regering en het parlement is echt het parlement van de Europese staat. De regeringen van de lidstaten worden in hun plannen een onderdeel van de wetgevende macht in Europa, een soort commissie van het parlement. De huidige werking van de lidstaten wordt dan door het parlement overgenomen.’

U zegt ook in uw boek dat dissonantie, een afwijkende mening, niet aanvaard wordt in de EU. Waaruit blijkt dat?

‘Dissident gedrag in de EU veroorzaakt een strafexpeditie. Ik heb het lot van Polen, Hongarije en Italië al geschetst. Ik schrijf in het hoofdstuk “Wat nu?” dat de EU op vrijheid zou moeten gebaseerd zijn. Nu is die vrijheid weg. Iemand zoals Orban en zijn Hongarije, dat als lidstaat dwarsligt, wordt beschuldigd. Zo werkt het. Trouwens, de N-VA heeft daar een rol in gespeeld. Ze heeft zich onthouden bij de stemming over de resolutie tegen Hongarije en dat was niet onschuldig, ze hielp mee om het minimum te halen. Door de onthoudingen is de resolutie goedgekeurd geraakt, want het was heel nipt.’

De euro is een wurgpaal

Dan zijn er volgens u twee kantelmomenten, Maastricht en Lissabon.

‘Ergens tussen die twee is het evenwicht verloren geraakt. Niemand wist bij Maastricht precies waar het naartoe zou gaan, maar daar is men de weg ingeslagen naar de Europese staat. In Lissabon is het compromis gemaakt om aan de referenda tegen de grondwet te ontsnappen. Die grondwet was verworpen maar met knip- en plakwerk is die grondwet in het verdrag van Lissabon opgenomen. De grondidee is een gecentraliseerde staat en de kroon op het werk is de euro als eenheidsmunt.’

Is de euro dan een hindernis volgens u?

‘Die eenheidsmunt is voor ons een wurgpaal geworden. Daarmee verliezen we al onze sociaaleconomische bevoegdheden. De rapportage aan Europa zorgt voor een stroomlijning van alle lidstaten, maar een Griek is geen Duitser. Toch leven ze in één economische zone en dat zorgt voor problemen. Er is nog nooit een munt gemaakt voor een zo heterogene economische zone. Maar de angst voor de instabiliteit van de euro wordt gebruikt om de eenheidseconomie door te duwen. Zo pervers is het.’

Wat kunnen we daar dan aan doen? De euro afschaffen?

‘In Vlaanderen was er lang een consensus om de sociale zekerheid te regionaliseren. En nu glipt dat allemaal naar Europa en worden de transfers Europees. Ik zie voordelen in een muntunie als we kunnen aansluiten hij de Duitse zone en de sterke spelers. Dat kan als Vlaanderen, niet als België. Dat is het klassieke voorbeeld van de “neuro” en “zeuro”, maar er kunnen ook andere munten komen. Laat mij het voorbeeld geven van de Italianen. Die hebben hun manier van leven en begroten, maar vroeger waren ze daar zelf voor verantwoordelijk. Ze devalueerden en ze moesten opnieuw klimmen, en dat gebeurde. Nu is niemand verantwoordelijk. De devaluatie zit dan in de werkloosheid, de jeugdwerkloosheid of in schabouwelijke toestanden waar een hele generatie het land verlaat zoals in Griekenland. En je kan er niet uit. Om uit de euro te stappen moet je de toestemming hebben van elk ander euroland of een nieuw euro-verdrag maken. Dat schets ik. Ik besef dat er verschillende mogelijkheden zijn. Ik pleit voor een muntunie als dat nodig of noodzakelijk is. En anders eigen munten, maar houdbaar is het op dit moment niet volgens mij.‘

Maar in Vlaanderen is een debat over de euro onbestaande.

‘Oei, zeker. Als je iets “verkeerd” zegt over de euro, dan krijg je meteen Verhofstadt over je heen met “de populisten willen Europa vernietigen”. Ik weet niet wat hij bedoelt. Maar zo verloopt de discussie.’

Identiteit in Europa

Is de EU een anti-identitair project?

