NAVO of Franse plannen voor Europees leger?

De staat van het Belgisch leger is deplorabel door onderinvesteringen, toch komt er amper beterschap. De Vivaldi-regering wil een goede NAVO-bondgenoot zijn. Maar tegelijk is ze loopjongen voor de Franse plannen van een Europees leger. Volgens Theo Francken is de MR de Belgische loopjongen voor de Franse Europese defensieplannen.

Maandag (14 juni 2021) vindt de eerste NAVO-top plaats onder het Amerikaans presidentschap van Joe Biden. Biden zet hoog in op het herstel van de Trans-Atlantische relaties die onder Donald Trump op de proef werden gesteld. Dit heeft het vreemde carambole-effect dat de Franse president Macron zijn plannen voor een Europees leger kan opbergen. Een troef die hij nodig heeft om volgende jaar de presidentsverkiezingen te winnen.

NAVO hersendood

Het was president Macron die de stok in het hoenderhok smeet toen hij in november 2019 in het toonaangevende Anglosaksische weekblad The Economist zijn befaamde ‘NATO is brain-dead’ uitspraak deed. Directe aanleiding vormde de eenzijdige beslissing van de Turkse president Erdogan om in Noord-Syrië binnen te vallen en de directe confrontatie met de Koerden aan te gaan. Dit was niet doorgesproken en legde een hypotheek op de jarenlange trouwe steun die het Westen vanwege de Koerdische Peshmerga in haar strijd tegen IS ontving.

Naast deze directe aanleiding, vormde het onberekenbare en ondiplomatieke gedrag van toenmalig president Trump al langer een forse stok in het NAVO-wiel.

La République

President Macron zag zijn kans om toe te slaan. De Fransen zijn al decennia koele minnaars van het Trans-Atlantische bondgenootschap omwille van de te grote Amerikaanse dominantie. Onderschat het anti-Amerikaanse sentiment in Parijs, Lyon of Bordeaux niet. ‘La République’ heeft geen nood aan een schoonmoeder. Strategische autonomie vormde dan ook de hoofdreden waarom President Charles de Gaulle in 1966 besliste om Frankrijk terug te trekken uit de militaire structuren van de NAVO. Een afwezigheid die duurde tot 2009.

Het bullebak-imago van president Trump vormde de ideale gelegenheid voor de Fransen om hun aloude plan van een Europese Defensie op tafel te leggen. Met de Britten richting uitgang en de blijvende militaire ketens rond Duitsland, stonden de sterren nooit gunstiger om een Europees leger uit de grond te stampen, met Frankrijk als dominante want o.a. enige kernwapenmacht.

Ratatouille

De verkiezing van de Democraat Joe Biden gooit roet in de Franse ratatouille. Met het ambitieuze NATO 2030 plan om de politieke consultatie te verdiepen en eenzijdig optreden te vermijden alsook om de Westerse waardengemeenschap die de NAVO is, terug centraal te zetten, waait de wind over de Atlantische oceaan opnieuw gunstig. Het feit dat men maandag het startschot geeft voor het nieuw Strategisch Concept van de NAVO, versterkt deze positieve flow.

En België?

Wat betekent België in dit verhaal? Afgelopen maandag kwamen Premier De Croo en ministers Wilmès en Dedonder afgezakt naar de Kamer om ons te briefen over de Top.

Positief was de boodschap dat de NAVO de hoeksteen is en blijft van onze collectieve verdediging en militaire samenwerking. Intriest blijft het gebrek aan concreet engagement om meer te investeren in Defensie. België blijft achterop hinken als het gaat om Defensie-uitgaven. Terwijl 2% van het BBP de NAVO-norm is, komt België aan amper 1,13% en sluiten we samen met het Groothertogdom (!) Luxemburg de rij der tristesse. Nochtans bewezen recent zowel de brand in Brecht als de zaak rond J.C. de manifeste onderfinanciering van onze krijgsmacht.

Eurofiele blindheid

Terwijl het maandag tijdens de regeringsbriefing al NAVO was dat de klok sloeg, hoorden we woensdag een ander geluid in de Commissie Defensie. Op de agenda stond de resolutie van de MR over de Europese Defensie. De Franstalige liberalen willen hierin heel ver gaan. Zelfs het taboe over de beslissingsmacht inzake militaire inzet, leggen ze op tafel. Traditioneel vormt dit nochtans een rode lijn. Belgische troepeninzet in het buitenland kan enkel indien de Belgische regering expliciet instemt. De laatste jaren is deze eis tot toestemming zelfs uitgebreid naar de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers. Het is dan ook stuitend dat de Franstalige liberalen dit zouden willen opzeggen en in handen leggen van de Europese Raad of in die van de volgens hen dringend nieuw op te richten Europese Defensieraad.

Toen ik hen hiermee confronteerde, volgde niet veel meer dan wat gestamel. De meerderheid keurde de resolutie zonder morren goed. Het  enige paarsgroene project lijkt wel ‘meer Europa’ te zijn.

De MR toont hiermee nog maar eens haar slaafse loyaliteit aan Parijs. Paris vaut bien une messe. Of beter, een Légion d’Honneur.