Het nieuwe antisemitisme
Vlaamse academici sluiten zich onwetend aan bij judeofobe profesesor De Cauter met boycot op Israel.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementEen groep van vijftig UGent-professoren roept op om een einde te maken aan de samenwerking van de Gentse universiteit met Israëlische onderzoekspartners omdat die te nauwe banden zouden hebben met het Israëlische leger. ‘Deze samenwerking komt neer op medeplichtigheid aan oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid’, klinkt het.
Dat lazen we in De Morgen (11/5). Drie van de initiatiefnemers prijken samen op de foto: Bruno De Wever, Hendrik Vos en Eva Brems. Het Gentse initiatief kadert in de actie van de vorig jaar opgerichte Belgian Campaign for an Academic and Cultural Boycott of Israel (BACBI). Geïnspireerd door de boycot tegen de Zuid-Afrikaanse apartheid roept BACBI op om tegen Israël een gelijkaardige campagne van boycot, desinvestering en sancties te voeren. Die oproep werd door niet minder dan 467 academici ondertekend, en het loont de moeite even de lijst met de ondertekenaars te overlopen. Je ontmoet er de fine fleur van onze universiteiten.
Wat BACBI beoogt is duidelijk: Israël demoniseren als een apartheidsstaat zodat de legitimiteit zelf van het staatje ter discussie kan worden gesteld. Dat extreemlinkse activisten die met Hamas en Hezbollah sympathiseren de vernietiging van Israël nastreven is bekend. Maar dat nu – om dat woord ook eens te gebruiken – een significant deel van de academische wereld zich daarbij aansluit, is verontrustend. Al mag de vraag worden gesteld of alle ondertekenaars wel beseffen waar zij hun steun aan verlenen. Conformisme en peer pressure typeren de academische wereld.
Drijvende kracht achter BACBI is cultuurfilosoof en activist Lieven De Cauter (KU Leuven). Professor De Cauter is niet vies van complottheorieën. In een Open brief aan Theo Franken (De wereld morgen, 18/8/2015) nam hij zich voor de onwetende staatssecretaris te informeren over ‘de ware oorzaak’ van de vluchtelingencrisis. Volgens De Cauter is die crisis het gevolg van een doortrapt joods complot. Op aanstoken van Israël hebben de Joods-Amerikaanse neocons George W. Bush tot de inval in Irak aangezet. Die oorlog voerde een geheime joodse agenda uit: de totale vernietiging van de vijanden van Israël en de ‘bantoestanisering’(sic) van het Midden-Oosten. Daartoe werden opzettelijk burgeroorlogen uitgelokt tussen soennieten en sjiieten. In het paranoïde universum van De Cauter heet dat civil war engineering. Vergeet dus Bashar al-Assad: Israël en de joodse lobby hebben de vluchtelingen op hun geweten. Tot zijn spijt moet de professor toegeven dat alleen verlichte geesten – dus alvast niet Theo Francken – tot dat superieure inzicht in staat zijn.
De Brusselse MR-politica en publiciste Viviane Teitelbaum verwijst in haar essay Je suis pas antisémite, mais … (editions Luc Pire, 2016) naar de brief van Lieven De Cauter. Die roept herinneringen op, zegt Teitelbaum, aan de Protocollen van de wijzen van Sion, de beruchte vervalsing over een joods wereldcomplot.Je mocht toch verwachten dat hier een alarm zou afgaan. Maar in de academische wereld blijft het oorverdovend stil, van kritiek op BACBI is geen sprake. Van de 467 ondertekenaars heeft bij mijn weten niemand afstand genomen van het judeofobe geraaskal van de oprichter van de organisatie. Hoe valt zoiets te verklaren?
Aan onze universiteiten – en ook in de media – voert een radicaal linkse, antiwesterse minderheid het hoge woord als het over het Israëlisch-Palestijns conflict gaat. Haar niet aflatend activisme heeft islamitische Jodenhaat en radicaal antizionisme nader tot elkaar gebracht. Zo geraakte steun voor de Palestijnse zaak besmet met antisemitisme, zoals BACBI aantoont. Want voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet over kritiek op Israël. Kritiek op Israël is gerechtvaardigd, maar de kritiek van onze professoren is zo eenzijdig en buitensporig dat er duidelijk meer aan de hand is. Zoals Thomas Friedman, de gereputeerde columnist van de New York Times, het jaren geleden al uitdrukte: Israël bekritiseren is geen antisemitisme, en zoiets beweren is gemeen. Maar Israël eruit pikken om aan te klagen en te sanctioneren – terwijl de andere partijen in het Midden-Oosten ongemoeid worden gelaten – is wel antisemitisch. En dat ontkennen, is hypocriet. Dat is precies wat BACBI en de 467 ondertekenaars doen.
Nvdr: Liefhebbers van de geschriften van professor doctor De Cauter kunnen we deze brief van hem aanbevelen.
Foto (c) Reporters
Miel Swillens is een Vlaamse columnist en oud-medewerker van het weekblad Tertio. Hij studeerde Germaanse filologie aan de RUG en is een oud-leraar van het Sint-Jozef-Klein-Seminarie in Sint-Niklaas en ook van de Vrije Handelsschool Sint Joris in Gent. Hij schreef in het verleden teksten voor Miek en Roel, zoals Het Verdronken Land Van Saeftinge (1970) en Het Land Van Nod (1970). Miel overleed in augustus 2017.
De auteur van dit essay Jan-Werner Müller is hoogleraar politiek aan Princeton University, maar werkt momenteel als onderzoeker rond het thema populisme aan de universiteit van Wenen. Wat is populisme? is gebaseerd op lezingen die Müller gaf aan het Weense Institut für die Wissenschaften vom Menschen en draagt daar ook de sporen van. Een vlot leesbare tekst kan je het niet echt noemen. Daarvoor is de toon en de aanpak te academisch. Of wat dacht je van volgende zin?
Een groep vrienden woont op een ruw eiland voor de kust van IJsland de begrafenis van een medestudente bij, maar al snel volgen er vreemde gebeurtenissen.