Iedereen content

De Wever is content met 30 procent, Peeters is content met 20, Annemans zelfs al met tien procent. Content. Niet enthousiast, niet ontgoocheld, gewoon content. Het had erger gekund. Dat doet een beetje denken aan studenten die verkondigen dat ze zich aan een ‘buis’ verwachten, en dan opgelucht adem halen als ze toch geslaagd zijn.

Laten we nog even verder in de kristallen bol kijken, want er vallen verder nog 40 procent te verdelen – van de uitgebrachte stemmen welteverstaan. Want ongeldig stemmen kan in Vlaanderen haast niet meer, en blanco stemmen tellen niet mee voor de zetelverdeling.

40 procent dus, te verdelen over … EEEEK, wat doemt daar op aan de einder?! Het Rode Gevaar! Met hoofdletters nu, want de PVDA+ heeft de folkloristische zone van één-komma-zoveel procent achter zich gelaten, en rukt in twee van de vijf Vlaamse kieskringen op naar de kiesdrempel. Geen paniek. Nuchter blijven. Dan kunnen we vermoedelijk wel aannemen dat in Vlaanderen de ‘amadezen’ samen met hansworsten à la De Decker of Van Rossem wel goed zullen zijn voor een kleine vijf procent. Komaan: vier.

Dan resten 36 procent te verdelen over drie partijen. Gemiddeld twaalf per partij dus. Ongetwijfeld zouden de heren Tobback jr. en De Croo jr. diep in hun hart ook wel ‘content’ zijn met zo’n cijfer. En de Groenen zouden een gat in de ozonlaag springen. Maar zo simpel verloopt het allicht niet.

Sociaaldemocraten en Groen zijn naar het schijnt communicerende vaten, waartussen nogal wat kiezers heen en weer zwalpen: als ze de een wat meer gunnen, krijgt de ander wat minder. Daarom moeten de Groenen de indruk wekken dat ze linkser zijn dan de sociaaldemocraten (wat niet eens zo moeilijk is), en daarom put de sp.a zich uit in milieubewuste verklaringen. De gezamenlijke inhoud van die vaten wordt daarmee niet echt groter, en wordt algemeen geschat op een kleine vijfentwintig procent. Neen maar, dat is – samen – toch precies wat we verwachtten. En als dan nog twaalf procent overblijft voor de liberalen, dan is die triomf allicht niet zozeer de verdienste van de slanke vicepremier maar van andere en meer gewichtige boegbeelden.

Kortom: alleen maar ‘contente’ partijleiders te bespeuren, die zondagavond. Vooral omdat die vervelende onzekerheid nu achter de rug is. De kaarten zijn verdeeld; nu kan eindelijk het échte spel beginnen. En daar heeft dat lastige kiesvee niets meer in te vertellen. Niets.
Het is door de opkomstplicht naar het kiesbureau gedreven, heeft daarmee de partijkassen weer flink gespekt, en moet nu weer een paar jaar braaf en volgzaam wezen. Vandaar het enthousiasme van zowat alle partijen voor samenvallende verkiezingen: dan valt er vijf jaar lang geen hete adem van morrend volk meer te vrezen.

Content? Dat is zacht uitgedrukt.

Foto: Peter Mertens, PVDA+. (c) Reporters