Iron Lady

Wel, ze is de federale staatssecretaris voor begroting. Beloond omdat ze in het winnende Team Egbert (Lachaert) zat bij de felbevochten Open VLD voorzittersverkiezingen. Zij werd het Vlaams-Brabantse regeringslid in opvolging van Maggie De Block en niet Tim Vandenput, Kamerlid en burgemeester uit Hoeilaart, dezelfde gemeente als De Bleeker. Of hoe het politieke steentje rollen kan…

4.000 euro per Belg

Eva De Bleeker is ontegensprekelijk een verstandige dame, en begroting is een technisch, maar zwaar departement. Sophie Wilmès had het voor ze première van het land werd. De kans dat De Bleeker dezelfde blitzcarrière staat te wachten is echter klein.

Waarom? Omdat begroting en evenwichten zowat het laatste van de zorgen van deze paarsgroene regering zijn. Linkse regeringen willen niet besparen, maar enkel uitgeven, uitgeven, uitgeven. Zo maakte de federale regering op twee jaar tijd al een ongeziene put van 47 (!) miljard euro of 4.000 euro per Belg. VIERDUIZEND EURO.

Het feit dat ze staatssecretaris is en zelfs geen minister, zegt trouwens genoeg over het belang dat deze regering aan begrotingen hecht. Een noodzakelijk kwaad, een paar moeilijke dagen, wat slechte krantenartikels en een vernietigend edito (Wat missen we je, Jan Segers) per jaar, doorgaans in weinig gelezen zakenkranten.

Linkse RESET

Geloof dus maar niet te veel van die mooie praatjes en blauwe beloftes. Als ze echt in zouden zitten met ‘de toekomst van de volgende generaties’, dixit De Bleeker, dan zouden de blauwen nooit in deze linkse regering gestapt zijn. Voor hedendaags links is een staatsbegroting immers een liberaal-kapitalistische uitvinding, maken staatsschulden niet uit en moeten we gewoon even lekker op de mondiale staatsschulden RESET-knop drukken, iets waar PS-baas Paul Magnette hevig pleitbezorger van is.

Ze hebben het zelfs een dure naam gegeven: de Modern Monetary Theory. Het is de internationale herverpakking van de legendarische woorden van PS-coryfee Guy Mathot: ‘Het gat in de Belgische begroting is er vanzelf gekomen, en het zal vanzelf weer verdwijnen.’ Een mens zou nog heimwee krijgen naar een linkse begrotingsfetisjist als Di Rupo.

Vet

Met maar liefst 20 regeringsleden en een recordaantal van 7 (!) vicepremiers gaf Paarsgroen vanaf haar start de richting van de geldverspilling aan. Dat de Open VLD naast de Premier, ook nog een Vicepremierschappostje voor Van Quickenborne pakte, durfde zelfs Guy Verhofstadt niet eens dromen in zijn stoutmoedigste regeringsdagen. Hoe kan je nu begrotingsoffers eisen van de bevolking als je er zelf zo mee smijt? ‘De vetste federale regering in decennia gaat het ons eens allemaal komen vertellen.’ Geef Jan met de pet maar eens ongelijk.

O tempora, o mores

Toen ik de nieuwe ster aan het rode firmament, PS-staatssecretaris Thomas Dermine, in een Kamerdebat aansprak op de compleet uit de hand gelopen overheidsuitgaven en de vergelijking maakte met de zuinige regering Michel I waarvan ik deel uitmaakte, zei zijn antwoord eigenlijk alles: ‘O tempora, o mores, Theo.’ Andere tijden, andere zeden.

Kortom, het kan niet op, ze drukken wel geld bij. Dat de ‘retour du coeur’ van de PS geld zou kosten wist iedereen, dat hen zo weinig in de weg zou gelegd worden en het zo uit de hand zou lopen, is wraakroepend.

Ik zei in een interview ooit: ‘Met de begroting win je geen verkiezingen.’ Dat blijft mijn overtuiging, maar je kunt ze er wel nog harder door verliezen.

Afspraak in 2024. Ten laatste.