Hoogste tijd voor een brief aan Joël De Ceulaer

Elke week schrijft Joël De Ceulaer in De Morgen een boze, bezorgde of blije brief aan de M/V/X van de week. Ik denk dat het zo langzamerhand tijd wordt dat iemand ook eens een brief naar meneer De Ceulaer stuurt na het lezen van zijn tenenkrommende brief aan Gwendolyn Rutten. Hiermee zet hij niet alleen zijn ware aard nog eens goed in de verf, maar ook laat hij zien dat hij en zijn krant De Morgen er geen moeite mee hebben om bij verschil van mening zowel in woord als in beeld keihard op de persoon te spelen in plaats van op de inhoud.

Laat ik beginnen om te zeggen dat ik Gwendolyn Rutten persoonlijk ken. Maar ik ken haar niet beter of slechter dan de honderden politici die ik van het politieke centrum tot rechts de laatste jaren als mediacoach en mediatrainer professioneel heb ontmoet. Achter deze brief aan meneer De Ceulaer schuilt dus geen politieke agenda of ander verborgen belang om via een omweg een lans voor haar te breken.

Plat populisme

Wat ik wel weet, is dat Gwendolyn Rutten gewoon een professionele politica is die goed weet hoe de media werken en ze weet daarbij ook heel goed de media voor haar denkbeelden in te zetten. Een politicus die dat niet weet of niet kan, bestaat namelijk niet. En dat had u, meneer De Ceulaer, toch moeten weten. Om dan de onnozelaar uit te hangen en mevrouw Rutten vanwege haar denkbeelden af te schilderen als een medogenloze, bikkelharde en gevoelloze tante die alleen voor vrouwen is met hoge posities, zonder daar enige bewijsvoering voor aan te dragen, is eigenlijk niets anders dan plat populisme.  

Het Orakel van De Morgen

Wat mij ook nogal bevreemd heeft, is dat u in het verleden, naar eigen zeggen, politici als Gwendolyn Rutten, tegen zichzelf in bescherming zou hebben genomen, omdat u uit piëteit niet doorvroeg. Goh, de grote pitbull-journalist, waarvoor iedereen moet rillen en waar niemand tegenop gewassen is. U hebt nogal een dunk van uzelf niet? Het Orakel van De Morgen… Maar intussen denk ik wel van wat is dat in hemelsnaam voor hottentottenjournalistiek? Niet doorvragen om de persoon in kwestie als het ware tegen zichzelf in bescherming te nemen? U zit er verdomme toch voor om als het nodig is zaken boven water te halen die er toe doen? Of voelt u zich een soort verlengstuk van de pr-afdeling van de politici in kwestie die u aan het interviewen bent? Ik kan u zeggen, meneer De Ceulaer, in elk land waar journalisten met zo’n instelling hun werk doen, zouden ze in het beste geval naar de marketingafdeling van hun krant zijn weggepromoveerd of elders de achterkant van de advertenties mogen vullen met redactionele prietpraat om de adverteerders nog gelukkiger te maken.

Wat dat betreft mag u blij zijn dat u in Vlaanderen en niet in het buitenland dit soort werkzaamheden uitoefent, want daar hebben ze echt heel wat minder behoefte aan dit soort surrealistische nepjournalistiek.  

Elitaire opvattingen

Wonderlijk vond ik ook het voorbeeld dat u gaf waarmee u in vroeger tijden mevrouw Rutten zou hebben gespaard voor een ongekend grote afgang. Als liberaal zou ze niet op de hoogte zijn geweest van begrippen als negatieve vrijheid en positieve vrijheid. Iedere eerstejaarsstudent filosofie wist dit toch, schreef u honend? Alsof het echt zo’n schande is dat ze zoiets niet zou weten? Maakt het haar daarom misschien een slechter politica? Alsof Vlamingen met politieke ambities met slechts lagere en middelbare school dus eigenlijk te dom zijn voor de politiek? Welnu, meneer De Ceulaer, voor mij zegt het in ieder geval meer over uw elitaire opvattingen en hoe u neerkijkt op hard en minder hardwerkende Vlamingen die geen universitaire scholing hebben genoten.

Afschrikwekkende foto

Dan tot slot nog iets over het fotomateriaal dat uw brief aan mevrouw Rutten sierde. Een kunstzinnige foto van uzelf, zwart-wit, prachtig uitgelicht. Dit in tegenstelling tot de zwaar gemanipuleerde en afschrikwekkende foto van Gwendolyn Rutten. Het beeld van haar is zo geframed dat je het meteen op je stuipen krijgt als je zo’n madam ’s nachts in een donker straatje zou tegenkomen.  Al zijn hier misschien wat verzachtende omstandigheden op u van toepassing. Uw collega’s van de redactie van De Morgen hebben dat wellicht samen met u zo bekokstoofd. Dit met de wetenschap dat, zoals een bekend Chinees spreekwoord ook zegt: een beeld vaak meer zegt dan duizend woorden…