Meer geld voor Defensie?

De in België geaccrediteerde VS-ambassadeur, Denise Bauer, is vorige week haar boekje ver te buiten gegaan. Op 1 oktober 2015 verscheen een open brief van haar in De Standaard waarin zij de Belgische regering oproept inzake defensie haar besparingen niet te stoppen doch in tegendeel op te voeren zodat België zijn NAVO -verplichtingen kan nakomen. Een flagrante inmenging in het beleid van haar gastland.

Begin februari 2010 ontketende haar voorganger Gutman eveneens een rel toen hij de federale regering opriep meer gevangenen uit Guantanamo Bay op Cuba op te nemen en extra manschappen naar Afghanistan te sturen.
Toenmalig premier Yves Leterme maakte het ambassadeur Gutman duidelijk dat de beslissingsmacht dienaangaande uitsluitend bij de Belgische overheid ligt.

Premier Michel en Minister van Buitenlandse Zaken Reynders, beiden in New York vorige week, verbaasden zich over het opiniestuk van Denise Bauer en deden het af als onhandig. Reynders zou haar binnenkort daarover ontbieden. Hopelijk doet hij dat ook en roept hij haar onomwonden tot de orde 

Een van de grondregels van de moderne diplomatie is immers dat een ambassadeur zich nooit openlijk met het beleid van het gastland inlaat. Wat er zich achter de schermen afspeelt is natuurlijk iets heel anders.

NAVO 

Eerder had ook Jens Stoltenberg, secretaris-generaal van de NAVO, België al opgeroepen niet langer in het defensiebudget te knippen. In zijn functie is dit echter aannemelijk.

Een gelijkaardige demarche van de Amerikaanse ambassadeur bij de NAVO zou dat in dit verband ook zijn geweest.

België besteedt slechts 1,1 % van zijn bnp aan defensie en is daardoor een van de slechtste leerlingen van de klas. De NAVO zelf mikt op circa 2 %. Slechts enkele EU-lidstaten bereiken dat percentage en het lijkt onwaarschijnlijk dat de overigen dat nu willen opkrikken. Nochtans is militaire macht slechts de voortzetting van de diplomatie met andere middelen. De Europese NAVO-lidstaten zijn al te lang door de VS verwend op kosten van de Amerikaanse belastingbetaler.

In het vooruitzicht van de NAVO-top in Wales wees Anders Fogh Rasmussen, de toenmalige secretaris-generaal van de NAVO, in mei 2013 er al op dat Rusland de vijf vorige jaren zijn defensiebegroting met 50 % had opgevoerd terwijl de NAVO-lidstaten hun uitgaven voor landsverdediging met 20 % hadden teruggeschroefd. Wat Londen en vooral Parijs ook mogen beweren, is Europa nu grotendeels een militaire dwerg. In vele NAVO-lidstaten staan de kazernes vrijwel leeg of zitten vol met migranten. Of die trend omkeerbaar is, blijft nog maar de vraag. Meer geld voor defensie is tegenwoordig voor de meeste Europese regeringen taboe.

Ambassadeur Bauer koestert de ijdele hoop door wat meer geld voor defensie, de NAVO nieuw leven in te blazen.

De VS vermijden in Europa immers alles wat Rusland zou kunnen ergeren. Het bewijs bij uitstek daarvan is dat het bij de inlijving door Poetin van de Krim en zijn bemoeiingen in Oekraïne slechts bij woorden bleef.

Turkije is voor de VS thans een belangrijker NAVO-bondgenoot dan Europa. Of de keuze voor die overwegend soennitische staat en voor het wahabitische Saoedi -Arabië en de meeste Golfstaten zal bijdragen tot een stabieler Midden-Oosten en vooral een oplossing van de chaos in Irak en Syrië, is zeer twijfelachtig. Immigranten uit die regio zullen dus vooralsnog Europa blijven overspoelen. 

Ook Rusland wil geen oorlog in Europa. Het heeft zelf het ontstane machtsvacuüm al opgevuld en hoeft slechts te wachten tot Europa als een rijpe vrucht in zijn schoot valt.

Denise Bauer

In de VS is het niet ongebruikelijk dat politieke notabelen, meestal fondsenwervers van de zittende president, tot ambassadeur worden benoemd. Met haar Women for Obama zamelde zij tijdens zijn jongste verkiezingscampagne ruim twee miljoen dollar in. Daarmee was ze Obama’s zevende beste fondsenwerver. Zij zat een hele tijd in het nationale Democratische partijbestuur en was ook actief in de media. Politieke ambassadeurs zoals Denise Bauer hebben het voordeel dat zij als het ware de president uit zijn bed kunnen bellen. Meestal zijn zij omringd door ervaren beroepsdiplomaten. Desgewenst kunnen zij de hulp van die medewerkers inroepen.

Bauer vervangt in Brussel de populaire Howard Gutman, vertrouweling van Obama en diens advocaat in Washington. In 2013 beschuldigden Amerikaanse media hem plots van omgang met prostituees, onder wie minderjarigen, in het Brusselse Warandepark. Ambassadeur Gutman heeft dit altijd ten stelligste ontkend en de feiten zijn nooit hard gemaakt. Het Warandepark ligt vlakbij de ambtswoning van de Amerikaanse ambassadeur en wordt daarom streng bewaakt. Volgens Gutman zou het dus waanzin zijn voor een lid van de ambassade laat staan de ambassadeur, precies daar iets te gaan mispeuteren. Een steekhoudend argument. Niettemin : Exit Gutman op 23 juli 2013. Het State Department stelde een onderzoek in, vond niets en bood Gutman zijn excuses aan. Al op 21 junihad presidentObamade aanstelling van Denise Bauer als opvolger van Gutman aangeduid. Het zegt veel over de haast overal in de wereld bestaande rivaliteit binnen de eigen partij en over Denise Bauer en President Obama.

België tweemaal bevrijd 

In haar opiniestuk herinnert Denise Bauer er aan dat de VS België tweemaal hebben bevrijd. De Belgen moeten daarvoor dankbaar zijn en meer in defensie investeren. Anders gezegd: voor wat hoort wat. Zij vermijdt daarbij elke verwijzing naar het bondgenootschap met de Sovjet-Unie waardoor de VS de Tweede. Tereldoorlog hebben gewonnen. Met de steun dus van de afschuwelijke dictator Stalin die meer mensen,ook Joden, heeft omgebracht dan Hitler. 

De NAVO is inderdaad niet meer wat die organisatie ooit was. Als Obama-adept zoekt ambassadeurBauerde oorzaken daarvan in Europa daar waar zij eigenlijk in Washington liggen. Hopelijk brengt de federale regering haar opiniestuk tot de juiste proporties terug en maakt zij de ambassadeur duidelijk dat alleen zij voor het opstellen en uitvoeren van ’s lands begroting verantwoordelijk is.