Het wangedrag van de koning

Het blijft verbazen dat de politici die dit land naar de knoppen hielpen het hoogste woord blijven voeren. Dat er geen enkele partij is met een paleisrevolutie en opstandelingen die Rutte, Beke, De Wever, Crombez, Bourgeois en hun vazallen politiek de nek omdraait. Zelfs de vorst blijft ze raadplegen, zoals dat heet, en met opdrachten belasten. Door hun knoeiwerk moet Filip toch weten dat de ontdekkingsreizen van die kerels tot mislukken gedoemd zijn. Wat ze verzinnen lachwekkender meningen zijn dan die van stripheld Lambik.

‘Proper zaken’

Na de mannen van de eerste linie waren die van de tweede aan de beurt. Bakte er al evenmin wat van. Joachim Coens is voorzitter van de CD&V. Hij ging in een afgrijselijk groene vest een koffietje drinken bij de koning. Zijn vrouw koos het kledingstuk. Naar Socrates etc. vernam had zijn vrouw gezegd: ‘Naar de keuning, de keuning! Joachimmeke dan moet ge proper gekleed sin! Kom, we gaan eerst ne keer langs bij E5-Mode. Ik heb daar proper zaken zien hangen, en niet te dure.’

Koen Geens was het volgende slachtoffer van ’s konings wangedrag. Een integer man, Geens. Zo integer dat hij na een kleine week de brui gaf aan het aftasten van het forum. Deze honourable man ging naar de koning en zei, in het taalgebruik eigen aan advocaten: ‘Sire, hoor mij aan bij het bepleiten van mijn zaak. / Ik kom niet om Belgica te begraven, / maar om dit te doen met de door u aan mij opgelegde taak. / Uw koninkrijk is zowel mijn moeder- als mijn vaderland, / maar het goede is veel kleiner voorhanden dan het kwade. / Ik bracht veel stemmen naar mijn partij, wat de schatkist vulde, / maar mijn collega’s graaiden er flink in, / zonder hun greep nader te verklaren. / Idem bij de andere partijen. / Het gegraai was zo sterk dat de armen huilden. / Zij huilden met hen mee / zonder tranen echter en dat wreekt zich. / Geen van mijn collega’s wilde toegeven dat hij zonder traanklieren zat. / Met als gevolg dat zij hun verstand verloren en domme beesten werden. / Wat weerhoudt u daarom om mij mijn vrijheid weer te geven. / Wees echter overtuigd dat / als u rouwt om de begrafenis van mijn taak, ik met u rouw. // [buiging, stap achterwachts, halve draai om en gaat af].

Koning vliegt uit bocht

Ook de koning is schuldig aan het gekibbel in absurdum van de politici. De nieuwste stunt van Filip is de voorzitters van Kamer en Senaat het veld in te sturen om de gemoederen te bedaren. Alsof Patrick Dewael en Sabine Laruelle daartoe in staat zijn. Patrick is een softe kerel, te braaf voor een delicate opdracht, en Sabine kan je alles wat je maar wenst op de mouw spelden. Als je haar zegt dat de aarde een kubus is, ze aarzelt geen moment om dat te aanvaarden. Conclusie: Iemand die dat gelooft is een afstammeling van Marcus Fabius Quintilianus, maar dan zonder diens schrijf- en redenaarstalent, en dus onbekwaam de keuken op te ruimen en een nieuw gerecht te bereiden.

Een ander part van ’s konings wangedrag is dat hij het politiek kreupel duo ruim de tijd gegeven heeft om… om wat te besluiten? Dat er geen besluit te trekken valt. De situatie hopeloos geblokkeerd zit. Ja, dat weet boer Bavo — van Miel Cools — ook. Er is meer aan de hand met de keuze van dit koppel. Het is geen meesterzet, daarvoor is hij te doorzichtig, maar wel een berekende. Meneer en madam de Belgique-van België-von Belgien – zoals de bezetters van de Lakense poppenkast officieel heten – en hun kinderen willen een dikke week de latten aanbinden en in de sneeuw ravotten. De dagen voorafgaand aan de reis, het verblijf in een skioord en de dagen aansluitend op de thuiskomst wil Filip vergeten dat hij koning is van de meest kaduke democratie ter wereld. Om precies te zijn, drie weken.

Vleugellam land

Zolang hebben meneer Dewael en madame Laruelle de tijd gekregen om de gemoederen te bedaren. Wat betekent dat ze zo weinig mogelijk moeten doen… en als het even kan, helemaal niets. Moeilijk was dat niet, want met het verschijnen van de krokus en de overstekende pad vluchtten alle politici naar zee of de witte bergen in. Lieten de media politici de voorbije dagen aan het woord – zoals in de Zevende Dag – dan mochten die van de derde linie aantreden, zoals Geert Bourgeois en Jean-Jacques De Gucht, om het over carnaval te hebben. Dat van Aalst bewees overduidelijk dat carnaval politiek is en politiek carnaval.

Afijn, wat koning Filip blijkbaar niet begrijpt is dat het Koninkrijk België een absurd land is van bij zijn geboorte. Was te verwachten was met de Brusselse plunderaars van huizen van rijke Nederlanders eind augustus 1830. De stichting was een circusprogramma met enkel wilde beesten. Wat het absurde betreft is de canonisatie ervan onverwoestbaar vereeuwigd door twee artiesten. Kunstenaars die wereldbekend zijn geworden. Hun oordeel valt dus niet te betwisten. Het zijn niet toevallig twee Brusselaars, met name René Magritte en Marcel Broodthaers. Hun werk verklaart België in al zijn kuren. Ook de politieke. Minder wangedrag zou Filip vertonen als hij zich verdiepte in het werk van deze twee artiesten. Hij zou geen valse clowns meer in het politieke mijnenveld sturen.

Weet Socrates etc. dan de oplossing om uit de impasse te geraken? Jazeker. Hij, dagelijks tollend en dollend door het hoofd van ondergetekende, wil die jammer genoeg maar bekennen in ruil voor een fors bedrag. Een andere keuze is er niet. Dat begrijpt de lezer toch?! Alle ‘ismen’ zijn verslagen door het kapitalisme. Socrates etc. heeft dan ook, net als de koning, zijn prijs. Of het voor goed- dan voor wangedrag is.