La lutte finale… voor Open VLD?

Als je de media vandaag volgt, dan lijkt het alsof twitter de wereld leidt. Je maakt meer kans de pers te halen met een rake tweet dan met een doorwrocht artikel. Toch mag als tegenreactie niet beweerd worden dat de twitter- en facebookwereld alleen maar wereldvreemde nerds huisvest. Die sociale media geven, net als de vermaledijde lezersrubrieken en internetfora, wel enig inzicht in de reacties bij het brede publiek.

In de mate die signalen betekenisvol zijn, moet Open VLD zich bijkomend zorgen maken. Welke VLD’er liet zich voorbije weekeinde betrappen op een miskleun, pijnigt u zich nu de hersenen? Neen, het slechte nieuws kwam uit de grote ULB-aula waar de PS congresseerde. Dat gebeurde voor het eerst onder leiding van Paul Magnette als interim-voorzitter.

Hij trok een register open dat in Vlaanderen uitgesproken links overkomt. Volgens de internetgemeenschap was elke geslaagde oneliner van Magnette meteen ook een staalharde uppercut voor Open VLD. De sarcastische steek ‘het ontbrak er alleen nog maar aan dat Gwendolyn Rutten als cheerleader de pauzes opfleurde op het PS-congres’, is tekenend voor wat op die sociale media verscheen.

Magnette voelt de linkse adem in de nek en wil daarom het besparingstempo terugschroeven en nieuwe belastingen zoeken om de gaten te vullen. Daarom gaat hij er prat op “ergere” besparingen tegengehouden te hebben. Daarom klinkt het fors van achter zijn spreekgestoelte dat de PS wel degelijk het verschil maakt.

Dat is de taal die zijn achterban wil horen. Maar dat is ook de taal die zijn coalitiepartner Open VLD (en toch ook CD&V) absoluut niet wil horen, laat staan wil laten doorklinken bij het Vlaamse publiek.

Di Rupo vond bij de start van deze regering dat de Vlaamse partijen voor hun inschikkelijkheid een beloning verdienden. Ze dienden geholpen te worden om de volgende verkiezingen te winnen. Die belofte smolt als sneeuw voor de zon toen de PS zelf onder electorale druk kwam.

Beelden van militanten die in extase de Internationale zingen, doen het bij een Open VLD-publiek niet goed. Die mensen kunnen zich niet echt vereenzelvigen met het kameradenlied, terwijl die gebalde vuisten wel mee met Open VLD in dezelfde regering zitten.

Als inhoud nog enige betekenis heeft in de politiek dan zorgde dit PS-congres zonder twijfel voor nieuwe scheurtjes in die zo dunne banden rond de regering-di Rupo. ‘Hoera, hoera – wij bevechten samen de N-VA’ is een slogan die wel rijmt maar toch de fundamentele tegenstelling binnen de regering niet eeuwig zal kunnen blijven bedekken.

Ooit moet de regering-di Rupo meer doen dan de oppositie bevechten. Wat ze zich bij dat “meer” moeten voorstellen na dit PS-congres willen vele kiezers van Open VLD niet weten want ze vrezen nu al dat de volgende verkiezingen voor hun partij dreigt uit te draaien op la lutte finale.