In Wallonië liggen politieke postjes intercommunales onder vuur

LDD is vandaag de enige partij in Vlaanderen die heel wat intercommunales al lang in vraag stelt. De twee burgemeesters van LDD, Jean-Marie Dedecker en Peter Reekmans, haalden beiden een volstrekte meerderheid in Middelkerke en Glabbeek. Zij zijn tot vandaag de enige burgemeesters in Vlaanderen die gaan onderzoeken welke intercommunales nog een meerwaarde betekenen voor hun gemeenten en welke niet.

Gemeentedecreet

Het aangepast decreet van 22 december 2017 bepaalt in artikel 431 de werking van de nieuwe bestuursorganen van de intercommunales, waarbij de raad van bestuur nog maximaal uit 15 bestuurders mag bestaan. Dat het aantal mandaten in de intercommunales fors werd verminderd is een goede zaak. En logischerwijze zou je denken dat de nieuwe gemeentebesturen die begin januari van start zullen gaan, hier zelf een regeling voor zouden kunnen uitwerken. Ze zijn immers aandeelhouder van de intercommunales. 

Maar dat is buiten mandatenpartij CD&V gerekend. Deze partij was al voor de gemeenteraadsverkiezingen heel actief in het uitwerken van een regeling boven de hoofden van de nieuwe gemeentebesturen. Er werd niet overlegd met de gemeenten, maar er werd vanuit CD&V een dictaat opgelegd hoe de nieuwe raden van bestuur van de intercommunales moeten samengesteld worden. Het opzet van dit alles is natuurlijk om zoveel mogelijk politieke postjes binnen de christendemocratische familie te houden. Het getuigt bovendien van grote tjevenstreken dat men de postjes al verdeelde voor de gemeenteraadsverkiezingen. En de komende weken wil men de uittredende gemeentebesturen deze postjesverdeling laten betonneren in de statuten van de intercommunales via de uittredende algemene vergaderingen.

Wallonië gidsland

Terwijl CD&V overal ten velde in Vlaanderen vooral bezig is om zoveel mogelijk politieke postjes te kunnen behouden is haar zusterpartij cdH met een opmerkelijke omgekeerde beweging bezig. De mening van LDD over de intercommunales werden door de traditionele partijen steeds als populistisch bestempeld. Als echter een oer-traditionele partij zoals cdH in Wallonië de voorbije dagen besliste om niet langer deel te nemen aan de bestuursorganen van de intercommunale Publifin en aanverwante vennootschappen Publipart, Finanpart en Nethys, blijft het oorverdovend stil bij de Vlaamse traditionele partijen. cdH maakte een kritische analyse van deze intercommunales en stapt volledig uit de bestuursorganen ervan omdat er te weinig gebeurt inzake beheer en goed bestuur. Deze beslissing van een Waalse regeringspartij is een belangrijk nieuw politiek feit, waarbij de toekomst van heel wat intercommunales in Wallonië ineens heel onduidelijk wordt.

Nochtans is de nieuwe legislatuur ook enorm belangrijk voor alle intercommunales in Vlaanderen. Tussen 2021 en 2022 kan namelijk elke gemeente in Vlaanderen beslissen om uit een intercommunale te stappen. Dan eindigen de contractueel vastgestelde termijnen tussen gemeenten en intercommunales van 18 jaar. CD&V, die vandaag 36,6% van de politieke postjes in de intercommunales bezet, vindt het veilig stellen van zoveel mogelijk eigen partijmandaten duidelijk belangrijker dan de toekomst van de intercommunales en de kostprijs van basisbehoeften zoals energie, drinkwater, afval, … voor de Vlamingen.

Tegen mandatenhandel

Voor LDD is het alvast heel duidelijk, wij nemen afstand van deze mandatenhandel en zetten in de nieuwe legislatuur de belangen van de gemeenten waar we besturen en die van onze inwoners centraal. Intergemeentelijke samenwerking ontstond net eind de jaren ’70 om via krachtenbundeling de dienstverlening naar de burgers toe goedkoper te maken. Als we vandaag kijken naar publieke dienstverlening zoals onder andere energie, drinkwater, afval, … dan zijn het nét de talrijke structuren van de intercommunales en afgeleiden die er vandaag voor gezorgd hebben dat de kostprijs voor deze basisbehoeften grondig ontspoord is de voorbije jaren. Mijn boek De Vlaamse Ziekte legde in 2017 voor het eerst het web van de intercommunales bloot en toont dit zwart op wit aan.

Intussen zegt een Waalse regeringspartij ook al neen tegen deze mandatenhandel die in Vlaanderen nog steeds belangrijker blijft dan een goed bestuur van de intercommunales. Het zou bovendien van slecht bestuur getuigen om in intergemeentelijke samenwerkingen te blijven, waar je niet meer aan de tafel mag zitten waar de beslissingen genomen worden. LDD blijft het thema van intercommunales op de politieke agenda plaatsen tot in Vlaanderen ook regeringspartijen wakker worden en eindelijk zullen inzien dat heel wat intercommunales net het leven van de Vlamingen vandaag zo duur blijven maken.

Peter Reekmans boek De Vlaamse ziekte is verkrijgbaar in de webwinkel van Doorbraak.