Links mccarthyisme

Nog niet zolang geleden werden contacten en vriendschappelijke betrekkingen met Rusland – toen nog de Sovjet-Unie – van harte toegejuicht door al wie links en progressief was. De dissidenten in het Oostblok werden afgedaan als lastposten die toenadering in de weg stonden of erger nog, als een gevaar voor de wereldvrede. Maar na de verkiezingsoverwinning van Donald Trump riep links Amerika, en de chattering classes aan beide zijden van de oceaan, Rusland uit tot de nieuwe vijand. Poetin zounamelijk het presidentschap van Trump hebben georkestreerd. Ze gaan er blijkbaar vanuit dat de Russische geheime diensten over bovennatuurlijke gaven beschikken om in de geesten van de Amerikaanse kiezers – bijvoorbeeld van de deplorables in de Rust Belt – door te dringen en daar het door Poetin gewenste kiesgedrag te programmeren. Werden samenzweringstheorieën tot voor kort beschouwd als typisch voor uiterst rechts, dan is vandaag links in hetzelfde bedje ziek. Zelfs gereputeerde mainstreammedia – met een linkse bias – zoals The New York Times en The Washington Post gaan ijverig op zoek naar complotten. Waartoe paniek en radeloosheid allemaal kan leiden.

In het Britse weekblad The Spectator verscheen daarover een interessante bijdrage van Brendan O’Neill: The Left’s great Russian conspiracy theory (3/3). Een fragment in vertaling:

‘Geloven die mensen echt dat Poetin achter de brexit steekt? Dat de Russen knoeiden met het tellen van de stemmen in de Verenigde Staten? Dat Russische computerprogramma’s kunnen doordringen in de menselijke geest? Ze zijn de pedalen kwijt. Dezelfden die al jaren hun beklag doen over samenzweringstheorieën, zijn nu zelf de vurigste verspreiders van dergelijke theorieën. Dezelfden die in de voorbije maanden almaar hamerden op de ‘post-truth politics’ van brexit en Trump, hebben getoond dat ze geen flauw benul hebben van wat waarheid is. Dezelfden die poseerden als kampioenen van de rede, hebben zich laten kennen als venters vanparanoia.’

In de jaren 1950 was er het rechtse mccarthyisme, genaamd naar senator Joe McCarthy, die zowat overal communistische complotten ‘ontdekte’, en de beschuldigingen wild in het rond strooide. Mccarthyisme werd een geliefd thema bij linkse Hollywood-regisseurs, omdat ook de filmwereld er het slachtoffer van was. Vandaag duikt een links mccarthyisme op, dat in zowat alles de hand van Poetin en de Russen ziet, en de beschuldigingen al even wild in het rond strooit. Hoe dat linkse mccarthyisme verder zal verlopen is onvoorspelbaar. Maar één ding is nu al duidelijk: het morele superioriteitsgevoel van links in deze was nooit meer dan verwaandheid.

Foto: (c) Reporters