Klassenjustitie in reuzegomproces

In de commotie rond het proces van Reuzegom draait alles rond twee vragen: zijn de straffen te licht en hebben wij als burger het recht te weten wie de veroordeelden zijn? Progressief Vlaanderen gaat uit de bocht door de haat tegen de rijke blanke elite.

De commotie rond de uitspraak in het Reuzegomproces blijft maar duren. Het valt op hoe vlot het woord ‘klassenjustitie’ wordt bovengehaald. Zelfs door de voorzitter van CD&V. ‘Vrouwe justitia heeft geen blinddoek’ en ‘mochten het allochtonen geweest zijn, ze zaten voor jaren vast’. Is dat zo? Plots kan kritiek op de rechtspraak wel. Als rechts spreekt over ‘activistische rechtspraak’ volgt, door wie vandaag toetert over klassenjustitie, het verwijt dat de democratische rechtsstaat zo wordt ondermijnd. Klassenjustitie is een grovere beschuldiging.

Activisme en klassenjustitie

Er wordt door politici en opiniemakers luidop gezegd dat als je rijk en blank bent, de rechter milder is en je een duurdere en betere advocaat kan hebben. De rijke veroordeelden zijn daders in menig opzicht. Terwijl de rechter een uitspraak deed binnen de lijnen van wat de wetgever heeft voorzien. Je kan en mag daar kritiek op hebben, ook op de werkstraffen. Maar klassenjustitie zou betekenen dat ons justitiemodel fundamenteel onrechtvaardig is en rijke blanke daders bevoordeelt.

Waar ligt het verschil met het verwijt van activisme bij rechters? Daar gaat het erom dat een rechterlijke uitspraak wetgeving eigenlijk verandert. De rechter doet dan aan politiek.

Dat spreken over klassenjustitie heeft natuurlijk ook te maken met wie de beklaagden zijn. Die komen uit de 1%-5% bovenlaag. De politieke-financiële elite. Die zijn in deze tijden al verdacht, zelfs oorzaak van alle ellende. Nu blijkt dat ‘het systeem’ in hun voordeel werkt. Op rechts leeft net het idee dat straffeloosheid bij ‘jongeren’ een groot probleem is. Lees niet-blank en niet-rijk en je komt er met een opstel vanaf. Wie heeft nu gelijk? Waarom wordt het ene bestreden en het andere in enkele grote media zonder veel tegenspraak breed uitgesmeerd?

Complotdenkers

Dat brengt ons bij de vraag of wij als burger het recht hebben om te weten wie die veroordeelde Reuzegommers zijn. Het is opvallend dat geen enkele journalist, geen enkel journalistiek medium de namen van de veroordeelden heeft genoemd. Dat voedt allerlei complottheorieën over beïnvloeding en de macht van de financiële bovenlaag. Minstens is het ons kent ons. Dat is niet onaannemelijk, maar valt niet te bewijzen. Dat de journalistenvereniging ontkent dat daarover afspraken zijn gemaakt sterkt enkel de complotdenkers.

Of de journalist de namen noemt, de initialen geeft of zodanig omschrijft dat iedereen weet wie het is, blijft een afweging. Ten eerste is iedereen onschuldig tot het tegendeel bewezen is. Dus dat er tijdens het proces grote terughoudendheid heerst, zo hoort het. Het is niet omdat media zich daar vaak niet aan houden, dat die slechte praktijk de standaard moet worden. Journalisten veroordelen al eens voor de rechter dat doet. Hier niet. Al liet de pers wat doorschemeren dat de Reuzegommers schuldig waren aan een racistische moord. Maar zonder namen te noemen. Dat is raar. Je zou enige gretigheid verwachten.

Maatschappelijk belang

Dé vraag is, rechtvaardigt het maatschappelijk belang de volledige identificatie van de veroordeelde daders? Het maatschappelijk belang, niet de verontwaardiging. Wat winnen we als maatschappij, dat we exact weten wie die daders zijn? Dat we de ouders kunnen straffen voor de daden van hun zonen? Zoals bij dat restaurant in Antwerpen? Hoe rechtvaardig is dat?

Moeten we weten wie dat is om zeker te zijn dat die daders nooit nog een belangrijke maatschappelijke positie krijgen? Hoe zit het dan met het rechtsprincipe dat eens de straf is ‘uitgezeten’ iedereen een nieuwe kans verdient? Daar gaat links toch altijd zo prat op?

Trouwens is er iemand die meent dat die veroordeelde Reuzegommers ooit nog een politieke rol zullen spelen? In deze gemediatiseerde tijden is er geen enkel partij die dat risico zal lopen. Zelfs achter de schermen werken, wordt een probleem. Al zal het familiale en Reuzegomnetwerk hen wel brengen naar de hogere regionen van grote bedrijven. Ze zullen niet in de marge verzeilen. Maar dat zouden ze ook niet met een strafblad. Dat besef is blijkbaar voor velen moeilijk. Maar zo zit de wereld in elkaar. Dat is ook de reden waarom die jongens zich vrijwillig onderwerpen aan dat vernederende doopritueel.

Progressief Vlaanderen laat zich op sleeptouw nemen door zijn haat tegen de 1%. Als verontwaardigd links consequent is, dan schaffen ze de werkstraffen af wegens te licht als straf. Dan heeft de klassenjustitie al een zachte straf minder.