Groene terreur

Er is wat grondig fout in de maatschappij: er zijn geen kachels meer. Tot goed een kwart eeuw geleden kon de mens al wat hem niet aanstond in de kachel kieperen en weg was het. Keuken- en tuinafval, verpakkingen, vodden, kranten, drukwerk zonder drukte.

Kachelverdriet

Door het verdwijnen van de kachel in huis zit de mens met een hoop vuilnis opgescheept. Hij moet al wat hem niet aanstaat in containers of zakken dumpen. Niet in één en dezelfde bak of zak maar in door de overheid erkende. Hij moet bovendien sorteren. Elk soort vuilnis heeft zijn eigen zak/bak. In elke garage, voortuin of koertje staat een rij zakken of bakken. De kleuren ervan geven aan waarin je het afval mag mikken.

Zet de Groenen in een regering en de reclame voor partijen zal gesorteerd moeten worden. Dan zal de reclame die naar groen ruikt niet gedumpt mogen worden. Maandelijks zal het door de klimaatjongeren van de partij worden opgehaald en zal er nagegaan worden of het gelezen is. Wie dat niet heeft gedaan krijgt een bekeuring. De Groenen aan de macht! Was er maar een god tot wie je je kon wenden om je te beschermen tegen die bleke straatkeffers met afgehakte staart.

Niet dat de andere partijen minder groen zien. Over hun groene ijver kan getwist worden, maar niet over het afval. Groen uitslaand vertrappelen politici aller koortsdromen elkaar om bij de burger over te komen als milieubewust. Hun manier van doen is kindvriendelijk. Dat is de enige manier waarop je wat bereikt bij levende wezens. Met bruut optreden bereik je het tegendeel. Van Peking tot Westkapelle. Begaan zijn met het milieu hoeft niet uitgevoerd te worden, intenties zijn voldoende om de spijsvertering van de burger niet te verstoren.

Spuwen en roken in onderbroek?

De groene hersenspoeling van de burger richting milieubewustzijn is begonnen met de tram. Aanvankelijk mocht je doen wat je wilde op dat openbaar vervoermiddel. Toen kwam er een verbod om te spuwen, gevolgd door een rookverbod. Kort daarop mocht je geen hap of slok meer nemen, al dreigde je te kapseizen of te stikken. Waar mag je nog de brand in een sigaret steken? Een peuk terug in het pakje proppen en huiswaarts ermee. Een kamer onder de rook dampen lukt niet meer, wegens verplichte rookmelders in elke kamer. Een asbak, al is hij van malachiet of edelsmeedkunst, is geen sieraad meer. In je ondergoed in je tuin zitten en je hebt een klacht aan je been wegens zedenschennis. Een kampvuurtje achteraan in je tuin en je bent een brandstichter.

Eenmaal die terreur gelanceerd, kwam er een tweede. Boeren laten aan tafel was niet beschaafd. Net zoals vloeken. Ook niet als je de hamer op de kop van je vinger geslagen hebt. En een derde. Je mocht geen vlieg meer dood meppen en tegen een boom plassen was helemaal verboden. De hond aan de leiband en de kat aan de chip. Bergwandelaars moeten urineren in plasticflessen en kakken in een plastieken zak. Het allemaal mee naar huis nemen, om het daar te sorteren. Je mag een groene geen kwakende kikker meer noemen en een gele met zwarte boorden geen balkende ezel. Doe je het dan ben je een stuk rapalje en scheren de media je kaal.
Democratie is communisme geworden, gepasseerd langs de stomerij. Nog even en er is een Bach-verbod van tien uur ’s avonds tot zeven uur ’s morgens. Is het gebruik van woorden met meer dan vier lettergrepen een belediging van de brave burgermens. Nultolerantie is het nieuwe ordewoord, een bewijs van beschaving.

Splendid isolation

Jammer, de wetenschap heeft nog geen middel gevonden om Groenen een menselijk karakter te geven. Er rest mij daarom niets anders dan Groen als hoofdkleur te erkennen. De volgende winter geen gezelligheid rond te kachel te zoeken maar mijn voeten op de radiator te leggen. In afwachting van een zoveelste verzwakking van de huiselijke gezelligheid een appeltje te schillen met de Groenen. Wat met dit epistel is gebeurd.
Nadat het naar de redactie is gestuurd, heb ik de gordijnen gesloten en elke lijn met de buitenwereld verbroken. Mij gebarricadeerd in mijn flat en ben stiller geworden dan een onderaardse zee. Mijn kasten zitten vol met du pain, du vin et du Boursin. Ik heb een boek genomen en ben aan het lezen geslagen. Tot ik weggleed en vertrok naar de heilige boorden van de Nijl.