‘Liever Antwerpen kapot dan paapsch’

In 1925 kandideerde de katholieke burgemeester van Antwerpen voor een verlening van zijn mandaat in de Koekestad. De eertijds Kraaiende Haan die een belangrijke rol speelde in de ‘vervlaamsing’ van de katholieke partij, De Standaard en als uitgesproken flamingant in de Kamer, riep op om voor de ‘Vereenigde Katholieken’ te stemmen. Op de affiche is duidelijk wie zijn tegenstanders zijn: liberale politici – onder wie de andere kraaiende haan, Louis Franck. Die worden franskiljons en (zoet)waterflaminganten genoemd en op een weinig subtiele manier geassocieerd met een duivels verbond van vrijmetselaars en joden. Antisemitisme was heus geen privilegie van rechtsradicale partijen – die trouwens pas in de jaren 1930 het licht zagen. Vooral de katholieke partij en pers publiceerden vanaf de jaren 1890 vaker anti-joodse prenten. Joden lagen aan de basis van de vrijmetselarij. En vrijmetselaars zijn joden. Samen vormden ze ‘het laatste bataillon der liberale trawanten’ en moesten verslagen worden. Op uitzondering van twee burgemeesters van de Meetingpartij, leverde de Liberale Partij de burgemeester van Antwerpen, van 1830 tot 1921. Na twee mandaten Van Cauwelaert – met een intermezzo tijdens en meteen na WO II – was het de beurt aan de socialisten. Tot in oktober 2012 Bart De Wever (N-VA) een einde maakte aan het socialistische (co-)bestuur van Vlaanderens grootste stad. Toeval of niet, twee joden spelen er een rol van betekenis: Claude Marinower als schepen van Onderwijs, André Gantman als fractieleider N-VA. De eerste is schepen voor de liberale VLD, de laatste was dat voorheen ook. (KDr.)