Luckas Vander Taelen: ‘Ik hou ervan om het typische leespubliek van een medium te porren met een andere mening’

Doorbraak mag een nieuwe columnist verwelkomen: Luckas Vander Taelen. De Brusselaar zal op regelmatige basis een column schrijven die het typische Doorbraak-publiek (voor zover dat bestaat) wel eens zal beroeren met een tegendraadse opinie. Vandaag verschijnt zijn eerste veertiendaagse column, gaande over de heisa omtrent Schild & Vrienden. Maar we laten hem eerst even kort aan het woord.

Wat is uw mening over Doorbraak, dat zich als nieuw medium positioneert in het Vlaams medialandschap?

Luckas Vander Taelen: ‘Doorbraak is een boeiend medium juist omdat het net als ik veel belang hecht aan de waarde van diverse meningen. Een verscheidenheid aan opinies is nodig om een interessant debat te kunnen voeren. En debat moet je vandaag de dag niet meer voeren in de klassieke politieke opdeling links versus rechts. We moeten dit overschrijden door op een beschaafde manier in gesprek te gaan met elkaar. Maar door de sociale media wordt de kloof tussen beide strekkingen steeds groter en vervalt men vaak in scheldtirades. Iedereen luistert naar zijn eigen profeten die in principe alleen maar verkondigen wat de achterban horen wil.

Doorbraak daarentegen is geslaagd in zijn opzet om alle soorten meningen aan het woord te laten. En juist dit is in debat gaan met elkaar. Ik wil dan ook schrijven waarover ik zelf wil en verschillende doelgroepen bereiken met mijn columns.’

Juicht u dergelijke ‘nieuwe media-initiatieven’ toe of vreest u voor te veel verdeeldheid in het medialandschap wat juist kan aanzetten tot polariseren? Want de tijd van de massamedia die alle neuzen in dezelfde richting zetten, is voorbij.

‘Dat risico heb je wel. En ik zal ook ongetwijfeld reacties krijgen zonder dat iemand eerst zal gelezen hebben waarover ik heb geschreven. Velen reageren automatisch op Doorbraak omdat het een Vlaamsgezinde invalshoek heeft. En iedereen die ervoor schrijft krijgt dan ook dat Vlaamsgezinde label opgespeld. Die associatie mag niet gemaakt worden, want Doorbraak brengt alle soorten opinies aan bod. En juist dit maakt het een interessant medium. Ik lees heel wat meningen die niet de mijne zijn en ik leer daarvan bij! De klassieke opdeling links versus rechts in de media moeten we achterwege laten, want ik wil allerlei strekkingen horen die dikwijls een ander licht op de zaak doen schijnen.’

Niet politiek correct

U schrijft dikwijls voor onze openbare omroep of De Tijd. Wat brengt u dan bij Doorbraak? Gaat u andere thema’s aansnijden die daar niet thuishoren? Ik denk bijvoorbeeld aan heel wat politiek incorrecte meningen die u ook verkondigt in uw boeken.

‘Ik hang me zeker niet vast aan het medium waarvoor ik schrijf. Ook bij de VRT of De Tijd heb ik de totale vrijheid om te schrijven wat ik wil. En om eerlijk te zijn, ik hou ervan om het typische leespubliek van een medium te porren met een andere mening. Ik ga niet anders schrijven voor Doorbraak dan ik doe bij andere mediakanalen.’

Uw boeken worden amper gerecenseerd omdat ze soms te politiek incorrect zijn. Hoe staat u daartegenover?

‘Ik vind dat heel spijtig omdat het pas interessant is als je met een recensent in debat kan gaan die het absoluut niet met u eens is. Ik hoop dat mijn boeken in de toekomst meer geciteerd zullen worden. Er staan soms wel onthullende zaken in die jammer genoeg niet worden opgepikt door de media. Dit omdat ze niet aangenaam zijn voor bepaalde mensen. Daarbovenop word ik dikwijls afgerekend op vooroordelen. Een stempel die me af en toe in het verdomhoekje zet.’

Over welke vooroordelen heeft u het dan?

‘Eigenlijk is dat zo’n vier jaar geleden begonnen toen ik deelnam aan het debat over multicultureel Brussel en de problemen die dit met zich meebrengt. Begrijp me niet verkeerd: ik blijf erbij dat multiculturaliteit het uitgangspunt voor de toekomst is. Maar dit betekent niet dat we blind mogen zijn voor de problemen die dit met zich meebrengt. Ik heb er toen over geschreven en dat is in zeer slechte aarde gevallen bij de linkerzijde van het politiek spectrum. Zij praten daar niet graag over.

Het Vlaams Belang heeft die discussie kunnen monopoliseren omdat links er weinig tot niet over praat. Het interesseert hen soms zelfs niet. Dit is gevaarlijk, want de modale mens glijdt daardoor af naar extremen omdat ze geen heil meer zien in de oplossingen die de klassieke partijen aanreiken. En als je erover spreekt ben je onmiddellijk een racist. Onzin uiteraard. Ik weet waarover ik spreek. Ik woon in een multiculturele wijk van Brussel, en het is meer dan nodig om de problemen die dit met zich meebrengt te benoemen.

