Nieuwe asielprocedure? Gouden tijden voor kindersmokkelaars!

In deze vrije tribune reageert Theo Francken (N-VA) scherp op de nieuwe asielprocedure die De Croo en De Moor willen invoeren.

Pas op, beste mensen, de Belgische regering wil scoren. Houd uw ogen open! Waar gaat het over? De Croo & De Moor willen kost wat kost een migratietrofee scoren tijdens het Belgisch voorzitterschap begin 2024 en dat vol in aanloop naar de verkiezingen. Hear, hear, ze willen een nieuwe Europese asielprocedure invoeren. Of ze hiermee zullen landen remains to be seen. Hoe dan ook, het is een zwakke, onwerkbare en zelfs perfide regeling.

Uitgelegd in 10 punten

Na de verkiezingen van 2019 had de Europese Commissie de boodschap van de boze en gefrustreerde Europese kiezers eindelijk begrepen. Er moest en zou een alomvattend Europees Migratiepact komen. Vier jaar later is het nog steeds wachten op het eerste resultaat.

Gisteren kwam er dan eindelijk een tekst op tafel. Een nieuwe asielprocedure-richtlijn zou het licht zien, met als paradepaardje een strenge grensprocedure. Mensen die zonder visum aan de buitengrens van Europa toekomen zullen opgesloten worden en op enkele dagen tijd gescreend en – indien geen recht op asiel – snel teruggestuurd. Tot zover de idee.

De uitwerking ervan is een heel ander paar mouwen. Want wat blijkt? De opsluiting geldt niet voor niet-begeleide minderjarige vreemdelingen, noch voor illegale families met kinderen onder de 12 jaar. Zij kunnen vlot blijven doorreizen.

Kleine kinderen inzetten

Met deze regeling gaan we zien wat we aan de zuidgrens van de VS zien: mensensmokkelaars die massaal kleine kinderen inzetten om het beloofde land te bereiken. Het misbruik is daar endemisch. Europa gaat nu hetzelfde misbruik stimuleren. Perfide en walgelijk. Dat Vivaldi dan ook nog een totaalverbod op opsluiting in plaats van terugkeer van minderjarigen zal invoeren, maakt België voor kindersmokkelaars de ultieme ‘place to be’.

Daarnaast is het inrichten van de grensprocedure ook facultatief voor de landen aan de buitengrens en kunnen ze de procedure ook elders dan aan de buitengrens organiseren. Aangezien er ook een beroep mogelijk is tegen de opsluiting én tegen de negatieve asielbeslissing, is het bizar te denken dat men dit op 5 dagen of enkele weken af kan handelen.

De gemiddelde asielaanvraag, beroep incluis, duurt in België meer dan twee jaar. En in landen als Italië en Griekenland gaat men dat nu voor duizenden mensen per dag afhandelen in een handvol dagen. Maar wie maken ze eigenlijk wat wijs? Trouwens waar gaan ze deze tienduizenden mensen allemaal opsluiten? Gaan Italië en Griekenland giga-asielgevangenissen aan onze buitengrenzen bouwen?

Europa

Het Europees Parlement toonde zich de afgelopen jaren in meerderheid pro open grenzen. Gisteren was dat bij de bespreking van dit Commissievoorstel niet anders. De al zwakke en onwerkbare nieuwe asielprocedure werd nog fors afgezwakt. Zo werd elke ‘zal’ in de tekst vervangen door ‘mag of kan’ en werd de terugprocedure afgezwakt.

De hoofdfocus komt op de vrijwillige terugkeer. Maar wie gelooft dat mensen na een tocht van duizenden kilometers enkele dagen na hun aankomst al vrijwillig gaan terugkeren leeft in een parallel universum.

Heel dat verhaaltje van ‘snelle screening’ en ‘snelle terugkeer’ is het grootste geïnstitutionaliseerde fake news ooit verspreid. Want van zodra ze binnen zijn duurt het jaren van procedureslagen voor er een finaal oordeel is en in 8/10 gevallen krijgen we ze dan nog niet teruggestuurd.

Ook met deze nieuwe grensprocedure blijft het dweilen met de kraan wagenwijd open. De enige geloofwaardige oplossing is een paradigmashift waarbij we de asielprocedure externaliseren buiten de grenzen van de Europese Unie.