Na de rellen in Brussel: 5 alternatieve oplossingen
Pascal Smet knoopt zijn karretje aan Franstalige PS.
foto © Reporters
Er zit veel onzin tussen de ‘oplossingen’ die nu geopperd worden voor Brussel. Terwijl het niet moeilijk hoeft te zijn.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementHoezo, er zijn geen wegkijkers meer? Je moet maar een dag- of weekblad openslaan en je vindt er wel weer eentje. Ze bestaan in alle soorten en maten, maar allemaal leggen ze op een of andere manier de schuld bij de bange blanke man. De schuld voor wat? Nuja, voor zo een beetje alles. De rellen in Brussel bijvoorbeeld.
De oplossingen uit Knack
Een veelzeggend voorbeeld: De 5 oplossingen voor Brussel uit de Knack van 22 november. Een handvol recepten voor een doodziek stadsgewest. U raadt nooit welke wondermiddeltjes de patiënt er weer bovenop zullen helpen….
1) Schaf de Vlaamsvriendelijke pariteit af. Planoloog Eric Corijn (VUB) wil af van de pariteit in de Brusselse Gewestregering. Eén van de zeer zeldzame Belgische grendels die de Vlamingen beschermt zou namelijk hét struikelblok zijn voor de fusie van de Brusselse politiezones. We kunnen toch niet van de Franstaligen verwachten dat ze een bestuursniveau versterken waar de Vlamingen mee aan de knoppen zitten?
2) Maak het onderwijs taalgemengd. Corijn wil ook af van het puur Nederlandstalige onderwijs in Brussel – volgens veel waarnemers nochtans een van de weinige sterkhouders in het hoofdstedelijk gewest. Als 60% van de Brusselse kinderen opgroeit in een ’taalgemengd’ gezin, dan moet ook het onderwijs taalgemengd worden, stelt Corijn. We kunnen van die ketjes toch niet verwachten dat ze écht ondergedompeld worden in een Nederlandstalige omgeving?
3) Geef Brussel meer geld. In het parallel universum van de wegkijkers heet het Brussels Hoofdstedelijk Gewest ‘ondergefinancierd’. Corijn wil extra geld halen bij de pendelaars: de helft van hun inkomensbelasting zou naar Brussel moeten vloeien. De extra middelen moeten de ‘sociale ongelijkheid’ wegwerken, zodat de relschoppers en plunderaars minder geprovoceerd worden door de welvaart van een ander.
4) Leg de politie aan banden. Na de Marokko-rellen op en rond de Lemonnierlaan was de stand 22-0: 22 agenten gewond, 0 relschoppers gearresteerd. Toch is het échte probleem blijkbaar dat de ‘jongeren’ ‘gecriminaliseerd’ worden door een superracistische politiemacht. de oplossing: minder, minder, minder! Minder camera’s, minder persoonscontroles, minder arrestaties.
5) Verfraai de voetgangerszone. Voor u denkt dat de rellen in Brussel alleen maar te wijten zijn aan de Vlamingen, het Nederlandstalig onderwijs, het gebrek aan transfers én de politie: het is ook de schuld van de ongezelligheid op de voetgangerszone. ‘Geen toeval’ dat de rellen net daar plaatsvonden. Als het daar maar wat leuker en mooier was, er zouden geen samenlevingsproblemen meer zijn.
De bovenstaande ‘oplossingen’ zijn geparafraseerd, maar helaas niet verzonnen. Al deze aanbevelingen worden deze week aangeprezen in Knack. Na publicatie zijn de geciteerde opiniemakers niet geïnterneerd: al deze onzin is in Vlaanderen volstrekt legitiem en zelfs respectabel.
Alternatieve oplossingen voor Brussel
Sta ons toe om 5 alternatieve oplossingen te suggereren:
1) Laat Didier Reynders minister-president worden. Reynders is het échte struikelblok op weg naar de eengemaakte politiezone in Brussel. Blokkeert binnen de regering zowat eigenhandig een oplossing, omdat hij de rijkere Brusselse gemeenten niet wil vermengen met de verpauperde gemeenten. Dat standpunt zal alleen veranderen als Reynders persoonlijk voordeel heeft bij verandering: als hij zelf aan het hoofd komt van de eengemaakte politie.
2) Laat de vandalen betalen. Het échte probleem in Brussel (en in toenemende mate ook buiten Brussel) is straffeloosheid. Daders worden amper geïdentificeerd en nog minder gearresteerd. Als er al eens eentje bij de lurven gegrepen wordt, blijven de gevolgen meestal uit. Zo was er na de rellen in Brussel het nieuwtje dat de familiale verzekering van minderjarige daders zou opdraaien voor de aangerichte schade – en dus niet de daders zelf. Daar leert zo een stuk crapuul natuurlijk niets van.
3) Bouw meer gevangenissen. De straffeloosheid zit ‘em vooral in het feit dat er niemand meer naar de gevangenis moet. Minister van Justitie Koen Geens (CD&V) heeft ervoor gezorgd dat geen enkele korte gevangenisstraf nog uitgevoerd wordt. Het is geen optie om meer mensen te dumpen in onze overvolle cellen, dus moeten er meer gevangenissen gebouwd worden. Nu weet het tuig maar al te goed dat ze nooit een echte cel zullen zien.
4) Stop met buitenlandse problemen te importeren. Onze samenleving kan geen eindeloze migratiestroom meer aan. De asielcrisis heeft opnieuw vele duizenden mensen doen aanspoelen in Vlaanderen en Brussel. Hier moet een einde aan komen. Het is bijvoorbeeld nogal ongepast om uit te pakken met een stunt waarbij nog eens 150 mensen worden ingevlogen – zeker als je weet dat deze ‘humanitaire corridor’ niet wordt toegespitst op christenen en er ook deze keer weer moslims meekomen.
5) Haal je struisvogelkop uit het zand. Als je niet bereid bent om échte oplossingen te overwegen, hou dan in ieder geval op met al die onzinpraatjes over sociaal-economische oorzaken, racistische politie, stoute Vlamingen, gebrekkig onderwijs… Het is een belediging voor de slachtoffers van het geweld en het is vooral een belediging voor al die mensen die echt arm zijn, echt gediscrimineerd worden en er tóch wonderwel in slagen om zich aan onze wetten te houden. Hopelijk krijgen al die mensen nooit de Knack te zien.
Categorieën |
---|
Personen |
---|
Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig.
Voor deze rubriek weer een tijd onder water duikt: enkele vragen die zelfs in de laatste rechte lijn naar de verkiezingen hardnekkig worden ‘vergeten’.
Jack London was een veelschrijver én avonturier. Zijn omzwervingen overtuigden hem van de noodzaak van een socialistische samenleving, een idee dat hij verwerkte in zijn boeken.