Feesten van angst en woede

Het is aan het optreden van de politici in De Kamer te zien dat amateurgezelschappen niet mogen repeteren. Slecht theater was het al, het is er niet op verbeterd. De regering heeft zelfs geen idee van het scenario waarin ze speelt, laat staan dat er zicht is op de plot. Voor geen enkel probleem is er een oplossing in zicht.

Exitstrategie CST?

Een exitstrategie voor het CST? Zowel Peter De Roover (N-VA) als Barbara Pas (Vlaams Belang) vroegen het premier De Croo (Open Vld). Er kwam geen antwoord. Misschien best, de kans bestaat dat hij zich vergist. Zoals met zijn uitspraak dat een gevaccineerde ‘negen à tien keer minder kans heeft om het virus over te dragen’. Nog een geluk dat hij die uitspraak deed in DM. De Standaard kon zo’n voorzet niet laten liggen en deed een factcheck: ‘niet waar’. Volgens de premier (in De Kamer) was het ‘een verspreking’.

Zelfde verhaal In De Kamer over de torenhoge energiekosten. Vragen van zowat alle partijen. De conclusie die Bert Wollants (N-VA) trok, lijkt de juiste. De regering weet het niet. Ze kan het ook niet. Wat kan ze doen aan de internationale gasprijzen? Weinig tot niets. De Vlaamse- en Federale regering kan iets doen aan de elektriciteitsprijzen.

Electriciteitsrekening

Onze elektriciteitsprijzen zijn systematisch hoger dan het gemiddelde in de EU. We zijn de derde duurste volgens Eurostat (cijfers oktober 2021) na Duitsland en Denemarken. Niet toevallig (?) twee lichtende voorbeelden voor hernieuwbare energie. Waarom zijn onze elektriciteitsprijzen zo hoog? Omdat de elektriciteitsrekening in dit land gebruikt wordt als belasting.

Volgens Luminus is het aandeel taksen, heffingen en kosten van de netbeheerder 61% van de rekening, inclusief BTW. Daarmee betaalt de gebruiker de voluntaristische klimaatpolitiek af. Die heffingen maken het ook onmogelijk om veel privaat initiatief toe te laten op de energiemarkt. Het enige wat burgers kunnen is instappen in een coöperatieve voor wind- of zonne-energie. Veel meer creativiteit is bijna onmogelijk, elke beweging over het net moet (te) dik betaald worden, inclusief heffingen en BTW.

Er is geen uitweg

De politiek ziet ook hier niet hoe eraan te ontsnappen. De rekeningen moeten wel betaald worden. Ook van de groenestroomcertificaten en de compensatie van windmolenboeren voor windloze dagen. De rekening loopt op voor voluntaristisch beleid in het verleden. Het zou vandaag tot nadenken moeten stemmen.

Maar de lichtzinnigheid waartoe we politiek zijn afgegleden heeft grote dieptes bereikt. Kijk naar de redenering van Conner Rousseau (Vooruit) in Terzake. Waar hij zonder veel tegenwerpingen zomaar mag beweren dat naar de supermarkt en de apotheek gaan voor iedereen zal kunnen. Wie daarnaast over de juiste QR-code beschikt mag van de overheid op café, restaurant of naar een evenement. Gelieve dankbaarheid te tonen voor zoveel goedheid.

Rechten

Rousseau studeerde rechten. Je zou toch zweren dat hij er bijles heeft gehad van iemand die een gevaar voor de rechtsstaat moet zijn. Iemand van Schild en Vrienden of de Comac (studentenorganisatie van de PVDA). Iemand met een opleiding rechten vertelt toch zo geen onzin. Tenzij het hem wordt ingefluisterd door media- en marketingconsulenten die hem influisteren ‘dat positef voor te stellen’, niet bestraffen, maar belonen. Hoe diep kan je zakken als politicus?

Iemand die voorzitter is van een regeringspartij zou zo geen onzin mogen uitkramen. En nog onbegrijpelijker is het dat er in de media amper iets over wordt gezegd. Is het misschien beschaamd zwijgen? Of de andere kant opkijken voor de voorzitter die Vooruit en Vivaldi moet redden? Het progressieve wonderkind, de wondervoorzitter? Rousseau beschikt over een krediet, een staat van genade bij de media die niemand anders lijkt te hebben. Of het zou Mark Van Ranst moeten zijn.

Waar is de lente?

Het is nog altijd winter. Dan kijken we uit naar de lente. Een Wintermanifest dat vragen stelt over de aanpak van corona door regering en ook media is op zijn plaats. Maar of we echt enige introspectie zullen krijgen is zeer de vraag. Noch de politiek, noch de media staan bekend als sectoren die zelfkritisch zijn. Een debat op Terzake en er is aandacht aan gegeven. Over naar de besmettingscijfers van de dag.

Een debat is op zijn plaats. Lees er het interview met Luc Bonneux maar eens op na. Er is een ander beleid mogelijk. Maar de vraag is hoe de angst bij de bevolking wordt weggenomen. Na twee jaar zouden er wel eens ontwenningsverschijnselen kunnen optreden.

Weerbare democratie

Onze democratie moet zich nu weerbaar tonen. Niet tegen een usurpatie door moslimextremisten, niet tegen radicaal-links of -rechts, maar tegen staatsdragende partijen die zijn meegezogen in een tunnelvisie. Met daarbovenop bestuurders die vastzitten in een systeem dat verlammend werkt.

We mogen niet toegeven aan de verleiding om deze generatie politici af te serveren. Ze zitten vast in een systeem dat hen dwingt tot middelmatigheid en niet-beslissen. Zoals Lorenzo Terrière het hier eerder deze week beschreef in een vergelijking tussen België … en Libanon.

Angst en woede

Het huidige Belgische politieke systeem kan geen antwoord bieden op de vragen en uitdagingen die er komen: vergrijzing, milieu en klimaat, corona, staatsschuld, energie, migratie en samenlevingsproblemen. Tel daarbij ook de internationale onzekerheden met Rusland en China, het kantelende evenwicht van Europa naar Azië. We lijken in zeer ondiep water te varen met het schip van onze democratie.

We hebben hier al eerder gewaarschuwd dat de ontevredenheid van de burger wel eens heel groot zou kunnen worden. Tot die omslaat in woede. Een cocktail van angst en woede die onbeheersbaar groot dreigt te worden. De politici staan er met de handen gebonden naar te kijken. Hopelijk werkt het ventiel om de overdruk af te laten wel goed. Als ook dat blokkeert of geblokkeerd wordt, dan ben ik echt ongerust voor de toekomst. Politici hebben een grote verantwoordelijkheid, die gaat verder dan retoriek en marketing.