N-VA besmet met stoute bacterie

Lap! Het lijkt wel of de wet van Edward A. Murphy als een stoute bacterie de N-VA is binnengedrongen en zich verder heeft verspreid in de bloedbanen en de hersencellen van de leiders.

De exotoxine bacterie werd zondagavond 26 mei 2019 ontdekt. De welgezinde en vijandige mediakanalen waren het volmondig eens, tegenspraak was onmogelijk. Als vriend en vijand los van elkaar dezelfde mening zijn toegedaan, waarde vrienden, wat valt er dan nog te ontkennen?

Vervolgens blijken de heiligen van de partij namelijk niet zonder zonde te leven. Twee voorbeelden. Om te beginnen: een wapperende driekleur, niet goed voor de Vlaamse staatsiefoto, volgens Liesbeth Homans. Toegegeven, ze rafelde, de vlag, maar daarom de tricolore degraderen tot vod staat gelijk met een zwarte een neger noemen. De belediging kwam dubbelhard aan omdat Liesbeth nauwelijks een uur voordien oog in oog had gestaan met iemand die ze als mens misschien mag, maar niet in wat hij doet: koning spelen en er ruimschoots voor betaald worden. En plus kost en inwoning en het vruchtgebruik van het grootste park van het land, zonder te moeten harken, snoeien en sproeien.

Het stond op Liesbeth’s frontpagina te lezen dat ze daar dik tegen haar zin stond. Haar blikken in verlangen omgezet wenst ze de man en zijn familie hetzelfde lot toe als dat wat tsaar Nicolaas II en koning Louis XVI hebben meegemaakt: een laatste wandeling met uitzicht op de dood.

Liesbeth Homans is een open boek. Ze beloofde, na massaal protest over haar verspreking, voortaan diplomatischer te zijn. Die uitspraak is al even erg als haar slip of the tongue. Diplomatisch gedrag kan je niet leren. Scholing, bijscholing of nascholing helpt geen moer. Je hebt het of je hebt het niet en Liesbeth heeft het niet, zoals ze zelf maar al te goed weet. Liesbeth Homans is het typovoorbeeld van de gedragsevolutie van een politicus [m/v]. Hoe hoger je klimt op de politieker ladder, hoe meer leugens je moet hebben. Om eenmaal de top bereikt, je geen leugens meer moet hebben om uit te bollen. En de huidige uitbolling is het parcours van de EU met zijn vele wegen en zijwegen. Vraag het maar aan Geert Bourgeois en Kris Peeters. En voor wie niet in de hemel van de EU geraakt, is er nog altijd de Senaat, waar ook geen leugen meer nodig is om tot je pensionering in alle rust te mogen snurken. Vraag het maar aan Bert Anciaux, Rik Daems en Veli Yúksel.

Tweede voorbeeld: het glaasje op van Kris Van Dijck. Wat zal leiden tot zijn aftocht uit het sanhedrin van de N-VA en het verlies van de eerste stoel van het Vlaams Parlement. Wat me niet meer dan logisch lijkt. In een interview in De Tijd zegt hij: ‘ Ze zullen mij niet snel opnieuw in een café zien, met een glas in de hand.’ Een hardgekookte leugen. Zodra er een Vlaamse regering is en er een nieuwe parlementsvoorzitter gekozen moet worden, komt iemand anders op die stoel te zitten. Socrates et Cetera durft er zijn lijf en leden op te verwedden. Want voor een partij met een moreel geweten van 24 karaat, lijkt het me niet meer dan normaal dat hij naar de achterste bank wordt verwezen.

Ach, misschien wilt hij dat zelf wel. Want het glaasje in een bruine kroeg is hem dierbaarder dan een voorname kruk in een gele tent. Al van toen hij van mama en papa met vrienden voor het eerst naar de IJzerbedevaart mocht. De geschiedenis kent geen waarheid of leugen. Die kent alleen de feiten. En die van Kris Van Dijck heeft een sterke alcohollucht.

Dat Kris Van Dijck over een glaasje teveel uitglijdt en tegen een aanhangwagen botst, niemand die hem daarvoor de gifbeker geeft. Dat Liesbeth Homans de tricolore een vod noemt, niemand die er een wenkbrauw over optrekt; zelfs de koning niet.

Waar wel de gifbeker voor gevuld moet worden, is de minimalisering van de feiten. Want het voornemen voortaan beter op het draaien van je tong te letten, of het storten van een maandloon in de pot van verkeersslachtoffers, is geen mea culpa.

Een politicus van naam en faam loopt voor de feiten uit. Niet er achteraan.

Bon, en nu maar hopen dat Edward A. Murphy zijn wet in een glaasje te veel verdrinkt en haar een vod noemt. Of voor slachtoffers op zoek gaat naar dronkaards en buffels in een andere partij. Hun vijvers zitten er vol van. Want wie zonder zonde is, zit niet in de politiek.