Onlangs schreef ik een column voor de VRT over de kwestie van de transmigranten. Het is niet normaal dat er bendevorming is onder die groepjes migranten, dat ze elkaar te lijf gaan en er zelfs doden vallen. En als je elke bedenking daarover afschrijft dan ben je verkeerd bezig. En het maakt niet uit of je nu links of rechts bent, de problemen zijn er, dus benoem ze ook! Dit is iets wat ik nooit begrepen heb vanuit de linkerhoek. Het enige probleem waar zij over spreken is het zogenaamde gebrek aan solidariteit. Als ze me willen betrappen op racisme, dat ze me dan aantonen waar ik dergelijke uitspraken heb gedaan. Er zijn er geen! Ik wil niet afglijden naar toestanden zoals in Chemnitz in Duitsland waar extreemrechts een boost heeft gekregen. Dan krijg je fenomenen zoals de brexit of de verkiezingen van Trump. Als mensen het beu zijn, gebeuren er rare dingen.’

‘Kennen we dan een censuur bij de traditionele media die u wil doorbreken door forum te vinden bij Doorbraak?’

‘Neen hoor! Er is amper censuur in Vlaanderen. Er bestaat wel een reflex van “dit past niet in ons kraam”, maar die vind je zowel aan de linker- als aan de rechterzijde. En ik geloof niet in kramen. Elk kraam moet bestand zijn tegen verschillende meningen. Ik vind het gewoon spijtig dat er zoveel kritiek komt als je problemen benoemt.’

Gemeenteraadsverkiezingen in Brussel

U was eerder gemeenteraadslid in Elsene en parlementslid voor Brussel. Hoe ziet u het politieke landschap verschuiven in Brussel in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober? Stevenen we af op een status quo met de paarse coalitie of staan er ons ingrijpende veranderingen op te wachten?

‘Het is moeilijk te voorspellen. Er is Brussel Stad, maar je hebt ook de 18 andere gemeenten waar nog steeds heel lokaal aan politiek wordt gedaan. De regionale verkiezingen in mei daarentegen kunnen een ander verhaal zijn. Wie weet zetelt de N-VA dan mee in het gewestelijk bestuur, terwijl heel wat Franstalige partijen zich daar niet naar zullen schikken. Maar op lokaal vlak zal de verschuiving niet te spectaculair zijn. Brussel is geen Antwerpen of Gent waarin het politiek klimaat sneller kan veranderen. We onderschatten ook de omvang van de Brusselse deelgemeenten die dikwijls groter zijn dan de doorsnee Vlaamse centrumsteden. Ikzelf woon in Vorst, iets meer dan 50.000 inwoners, waar nog steeds heel lokaal wordt gestemd. Het schandaal met Samusocial is ondertussen al een jaar voorbij en mensen kijken nog heel vaak naar hun burgemeester. En de burgemeesters van de deelgemeenten, maar ook Philippe Close, zijn allemaal niet bevlekt met het schandaal. Bovendien voert Philippe Close een totaal andere politiek dan Yvan Mayeur. Hij zal er dus niet op afgerekend worden, misschien een verlies van twee tot drie procent maar meer zal het niet zijn.

Nochtans ben ik kritisch voor Close, maar zonder daarover uit te wijden, gedraagt hij zich zoals politicus hoort te zijn. Hij is een goede communicator en zeker niet zo arrogant als Mayeur. En het moet gezegd zijn: burgemeester Close is een sterk strateeg. Zo hij heeft op een heel korte periode Nederlands geleerd. Hij is zelfs de eerste burgemeester geweest die aanwezig was op de 11 juliviering in Brussel. Daar heeft hij de Vlamingen toegesproken in het Nederlands. Dit was een briljante zet. Hij heeft het negatieve imago van de PS kunnen wegvegen wat zeker geen geringe verdienste is.

Toch is Close een echte PS-creatuur. Het hele gedoe met de louche vzw’s heeft hij verdedigd tot Samusocial hem uiteindelijk dwong er afstand van te nemen om zijn eigen vel te redden. Ik zou hem kunnen fileren, maar nu zeg ik: “Pas op hij is goed bezig!” Ik heb respect voor zulke politici, al ben ik het niet met hem eens. Wat wel nog opletten geblazen zal zijn, is in welke mate Francken en Jambon een impact zullen hebben om de stemuitslag. In de Franstalige pers komen zij heel positief in beeld. Wordt de N-VA de grootste Vlaamse partij daardoor?’

Welke thema’s zullen een doorslaggevende rol spelen in het Brusselse?

‘Zoals ik reeds zei wordt er heel sterk lokaal gestemd. In Brussel gaat het bijvoorbeeld vooral over de voetgangerszone. Wat ik wel zie gebeuren, is dat de N-VA hoger zal scoren omdat ze zich ook lokaal profileren op de migrantenthematiek. Er is niet zoiets als een equivalent van het Vlaams Belang aan Franstalige zijde.’

