De ongehoorde antipolitiek van koning Philippe
De hele familie, klaar voor de koekjesdoos.
Koning Philippe doet aan antipolitiek, hij maakt een onderscheid tussen goed en slechte politieke partijen. Echt ongehoord.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementDe koning heeft het ontslag van de regering-Michel aanvaard. ‘Hij stelt vast dat er een politieke wil bestaat om het goede beheer van het land te garanderen tot de volgende verkiezingen’. Een georganiseerde ‘lopende zaken’ die moeten verbergen dat in België niets nog loopt. Maar dat is niet het echte nieuws. De koning doet aan politiek, antipolitiek. En niemand kijkt er nog van op of klaagt het aan. Het democratisch normbesef is in verval.
Marionet Philippe
In de pers klonk het: ‘de koning is nu aan zet’. De vorst wordt ons dan gepresenteerd als de man die boven het mêlee staat, boven de politiek. Philippe Van België verenigt zijn land, hij brengt rust in de politieke chaos. Dat is allemaal nep, fake. Philippe mag enkel doen wat hem toegelaten wordt, meer niet. Zijn opdracht was tijd winnen zodat achter de schermen kon afgesproken worden wat de weg was die ze moesten gaan. Dat blijkt een ontslag van de regering, zonder verdere gevolgen. (Tes nog al nie naoar de wubbe we doen voort’ — zingt het Zesde Metaal).
De koning voerde dan maar gesprekken met ‘de partijvoorzitters’ en de voorzitter van De Kamer. ‘De partijvoorzitters’ van alle fracties uit De Kamer. Alle? Ah neen. Drie fracties blijven ongehoord: de Parti Populaire, Vuye en Wouters en Vlaams Belang. De koning maakt een onderscheid tussen goede en slechte partijen. Ongehoord is het.
Door de koning gehoord worden is zo goed als respectabel genoeg zijn om de crisis mee trachten op te lossen. Klinkt zwaar, het is te zwaar, maar het is de perceptie. Je rijdt het paleis binnen langs de wachtende camera’s, zorgt voor een opvallend voertuig of quote en komt in de journaals als staatsman, raadgever van de vorst. U weet wel, die overal boven staat. Uw kiezers voelen zich gehoord, ze tellen mee.
Koninklijk cordon
Wie de koning ziet en niet ziet, daar is ministerieel toezicht op. Er is overleg met het kabinet van de premier. Logischerwijs zou die de vorst erop moeten wijzen, dat hij het hele politieke spectrum dat in De Kamer vertegenwoordigd is, moet ontvangen. Dat gebeurt niet. Alle traditionele partijen en Groen, Écolo, de N-VA, Défi en PTB-PVDA, die mogen allemaal hun visie op de crisis delen met de vorst. Vuye & Wouters, Vlaams Belang en de Parti populaire zijn zo de koninklijke anti-systeem partijen.
Je kan voor of tegen die partijen zijn. Als de democratie voor Philippe van België iets betekent, zou hij het fatsoen hebben om die partijen te ontvangen. Waarom de PVDA en Défi, maar die drie andere partijen niet? Het nieuws is niet dat Peter Mertens bij de koning mag. Dat is normaal. Het ongehoorde nieuws is dat er partijen zijn die niet mogen komen.
Franstaligen regeren
Beslissen in België nog altijd de Franstaligen wie en wat politiek eerbaar is en wie niet? Extreemlinks (PTB) is geen probleem, rechts blijkbaar wel (Parti Populaire), rechts en voor Vlaamse onafhankelijkheid (Vlaams Belang) is al helemaal een probleem, of enkel maar voor Vlaamse onafhankelijkheid (Vuye & Wouters).
En waarom past de N-VA het cordon toe? In Aalst hadden ze hetzelfde bestuursakkoord dat ze nu sloten met CD&V en OpenVLD, makkelijk met het Vlaams Belang kunnen schrijven. Waarom deden ze dat niet? Omdat de Franstaligen N-VA dan mee in het cordon zetten. Omdat de pers hen met de grond gelijk zou maken. Met grote woorden over democratie en racisme heeft dat niets te maken. Het draait om macht.
Waarom durft de N-VA die macht niet te breken? Het maakt niet uit, als de Franstaligen kunnen, zullen ze een anti-N-VA regering maken. Ook zonder dat er ergens een coalitie met het Vlaams Belang is. Het cordon wordt gebruikt om een macht over de Vlamingen uit te oefenen. De koning speelt dat spel mee, en dat is een schande.
Weet u wat het ergste is? Dat we dat, door jaren cordon sanitaire, gewoon geworden zijn. We kijken niet meer op. We zijn niet verontwaardigd bij zoveel democratisch onfatsoen. We laten eerlijke medeburgers door de koning wegzetten als ‘deplorables’ omdat ze stemmen voor de verkeerde partijen in de ogen van enkele Franstalige machthebbers en hun acolieten.
Krampachtig vasthouden
De koning die het cordon toepast, is een aanfluiting van de democratie. Het is het misbruiken van een politiek instituut, de monarchie, voor eigen macht. De koning is bruikbaar en nuttig voor het beschermen van het Belgisch status quo.
Zij die Philippe aansturen, hebben het helemaal niet goed voor met dit land. Toch niet met een deel van het land. Zelfs die partijen die hun mond vol hebben met verbinden en democratie en de juiste kant van de geschiedenis, doen er aan mee. Het is een schande. Niet meer en niet minder. Net zoals het een schande is dat de pers in dit land daar, ten eerste, geen vragen over stelt en het, ten tweede, nog verdedigt ook. Philippe is daardoor niet de koning der alle Belgen. Sommige dingen veranderen nooit.
Categorieën |
---|
Tags |
---|
Personen |
---|
Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.
We konden de voorbije week kennismaken met de PS-staat in al zijn glorie: failliete Waalse steden, cliëntelisme en uitdeelpolitiek in Anderlecht.
In de nieuwe versie van Emmanuelle gaat een vrouw op zoek naar ultieme seksuele voldoening.