‘Zeker. Ik wil niet overdrijven door te zeggen dat er een geheime agenda is om door massamigratie een nieuwe Europese mens te creëren. Maar we leven in een tijd waarin het multilateralisme, het multiculturalisme en het supranationalisme bijna als een religie wordt gezien. Vanuit dat oogpunt is elke bevoegdheid die naar de EU gaat winst. Wat wij met onze politieke groep doen is de tegenbeweging van de identiteit vormen. “Eerst onze mensen” is de terugkeer naar nationale identiteit. Ik heb daarbij (de Antwerpse psychologieprofessor — red.) Jacques Claes aangehaald. Die omschrijft dat de grens essentieel is voor het mens zijn. De grens van een land is essentieel om jezelf te zijn en om vanuit je eigenheid je buur te leren kennen. Dat identiteitsbesef is het antwoord op de waanzinnige multicultuur. De slinger is in de 20ste eeuw te ver doorgeslagen en die moet nu terug naar het midden. Dat is identiteit in het besef dat wij wereldburgers zijn die het vliegtuig opstappen en verre culturen bezoeken die vroeger onbereikbaar waren. Vandaar dat ik Mario Vargas Llosa zijn boek De Ier over sir Roger Casement aanhaal. Een boek dat ik iedereen aanraad. In één persoon en in één roman, en uit onverdachte bron, zie je in dat boek de moderne mens, de felle nationalist die openstaat voor de rest van de wereld. Dat is het pleidooi dat we voeren. Dat multiculturalisme moet iets zijn waar we binnen enkele jaren met verbazing naar terugkijken en ons afvragen hoe het kon dat we daar zo ver uit de bocht gingen.’

Volgens Verhofstadt zijn de verkiezingen van 2019 de laatst mogelijke kans om de populisten te stoppen.

‘Als je Juncker en Verhofstadt hoort, spreken ze na twee minuten over “de strijd tegen de populisten”. Blijkbaar hebben ze een schrikbeeld nodig. Verhofstadt is zelfs niet te beroerd om een holocaustherdenking te plaatsen in het kader van de strijd tegen de populisten. Maar goed, als je tegenstanders je tot de inzet van de verkiezingen maken, is dat niet erg. Intellectueel gesproken is het jammer dat er in dat soort primitieve termen moet gesproken worden. Ik zie dat ze een zekere schroom en schaamte hebben over wat ze doen. Ze hebben een zwart schaap nodig om de aandacht af te leiden: de populisten. De strijd tegen de populisten moet hun project overeind houden.’

Is een verschuiving, verandering mogelijk in Europa bij deze verkiezingen?

‘Tenzij er iets heel spectaculair gebeurt zullen wij geen meerderheid halen. Niet met de ENF, zelfs niet met Nigel Farage, als hij terugkeert en vermoedelijk ook niet met de ECR, die een heel onduidelijke koers vaart. Maar er zijn ook de regeringen die aan onze kant staan en die moeten commissarissen benoemen. We hebben dus wel wat in handen om lastig te doen en onze argumenten kracht bij te zetten. Om de wijziging van die EU af te remmen. Maar het is niet waar dat we de EU zullen overnemen. We zullen onze invloed vergroten. Ze zijn bang omdat ze beseffen dat het niet meer zo gemakkelijk zal zijn. De EVP en de socialisten hadden de meerderheid en in tijden van nood was er de ALDE, die in ruil voor wat schnabbels ter hulp kwam. Dat zal niet meer zo makkelijk zijn.’

Die grote EU-kritische partij zal er dan niet komen?

‘Dat zal inderdaad niet gebeuren. De ECR heeft als gemeenschappelijke factor dat ze hun neus ophalen voor ons. Zoals in Vlaanderen de N-VA een deel van haar imago heeft gebouwd op het feit dat ze ons te morsig vonden, te marginaal.’

Maar Salvini praat wel met de Polen?

‘Ja. We proberen wel, omdat het verstandig zou zijn van de Polen om bij ons te komen. Maar ze zijn niet gezwicht. Ik heb aan Salvini voorspeld dat ze niet zouden zwichten, maar zullen proberen hun ECR overeind te houden. Elke keer als Salvini hen groet zullen ze proberen hem te overhalen bij hen te komen. Salvini heeft ook bevestigd dat ze dat geprobeerd hebben. Maar Le Pen, Wilders en ik, voor ons halen ze hun neus op. Ook Baudet vindt zichzelf te fatsoenlijk om met ons samen te werken. Hij lijdt ook aan dat N-VA-achtig soort meerderwaardigheidscomplex. Zie hoe de N-VA en de ECR zwalpen nu. Maar de ECR zal niet verder doorgroeien. Tenzij Orban de ECR overneemt of zo.’

Wat is dan de toekomst voor het Europees Parlement?

‘Dat heeft geen toekomst. Dat is een fabriekje voor EU-fanatici. Ik doe net hetzelfde als wat ik in mijn tijd in de Kamer deed: ik pleit voor de afschaffing van het parlement waarin ik zetel.’

Maar u keert wel nog een legislatuur terug naar het Europees Parlement?

‘Ja , ik heb er nog werk te doen. En ik reken op een tweede zetel voor Vlaams Belang. En als ik verkozen ben laat ik mijn boek vertalen in het Engels en het Frans.‘

Het boek De Ontvoering van Europa kost 15 euro en is te koop via de website van Uitgeverij Egmont .