Gaza? Het is de demografie, domoor!

Eerst enkele cijfers. In 2022 was (volgens Moslims.net) 24,1 procent van de Brusselse bevolking moslim. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest waren er op 1 januari van vorig jaar 1.241.175 inwoners, waarvan 84 procent of 1.045.572 inwoners met een migratieachtergrond (cijfers NPdata). Veruit de grootste groep, 21,17 procent, van die inwoners met migratieachtergrond zijn Marokkaans. 187.614 daarvan hebben de Belgische nationaliteit en hebben dus opkomstplicht. Dat zijn inwoners met minstens één niet-als-Belg geboren ouder. Kleinkinderen van migranten worden niet meer als ‘migratieachtergrond’ geteld als hun ouders Belg waren bij hun geboorte.

Een andere grote groep is de Turken. 8.638 Turken wonen er in Brussel en 47.652 van Turkse origine. 4,5 procent van de bevolking. Brusselaars van Algerijnse afkomst, 14.061, Tunesië, 13.664. Dat is snel meer dan 20% van de bevolking, en waarschijnlijk ook van het electoraat. Om de cijfers in perspectief te zetten… In 2019 stemden 66.963 Brusselaars voor het Vlaams Parlement.

Niet alleen in Brussel

In Antwerpen kom je tot vergelijkbare percentages. 73.000 Antwerpenaren (stad) zijn van Marokkaanse afkomst en 25.353 van Turkse afkomst. Op 538.910 inwoners. Ook een 20 procent van de bevolking. 22,3 procent van de bevolking in Antwerpen stad is moslim, in de provincie is dat 10 procent. Het hoogste percentage van alle Vlaamse provincies.

Nu gaan wij er niet van uit dat die moslims of ‘van Marokkaanse origine’ een homogene groep zijn. Ze zijn dat niet sociologisch, niet economisch, niet politiek. Maar, er is wel iets dat hen verbindt: de oorlog in Gaza. Iets emotioneels dat alle rationele overwegingen kan overstemmen.

Steriel anti-Israël

Zo speelt migratie of demografie ook in de hoofden van de politici. Ze passen hun lijsten en politieke ideeën aan. Het makkelijkste standpunt is anti-Israël. Daar kan je als Belgische politicus krasse uitspraken over doen. Het maakt in de reële wereld geen enkel verschil, maar als profilering naar 20 procent van de kiezers kan het tellen.

Caroline Gennez (Vooruit) trekt de Vlaamse Vooruit-lijst op 9 juni 2024 in de provincie Antwerpen. Haar communicatie over Gaza is fors ongenuanceerd. Ook Benjamin Dalle (CD&V) doet mee. Die komt op in Brussel en kwam met het idee om Israël te straffen door hen uit te sluiten van het Eurosongfestival. Nog iets waar de man niets over te zeggen heeft. Maar het klinkt goed voor de Palestijnenvriendelijke achterban. Je moet niet aan de goede kant van de geschiedenis staan, wel aan de goede kant van het electoraat.

Populisme

Ook onze Franstalige landgenoten ontsnappen niet. De PS van Brussel breekt met de laïcité om de moslimachterban aan zich te binden. Ook Ecolo is in Brussel om dezelfde reden niet tegen onverdoofd slachten. Youssef Handichi stapte in het Brusselse Parlement over van de PTB naar de MR. De man met Marokkaanse wortels had in 2019 13.000 voorkeurstemmen op de PTB/PVDA-lijst. En alle stemmen tellen. In Brussel al zeker de Marokkaanse.

Die uitspraken van Dalle en Gennez, je verwacht dat niet van ministers van traditionele partijen. Al zeker niet van CD&V. Waarom doen ze geen recht aan de gelaagdheid en complexiteit van het conflict in Gaza? Zoals je van een minister, een politicus van een regeringspartij, een gevestigde, traditionele partij toch mag verwachten? Bestaat dat nog, staatsmannen? Of buigen ook die voor de demografie?