Beste Bart De Wever, wat hebben wij u als gelovigen misdaan?

De N-VA is ontgoocheld in ‘de Kerk’ en ‘de Guimardstraat’ en heeft ‘de katholieke zuil’ als vijand uitgekozen. Wat de N-VA niet schijnt te beseffen is dat er zich in de katholieke Kerk in Vlaanderen ook nogal wat flaminganten en sympathisanten van de N-VA bevinden. En die begrijpen niet wat de partij bezielt.

Kerk en beweging

De partij die voorstander is van een historische canon, zal toch wel weten dat de Vlaamse Beweging en de katholieke Kerk altijd een bijzondere verhouding hebben gehad. Die Vlaamse Beweging werd tegengewerkt door de kerkleiding, maar groot gemaakt door priesters voor wie hun religieuze roeping rechtstreeks verbonden was met de emancipatie van hun volk, de ‘petits vicaires’. Talrijk zijn de ‘Davidsfondspriesters’ die de motor waren van de Vlaamse Beweging in hun parochie.

De kreet ‘voor die Kerk willen wij niet opkomen’ van een Vlaams-nationale partij tegenover de Kerk is dus niet nieuw. Terwijl de kerkelijke overheid vroeger aan de kant stond van het elitair belgicisme, klinkt vandaag het verwijt dat de Kerk ‘links’ is, politiek correct en steunt op de christelijke zuil.

Minderheidskerk

Aan de andere kant zijn de machtsfactoren omgekeerd, de Kerk is niet meer de bepalende maatschappelijke speler die ze 100 jaar geleden was. De Kerk vandaag is een minderheidskerk. De macht van de politiek en vooral de alomtegenwoordige invloed van de verlichte cultuur zelf zijn enkel toegenomen.

Voor wie vandaag leeft met de ideeën van gisteren is de Kerk dan ook een makkelijke vijand geworden. Zeker als die Kerk worstelt met haar plaats binnen het veranderde culturele en maatschappelijke veld.  De bisschoppen gaan onder andere om die reden dan ook elk conflict uit de weg en durven geen rol te spelen in het maatschappelijk debat. En als ze dat willen, wordt hun stem door meerdere media niet meer opgepikt. De Kerk is een gedroomde vijand geworden: onderhoud haar imago van macht en pak haar op haar machteloosheid.

N-VA fout

Een dergelijke houding van de N-VA tegenover de Kerk zal later een historische blunder blijken. Net op het moment dat de CD&V niet langer de steunpilaar van de katholieke Kerk blijkt en de belangen van de gelovigen niet langer verdedigt, opent de N-VA de frontale aanval op diezelfde Kerk. Voor wie kunnen de gelovigen met een politiek centrumrechtse overtuiging dan nog stemmen? Of verkiest u dat ze dan maar beter een eigen partij oprichten?

Zo wil de N-VA, door een symbolenstrijd zoals de godsdienstlessen in het secundair onderwijs halveren en het meestappen in de liberale laïciserende agenda, de Kerk laten zien wie de baas is. Allemaal onder het mom van de Verlichting. Alsof de huidige generatie katholieken in Vlaanderen nog moet onderwezen worden in de Verlichting. Voor Vlaams-nationalistische gelovigen die niet meer overtuigd moet worden dat de samenleving multireligieus is geworden, is dat allemaal heel pijnlijk.

Wat hebben wij u dus als gelovigen misdaan?

Wij zijn Vlaams-nationalisten maar ook katholieken, gelovigen die zich ernstige vragen stellen bij de koers van de N-VA. Geloof is géén privé-zaak wel een privé-keuze. Mijnheer De Wever, wat hebben wij u dus als gelovigen misdaan? Waarom zijn christenen, katholieken in Vlaanderen, de vijand van de N-VA geworden? De Kerk waartegen u denkt te moeten strijden zijn niet de bisschoppen, niet de structuur, maar wij, de gelovigen. Moeten wij blijven toekijken hoe u tot vijand uitkiest wat ons zo dierbaar is, ons geloof en de gelovige gemeenschap?

Wij begrijpen niet dat de N-VA, die het conservatief gedachtegoed hoog in het vaandel voert, haar visie op onderwijs schijnt te beperken tot puur arbeidsmarktgerichte opleiding. Godsdienst moet dan blijkbaar plaatsmaken voor Nederlands. Waar is de idee van de humaniora gebleven? Ook de levensbeschouwelijke ontwikkeling van leerlingen is belangrijk. Laten we duidelijk zijn: godsdienst en levensbeschouwing vormen een integraal onderdeel van ons mens-zijn. Op een katholieke, maar ook op iedere andere school moet het vak godsdienst blijven met zijn twee uren. Niet in een modevak als LEF, waarin religieus relativisme de hoofdtoon zal zijn en cultuurrelativisme om de hoek komt kijken.

De N-VA heeft de mond vol over onze cultuur, gebouwd op christelijke waarden én de positieve invloed van het christendom op onze geschiedenis. Toch moet het vandaag levende christendom verdwijnen uit het openbare leven. Wij hebben meer vertrouwen in de positieve kracht van het christendom, dan in de leegheid van het individualisme of de cultus van plezier en geluk met onverschilligheid als hoofdingrediënt.

Laïcisering

Wij steunen de N-VA als ze in het onderwijs meer wil inzetten op de kwaliteit van het onderwijs met een focus op de taalbeheersing van het Nederlands. Maar het kan toch niet zo zijn dat de N-VA een uur godsdienst schrapt omdat Lieven Boeve een uur Nederlands laat vallen voor een nutteloos vak, ‘burgerzin’, dat hij nota bene invoerde om de N-VA tegemoet te komen?

De N-VA gaat mee in die laïcisering, niet enkel uit geldingsdrang tegen de Kerk. Is het opzet niet veel meer de Verlichte idealen naar voren schuiven als antidotum tegen een islam die zich juist hieraan weigert te conformeren? Als de N-VA de invloed van de islam in de samenleving wil verminderen, moet ze dat ook zo durven benoemen en in beleid omzetten, zonder dus andere geloofsgroepen mee te sleuren in een antireligieus beleid.

De N-VA voedt als grote partij een antireligieus klimaat. Zo jut ze Vlamingen tegen elkaar op. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van een Vlaamse-nationalistische partij.

Meer en meer moeten wij ons als — al dan niet geëngageerde — christenen de vraag stellen of de N-VA als partij nog te vertrouwen is. Of christenen er niet gezien worden als tweederangsburgers die niet voldoen aan het partijideaal van de ‘verlichte Vlaming’. Als gelovige Vlaams-nationalisten zeggen wij nu luid en duidelijk dat het genoeg geweest is. Tot hier en niet verder.