Hokjesdenken in Oostende: film gratis voor ‘queer mensen’

In deze Vrije Tribune stelt N-VA kamerlid en eerste schepen van Oostende Björn Anseeuw zich vragen bij een stunt van het filmfestival in zijn stad. 

Op zondag 6 maart speelt op het Filmfestival Oostende de film ANNE+. De film is het vervolg van de gelijknamige serie. Een serie die, dixit de makers, bedacht en opgezet is vanwege het gebrek aan positieve queer representatie in film en televisie. Centraal staat Anne, een jonge twintiger met een eerder turbulent liefdesleven. De vertoning komt trouwens met een erg leuke surprise: ‘Alle queer mensen kunnen nu een gratis ticket reserveren voor de film! Zo wil Filmfestival Oostende de queer community een warm hart toedragen.’

Seksuele oriëntatie scannen?

Voor zover ik weet is je seksuele oriëntatie niet iets wat je kiest. Net daarom is het echt niet geoorloofd om te selecteren of, beter gezegd, discrimineren op persoonlijkheidskenmerken die je zelf niet kiest. Stel je voor dat we zoiets zouden doen met blanken. Zij kiezen hun huidskleur ook niet. Of personen met een handicap? Die hebben hun handicap ook niet zelf gekozen.

Altijd leuk, gratis tickets voor de film. Daar niet van. Maar het toekennen van gratis filmtickets op basis van seksuele identiteit? Moeten we na het CST nu ook onze seksuele oriëntatie laten scannen aan de ingang van de bioscoop?

En hoe controleer je eigenlijk of iemand queer is en dus in aanmerking komt voor een gratis ticket? Volstaat een verklaring op eer? Komt er een schriftelijke kennisproef aan te pas? Praktische proeven misschien?

Welke criteria?

Hoe dan ook, het kan toch niet anders dan dat er 1 of meerdere criteria zijn vastgelegd door de organisatoren waaraan moet worden voldaan vooraleer men kan worden beschouwd als deel uitmakende van de queer community. Anders kan iedereen zomaar gaan lopen met gratis tickets.  Het lijkt me voorwaar geen makkelijke opdracht dat onderscheid maken.

Vraag is of het ook wenselijk is om dat onderscheid te maken. Heeft niet elke mens in de eerste plaats vooral nood aan erkenning voor wie je bent en wat je doet? Heeft niet elke mens nood aan  waardering voor de dingen waarvoor je moeite doet? En is het ergste wat je kan overkomen dan niet dat je een etiket krijgt opgekleefd waardoor je vooral wordt gereduceerd tot dat ene etiket? Waarom zou je dan nog moeite doen voor eender wat? Het maakt toch niet meer uit. Je zal nooit echt meer zijn dan je etiket.

De samenleving opdelen in hokjes heeft nog niemand geholpen. Wel integendeel. Ik dacht dat we verder stonden dan dat. De ironie van dit alles? Wie zich als queer identificeert, beschouwt gender en geslacht eerder als fluïde. Zij bij uitstek zijn net tegen hokjes. En nu maakt Filmfestival Oostende uitgerekend voor hen een hokje.

Ik ben voor gelijkheid, in de samenleving én in de bioscoopzaal. Een rij filmenthousiastelingen aan de deur onderverdelen op basis van hun seksuele identiteit? Daar staat onze samenleving niet voor.