Wat denkt u van de N-VA die campagne voert in het Frans om te lonken naar die Franstalige Brusselaars?

‘Ik vind dat vanzelfsprekend. Elke partij moet er voor de Brusselaar zijn. Ik heb zelf lang als Vlaming op de lijst gestaan in Brussel. Voor mij is dit dus een evidentie. Je kan er niet omheen dat Frans de meest gebruikte taal is in Brussel. Zo goed als alle 180 nationaliteiten die in Brussel huizen, gebruiken het Frans. De N-VA heeft goed begrepen dat men in Brussel niet alleen over het Vlaams-nationale moet spreken.’

U kent Brussel vanbinnen en vanbuiten. Welke partij kan volgens u echt iets betekenen in Brussel zodat de stad met al haar problemen terug op de rails wordt gezet?

‘Ondanks mijn meningsverschillen, en dit betekent zeker niet dat ik voor die partij zou stemmen, ben ik ervan overtuigd dat Groen/Ecolo veel kan betekenen voor onze hoofdstad. Ze zijn vernieuwend, hebben aandacht voor ecologie, introduceren een andere mobiliteit en schuiven radicale oplossingen naar voren. Het is alleen jammer dat ze niet voldoende assertief zijn over de samenlevingsproblemen in de stad. Ze zwijgen die dood.’

Schild & Vrienden: uw eerste column

In uw eerste column hebt u het over Schild & Vrienden. Een tijdje terug publiceerde Doorbraak-uitgever Karl Drabbe een opiniestuk getiteld ‘Opkuisen’. Daarin rakelde hij de vergelijking op van Hugo Schiltz met de wandluizen van de VMO (Vlaamse Militanten Orde). Biedt dat voldoende weerwerk?

‘Eigenlijk stel ik mezelf gewoon een vraag: “Waarom blijft het zolang duren vooraleer er schoon schip wordt gemaakt in de Vlaamse beweging?” Als ik op Vlaams-nationale activiteiten ben dan zie ik dikwijls een kleine groep radicalen rondhangen die te pas en te onpas “België barst” roepen. We hebben nu de luxe om met een cameraploeg ondergronds te gaan, maar we hadden dit evengoed kunnen doen indertijd met het Vlaams Nationaal Jeugdverbond of andere splintergroepen. Eigenlijk dateren dergelijke zaken al van de Eerste Wereldoorlog. Het putje stinkt al veel langer dan vandaag. Denk maar aan het verjaardagsfeest van Bob Maes (ex-VMO-leider). Het is hypocriet om daar naartoe te gaan om u vervolgens te verbazen over Schild & Vrienden. Je weet waarvoor die man gestaan heeft, dan ga je toch niet naar zijn verjaardagsfeest?

En juist die bezinning wil ik maken over de Vlaamse beweging. Indertijd toen er neonazi’s op de IJzerbedevaart ronddwaalden, waarom werden die niet weggehoond? Die groepjes worden nog veel te veel getolereerd. Iets in de zin van: “Het zijn ook flamiganten, het zijn wat irritante leden van onze familie, maar ze horen er tenslotte wel bij.” Niemand wil ze dus echt weg. Ik kan alleen maar hopen dat er nu echt gekuist wordt ook al hebben de media het hele gebeuren enorm opgeblazen.’

Is er dan iets fout met ‘België barst’ roepen?

‘Er is helemaal niets mis met die uitspraak, al is ze natuurlijk wel wat afgezaagd. Als België barst dan zal dat wel gebeuren. Je kan en mag protesteren tegen een staatsstructuur waar je niet achter staat, maar het is meer een kwestie van aanvoelen. Je ziet gewoon aan die radicale groepjes, hoe ze gekleed zijn, hoe ze zich gedragen, dat ze een ondemocratische ideologie aanhangen. Je voelt fysiek aan dat die mannen niet oké zijn. Schild & Vrienden mag dan nog propageren dingen te verkondigen die de modale mens wil horen, maar je voelt aan dat er iets niet koosjer is. Het zijn gewoon geen democraten en je kan en mag dit niet dulden in de Vlaamse beweging.

De Vlaamse beweging heeft zichzelf al te veel schade berokkend door zich af en toe in te laten met die marginale groepjes niet-democraten. En het imago van een persoon of beweging is het hoogste goed. Ik hoor wat bij Franstaligen leeft en ik merk op dat dit het imago van alle Vlamingen schaadt. Het slijt, maar het verleden wordt daardoor keer op keer opnieuw opgegraven.  Met Schild & Vrienden is dit niet anders. Niet voor niets werd de Pano-reportage ook op de RTBF uitgezonden. Veel Franstaligen vereenzelvigen nog steeds de N-VA met het Vlaams Belang. Zij hebben namelijk andere informatiebronnen, wat ook zorgt voor een andere perceptie. De N-VA houdt dan wel schoon schip, maar soms te weinig naar mijn gedacht.’