Leve de regenboog! Weg met woke!

De laatste tijd wordt er weer veel over ons gesproken. Ik schrijf hier “ons” om het te hebben over de LGBTQIA+-gemeenschap, die ik zelf doorgaans liever de regenbooggemeenschap noem en waartoe ik als openlijk homoseksuele man behoor.

Er is de Hongaarse wet die holebi- en transpersonen terug in de kast wilt duwen en bannen uit de openbare ruimte, op televisie en het onderwijs door een onaanvaardbare inperking van rechten op demonstratie, informatie en vrijheid van meningsuiting. Er was de hypocriete houding van de UEFA met betrekking tot de Allianz-Arena in München die in protest als een grote regenboog wou oplichten. De media berichtte er dagenlang over. Overal in het straatbeeld verschenen regenboogvlaggen. Heteroseksuele nogal macho geachte voetballers die het 5 jaar geleden nooit gedaan zouden hebben betuigden solidariteit met een regenboogband. Dat is voor velen onder ons ongelofelijk hartverwarmend.

Ergernis

Toch is er ook een duidelijk merkbare ergernis. Ik zie commentaren op sociale media dat men moet ophouden met overdrijven en het door mensen hun strot te rammen. Een onbehagen dat gretig wordt aangewakkerd door extreemrechtse Kulturkämpfer en conservatief-religieuzen allerhande. In omgekeerde richting zie ik echter dat mensen die zich oprechte vragen stellen of eens een verkeerd woord gebruiken genadeloos platgebrand worden door extreme woke-activisten en onverbiddelijk weggezet als de één of andere vorm van ‘foob’. De hardste roepers die de meeste ‘likes’ vergaren winnen. De redelijkheid verdwijnt.

De extremen in het debat verdelen ons steeds meer. Een voor mij legitieme en belangrijke strijd lijkt gekaapt door steeds radicalere activisten die rond gender, seksualiteit en sekse soms de vreemdste, onwetenschappelijke en ideologische dingen beweren. Die overal ‘pinkwashing’ zien. Die liefst willen dat de regenbooggemeenschap zich permanent in het slachtofferschap nestelt, in een eeuwige strijdlogica tegen de ‘heteronormativiteit’. Die vinden dat ‘cisgender witte heteromannen’ niet welkom zijn.

Hetero bondgenoten

Ik ben altijd van mening geweest dat hetero’s die het oprecht voor ons willen opnemen en steunen, daar soms zelfs lijfelijk risico voor willen lopen, in de (ook door mij soms potsierlijk bevonden) letterreeks onder de A (Asexuals en/of Allies) of op zijn minst de + vallen. In ieder geval toch deel van onze gemeenschap. En maar goed ook! Bondgenoten krijg je niet zomaar, die moet je zelf maken. Vooruitgang hebben we in het verleden altijd geboekt omdat een heteroseksuele meerderheid zich achter onze rechten schaarde. Omdat we door een mengeling van activisme én open debat en gesprek overtuigden.

De houding van de woke-activisten is onbegrijpelijk. Dat de culturele mainstream de regenboog als symbool steeds meer omarmt en ons wilt insluiten in de ruimere gemeenschap is een magnifieke evolutie. Het doet mij als homoseksuele man enorm veel dat het parlement, gemeentehuis, treinstation, een groot bedrijf of weet-ik-veel-wie door een regenboogvlag af en toe duidelijk laat weten: we denken aan u, we houden van u, je bent deel van het ruimere ons, je mag jezelf zijn.

Jarenlange angsten en worstelingen

Het zegt aan een jongen of meisje van 14 vandaag: je moet geen schrik hebben, we vinden u goed zoals je bent. Wij die ouder zijn hebben de jarenlange angsten en worstelingen nog meegemaakt die jongeren nu steeds minder hoeven door te maken. Schitterend is dat! De regenboogvlag is steeds minder een strijdvlag. Het is steeds meer een symbool van inclusie eerder dan een symbool van onze historische uitsluiting. Ik kan dat enkel aanmoedigen.

Zij die de steeds meer aanwezige regenboog aanvallen omwille van de onzinnigheden van woke-activisten moeten echter beseffen dat dat ongeveer van dezelfde intellectuele fijnzinnigheid getuigt als het aanvallen van de Vlaamse Leeuw als symbool of het zich geen Vlaming willen noemen omdat er mensen zijn die deze symboliek kapen, er fascistische en racistische ideeën onder verspreiden en dan beweren voor heel Vlaanderen te spreken.

Tegen reactionair, religieus, maar ook tegen woke

Wat we vooral moeten doen is duidelijk stelling nemen tegen zowel reactionair-rechts of religieuze fanatiekelingen die de regenbooggemeenschap willen uitsluiten of verdelen, als tegen de radicale woke-activisten die een zelfgekozen apartheid en permanent slachtofferschap bepleiten. Neen, jullie spreken niet voor ons! Wij willen inclusie. In beide richtingen. Wij gaan het gesprek met de ander wél aan.

Aan zij in de regenbooggemeenschap die bang zijn dat we in de massa dreigen op te gaan en ons uniek karakter zullen verliezen, wees verzekerd, onze eigen plaatsen en cultuur die uit een historische onderdrukking zijn geboren zullen overleven (op het ritme van Gloria Gaynor). Maar dat steeds meer hetero’s bondgenoten worden, tot bondgenoten te maken vallen, en dat onze plaatsen en eigen cultuur opgenomen worden in de ruimere gemeenschap die ons steeds duidelijker in bescherming neemt is een fantastische evolutie. Laat niemand u iets anders wijsmaken.