Gemeentebelangen en de ziel van een dorp

‘Brandend zand…’ op de radio klonk Anneke Grönloh nog redelijk levend. Ik nipte van mijn Rodenbach en genoot van het zomers uitzicht op het kerkplein. Cafébazin Magda liep heen en weer. Ze had het duidelijk druk. Achter de accordeondeur die het cafézaaltje scheidt van het café zelf, klonk veel geroezemoes.

Gemeentebelangen van Vettige Julien

Marc vroeg weer eens veel te luid aan een zwetende Magda: ‘Awel, kind! Wat is er te doen misschien?’ Hij hing ontspannen aan de toog. Magda, in een glitterend zwart truitje dat mij ondanks haar weelderige boezem aan La Esterella deed denken, blies: ‘Ze stellen de lijst voor van den Julien.’ Vettige Julien was eigenlijk een tsjeef. Vorige keer behaalde hij een pak stemmen als lijsttrekker van de tweede kolom. Een concept dat ik nog altijd niet goed snap. Julien is de zoon van Vettige Jean. Een bijnaam is iets erfelijks, tenzij je je vader overtreft. Jean baatte lang geleden Frituur Paloma uit. Julien had daarentegen een café, een groentewinkel en een charcuteriezaak. In die volgorde, nooit tegelijk. Nu hielp hij bij het installeren van industriële verwarmingsketels. Of toch zoiets.

Heibel in de meerderheid

Ik besloot een kijkje te gaan nemen en wurmde met mijn — dat zegt de vrouw toch — te zware buik door de opening van de accordeondeur. Er was wel wat volk. De breuk van Julien met de CD&V twee jaar geleden was ook hét nieuws van het dorp. Julien had als lijsttrekker van de tweede kolom — nee, ik snap het niet — gehoopt op de sjerp van eerste schepen. De partij heeft bij ons een volstrekte meerderheid, dus dat moest zeker lukken. Maar de burgemeester duidde Ann Daelemans aan. Ann zat bij mijn kinderen in de klas en is nu een jonge moeder en notaris. Ze haalde vanop de tweede plaats nog een pak meer stemmen dan Julien. Ik snap de logica van de burgemeester wel. Julien niet.

Julien begon oppositie te voeren vanuit de meerderheid. Als schepen van Cultuur en Vermakelijkheden uitte hij aan ieder die het wilde horen en niet wilde horen — ik was niet bijzonder geïnteresseerd — kritiek op de burgemeester en de eerste schepen. Het ging niet alleen over het beleid. Hij had het ook over ‘poepen’. De Vlaamse variant van het woord. Ik geloofde en geloof daar niks van en gelukkig gelooft Ann haar man het ook niet. Twee jaar terug gooide de CD&V Julien uit de partij. Hij werd het luidste oppositieraadslid. Niet echt comfortabel voor de burgemeester, want Vettige Julien kent de problemen van verschillende dossiers. En hij is graag gezien bij de mensen. Een avondje in het kielzog van Vettige Julien op de kermis betekent gegarandeerd een avondje gratis bier.

Gemeentebelangen stelt zich voor

Goed. Julien heeft nu zijn eigen lijst. Naast mij kwam een gehaaste man staan. De jongeheer sprak Magda aan, ze had een plateau gevuld met pintjes vast. ‘Mevrouw, ik ben van Het Laatste Nieuws‘. Magda keek hem vriendelijk aan. Haar volle wangen blonken. ‘Proficiat, manneke’. Het typische antwoord had de journalist niet verwacht. ‘Ik vroeg me af of u wifi heeft?’ De cafébazin zette enkele pintjes op een tafel en antwoordde zonder hem aan te kijken: ‘Wifi? Nee, die worstjes verkoop ik niet.’ Iemand blies in een micro.

‘Allo? Ge verstaat mij allemaal?’ Julien begon aan zijn lijstvoorstelling. ‘Bedankt om hier zo talrijk heden ten dage te zijn.’ Julien had leren spreken bij zuster Florentia. ‘Het is een moeilijke tocht geweest. Maar uw gids is ervaren. Ja, op ons kunt ge rekenen. Want wij staan midden de mensen.’ Vettige Julien bezorgde ons een ‘best of’ van verkiezingsslogans van de CVP. ‘Maar wij lossen de problemen op als ze zich stellen. Met deze man wordt het anders.’

Hij ging nog zo een tijdje door en af en toe kreeg Julien applaus. ‘En ik wil onze tweede kandidaat voorstellen: Patricia. Kom ne keer hier meisken.’ Patricia had een verleden bij de socialisten, maar de vorige verkiezingen besloot ze de lijst van de burgemeester te steunen. Nu wilde ze eindelijk in de gemeenteraad geraken door bij Julien op de lijst te gaan staan. Terwijl de tijd verder liep, vroeg ik me af wat ik daar stond te doen. ‘Daarom moet de veiligheid op onze wegen naar omhoog, vrienden. Daar gaat Gemeentebelangen voor zorgen!’ Dat was kandidaat nummer elf, Tommeke Passemiers. Hij vergat wel even dat de wegen waar hij over sprak in beheer zijn van het Gewest.

De belangen van de Marc en de Franky

Ik had er intussen genoeg van en keerde terug naar het café. Magda stond volop een nieuwe bestelling te tappen. Ze glitterde. Marc hing nóg ontspannener aan de toog. ‘Daarom stem ik op ’t Blok!’ Hij zegde opnieuw veel te luid tegen Franky. ‘Da’s nu wel ’t Vlaams Belang, Marc.’ ‘Da mokt mij niksken niemendal uit!’  Ik legde mijn geld op de toog. ‘Marc, Vlaams Belang komt niet op bij ons. Ge kunt er niet op stemmen.’ Hij schrok van de wetenschap die ik hem meegaf. ‘Verdoeme!’ Hij had spijt.

‘De burgemeester krijgt mijn stem, jong.’ Franky twijfelde niet. ‘Dankzij hem hebben wij een schone veranda kunnen zetten.‘ De Franky kan niet goed overweg met administratie. Hij was in feite met niks in orde voor de verbouwingsaanvraag. De burgemeester heeft dan ’t een en ander geregeld.

Ik liet Marc, Franky en hun belangen en Vettige Julien met zijn Gemeentebelangen achter. Op de radio klonk ‘Voor een kusje van jou’, van La Esterella. Magda blonk als nooit tevoren.