Naar een beter Vlaams gezondheidsbeleid

Volledige splitsing van de ziekte- en invaliditeitsverzekering

Het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds is resoluut voorstander van de volledige splitsing van de ziekte- en invaliditeitsverzekering. Vlaanderen moet eigen klemtonen kunnen leggen. Het ziekenfonds stelt dat Vlamingen en Franstaligen een verschillend maatschappijmodel hebben, waardoor de hervorming van de ziekte- en invaliditeitsverzekering in een impasse verzand. Het is tevens een kwestie van efficiënt bestuur, stelt het V&NZ. ‘De vele verschillende beleidsniveaus maken goed bestuur onmogelijk en werken vaak contraproductief. De uitvoering van de zesde staatshervorming zal alles nog meer ingewikkeld maken.’ Het ziekenfonds roept ook op tot eigen verantwoordelijkheid, omdat de loodzware staatsschuld en de bestaande misbruiken binnen de federale sociale zekerheid onvoldoende ruimte laten om nieuwe te lenigen, stelt men.

Geen privatisering van de sociale zekerheid

Het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds wil in geen geval de privatisering van de sociale zekerheid in het algemeen of de ziekteverzekering in het bijzonder. De zorg voor de minder begunstigden moet voor hen een taak blijven van de overheid. Alleen in dit geval kan de toegankelijkheid tot kwaliteitsvolle medische zorg, de solidariteit tussen jong en oud, gezonde burgers en zieken en de betaalbaarheid van medische kosten gehandhaafd blijven. De gigantische solidariteit met het zuiden stelt men wel in vraag vermits deze solidariteit volgens het V&NZ zijn limieten heeft bereikt. In functie van de schaarse middelen moeten er volgens het ziekenfonds keuzes gemaakt worden en zal ieder zijn eigen verantwoordelijkheid moeten opnemen. ‘Dit alles om de betaalbaarheid van ieders gezondheid en die van de toekomstige generaties te verzekeren. Dat is onze plicht tot solidariteit!’, klinkt het overtuigd.

Een beter Vlaams gezondheidsbeleid

Het V&NZ stelt twaalf programmapunten voor waar na 25 mei 2014 aan gewerkt moet worden.

1) In het licht van de demografische evolutie en de technische vooruitgang in de geneeskunde dienen voldoende middelen voor de ziekteverzekering behouden te blijven.

2) Stimuleren van preventieve gezondheidszorg (vaccinatie, borstkankerscreening, tandpreventie, e.a.).

3) Centrale rol van de huisarts blijven bevestigen en meer financiële prikkels inbouwen voor een trapsgewijze gezondheidszorg (bv. volledige terugbetaling remgeld huisarts bij doorverwijzing naar specialist).

4) Betere financiering van de ziekenhuizen koppelen aan heldere afspraken m.b.t. maximaal toegelaten kamer- en ereloonsupplementen in éénpersoonskamers (vooral in Brussel kunnen supplementen zwaar oplopen).

5) Volwaardige terugbetaling van tandzorgen, zoals o.m. orthodontie, prothesen en implantaten, en gehoorapparaten.

6) Het meer aantrekkelijk maken van medische en paramedische beroepen en het behoud van de huidige contingentering.

7) Investeren in Vlaamse rust- en ziekenhuisinfrastructuur in Brussel.

8) Het financieel meer aantrekkelijk maken voor arbeidsongeschikten en gehandicapte personen om het werk progressief te hervatten of hun loopbaan te heroriënteren.

9) Verhoging forfaitaire uitkering ‘hulp van derden’ en de Vlaamse zorgverzekering.

10) Dit alles financieren door de afbouw van de geldstromen naar de Franse Gemeenschap, een zware aanpak van fraude door instellingen, verstrekkers en individuen.

11) Investeren in een Vlaams Goudfonds voor de langere termijn.

12) Tenslotte dient de Vlaamse overheid (parlement, regering en administratie) haar gezondheidsbeleid af te stemmen in ruim overleg met het middenveld, de patiëntenorganisaties en zorgverstrekkers, zodat het Vlaams gezondheidsbeleid efficiënt, kwaliteitsvol, betaalbaar en sociaal rechtvaardig zou zijn. Dit moet ertoe leiden dat de splitsing rimpelloos kan verlopen, breed gedragen wordt en minder bureaucratisch zal verlopen.

Uitgavencijfers 2013

Het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds onderzoekt jaarlijks de uitgavenverschillen tussen Vlaanderen en Wallonië op basis van de gegevens van de Landsbond van de Neutrale Ziekenfondsen, goed voor 4,52 % van de hele bevolking. Tot 2010 namen de verschillen – net zoals ook bleek uit de Riziv-studies – systematisch af tot ca. 50 euro per hoofd. In 2011 stelde het V&NZ echter een merkwaardige trendbreuk vast en steeg het uitgavenverschil tot meer dan het dubbele en ook in 2012 liep het uitgavenverschil verder op tot 125 euro per hoofd. De nieuwe cijfers voor 2013 bevestigen de meeruitgaven voor Wallonië: het verschil tussen de gemiddelde ziektekosten voor een Vlaming (€ 2.042,74) en een Waal (€ 2.160,44) vermindert weliswaar een beetje tot 117,70 euro.

‘Deze uitgavenkloof (per hoofd!), die zelfs geen rekening houdt met de veel hogere bijdragen van de Vlamingen aan de federale sociale zekerheid, leidt onvermijdelijk naar hogere lasten voor de werkende Vlamingen en legt een zware hypotheek op de ‘sociale zekerheid’ van de volgende generaties’, aldus het V&NZ. ‘In tegenstelling tot de lichte daling inzake de Waalse meeruitgaven, stijgt het verschil inzake het aantal dagen arbeidsongeschiktheid tot meer dan 5 dagen per titularis. Ook het aantal personen met voorkeurregeling blijft er toenemen!’