Kaas met gaten

Ik krijg zowaar een compliment voor mijn oprakelen van Vico Torriani. ‘U bent niet de enige die die Zwitserse zanger nog kent’. Met mezelf geen blijf wetend, gniffel ik wat vriendelijk naar de nog goed ogende dame bij het fruit van onze Delhaize. ‘Ha, u leest Doorbraak, mevrouw.’  ‘Elke dag, meneer ’t Kint.’ Haar ogen blinken prettig.  Ik weet wel hoe ze heet. Tinneke zat bij me in de klas en ik was nu even verlegen als in mijn kindertijd wanneer ze me aansprak.  De sinaasappelen blinken gezond en ik neem er een handvol mee.

Nors, maar gelukkig

Zwitserland. Kaas met gaten die ik niet lust, gelukkig is er Gruyère. Sinds de uitzending van De Ronde, steevast ‘herière’ genoemd aan de keukentafel. Ik ben in het Alpenland nog op kamp geweest, net als menig Vlaamse tiener. We trokken door alpenweides voor meerdaagse dagtochten, vergezeld door een overijverig zingende proost van de Preventieve Luchtkuren. Koeienbellen, kleine treintjes en norse mensen. Dat beeld blijft me voor altijd bij. Maar we trokken er ons niets van aan bij het kampvuur ‘O Heer, d’avond is neergekomen, de zonne zonk, het duister klom’ kwelend. Geen wonder dat die Zwitsers zo nors waren als ze ons zagen komen, maar onze longen waren ten minste preventief gezuiverd.

Die stuurse Zwitsers met hun enorm prachtige en verdorie rijke land blijken nu de gelukkigste bewoners van de aarde te zijn. Dat is niet mijn bevinding – hoe kan je nu gelukkig worden van Emmental? -, maar het World Happiness Report, het resultaat van een onderzoek in opdracht van de Verenigde Naties deelt ons dat mee. Behaalden de alpenhoornblazers vorig jaar nog de bronzen plak, dan schittert nu de gouden medaille om hun hals. De Verenide Naties onderzochten het bruto binnenlands product, de gemiddelde leeftijd, de gezondheid van de bevolking, de onderlinge sociale verbondenheid, de vrijheid in levenskeuzes, vrijgevigheid en de corruptiegraad. De Verenigde Naties drukten ook de wens uit dat de politici in de wereld lessen trekken uit dit Happiness Report.

Niet te veel EU graag

Lessen trekken? Zwitserland is zowat het meest gesloten land van Europa. Vorig jaar ontketende het nog luid protest, omdat het volk in één van die befaamde referendums te kennen gaf nog strengere migratieregels te willen. Zwitserland blijft ook lekker weg uit de Europese Unie en heeft een onmogelijk moeilijk bankgeheim.

De zilveren medaille gaat overigens naar IJsland, een land dat zwaar getroffen werd door de bankencrisis, vervolgens de adviezen negeerde van het Internationaal Monetair Fonds om het probleem aan te pakken en de crisis wonderwel te boven kwam. Het IMF moest achteraf toegeven dat de IJslandse aanpak om de schuldenlast van de banken voor de banken te laten – en niet over te kopen zoals veel EU-landen deden – blijkbaar een goede aanpak was. Het was een keuze van het volk in een referendum, ondanks het politieke protest van het buitenland. IJsland liet onlangs aan Brussel weten niet te willen toetreden tot de Europese Unie.

De bronzen medaille was vorig jaar de nummer één: Denemarken. Een land met een streng migratiebeleid en een eigen munt, de Deense kroon. De Denen stemden in een referendum de euro weg. Net als Zwitserland kennen de Denen een systeem van een uitgebreide autonomie voor de regio’s.

De les die ik dan trek uit het rapport van de VN is de volgende: naties zijn gelukkig wanneer het nog echte naties zijn. Ze zijn zeer selectief over wie wel en wie niet het land inkomt, ze respecteren de identiteit van hun regio, ze geloven in een sterke democratische werking en ze blijven het liefst zo ver mogelijk weg van de malaise van de Europese Unie.

De kracht van kaas?

‘Waarom heb je sinaasappelen meegebracht?’, mijn vrouw kijkt me onderzoekend aan. ‘Ik dacht dat ze op waren’, ik voel mijn wangen rood worden.  ‘Hier ligt nog een hele mand vol, Marcel’. Ik haal mijn schouders op en rommel nog wat in de boodschappentas. ‘Hier, de Emmental’, ze pakt de gatenkaas aan. ’Wij eten toch geen Emmental!’ Ondertussen sta ik al in de keuken en ontkurk een flesje Rodenbach. ’Ik weet het, maar ik dacht: “er moet toch iets met die kaas zijn”. Wie weet worden we er gelukkiger door!?’ ‘Je bent me toch een speciale, ‘Cel.’ Ik drink van het bier en ik denk aan alpenweiden en appeltjes van Oranje.

Uw toegenegen, Minister van Straat

© Reporters