Onderbuik met hersenen

Neen, de titel verwijst niet naar een nieuw gerecht van Jeroen Meus, wel naar de fenomenale zege van Thierry Baudet en zijn Forum voor Democratie in de Nederlandse Eerste Kamerverkiezingen. Naar aloud gebruik triggerde deze nieuwe rechtse politieke triomf de politieke spasmen van de poco linkse media-aristocratie, die Baudets’ zege overspoelde met de gebruikelijke scheldwoorden, te gek om hier te herhalen. Ik maak een vreugdedans mocht iemand een app uitvinden om dit poco linkse gebraak automatisch te deleten. Het herhaalt voortdurend zichzelf en je leert er niets mee bij.

Gamechanger

De overwinning van Thierry Baudet is niet zomaar de zoveelste van elkaar gekloonde ‘rechts-populistische’ zeges in Europa op rij. Deze zege is specifiek en kan een ‘gamechanger’ zijn. Het politieke wereldbeeld dat in de mainstream media (MSM) en vele universiteitsauditoria wordt gecultiveerd berust in feite op het geloof in een totaal ongelijke herseninhoud bij links en rechts.

Alhoewel we volgens neurologen allemaal ongeveer een 86 miljard neuronen onder onze hersenpan hebben, gaan MSM en de universiteiten er impliciet van uit dat het grootste gewicht aan hersenen bij de linkse en centrumlinkse politici en kiezers zit. 

‘Onderzoek’ door professor Alain Van Hiel zou uitgewezen hebben dat linkse mensen veel slimmer zijn dan rechtse. In lijn met deze impliciet veronderstelde ongelijke distributie van herseninhoud tussen links en rechts ligt de wijze waarop rechtse politici door MSM en universitairen in de markt worden gezet.

Roeptoeters en brulboeien

Volgens een ongeschreven handboek van establishmentjournalistiek worden rechtse en linkse politici semantisch zeer verschillend beschreven. Wouter Beke, Kristof Calvo, Gwendolyn Rutten ‘beweren’ iets, ‘verkondigen’ iets, ‘verdedigen ‘iets’. Filip Dewinter, Jean-Marie Dedecker, Theo Francken ‘toeteren’ iets, briesen ’iets, ‘schreeuwen’ iets, ‘krijsen’ iets.  

Geliefde substantieven om rechtsen te beschrijven zijn roeptoeter, brulboei, schreeuwlelijk, enzovoort.  Dit soort benoeming van rechtse politici vindt een versterkend effect in het feit dat velen van deze rechtse politici met graagte deze benoemingen als geuzennaam overnemen. Je beschrijft me als brulboei, welnu ik zal me dan ook als brulboei gedragen. 

Nemen we Jean-Marie Dedecker als archetypisch voorbeeld. Wie persoonlijk met hem is omgegaan, zal met mij getuigen dat dit een zachtmoedige, vriendelijke en intelligente kerel is met een ruime achtergrond en een vermogen om snel complexe dossiers te doorgronden. Zo wordt hij echter niet in de markt gezet. Wel als de brulboei die de onderbuik – lees: alle mensen die hard werken en hun abonnement op Knack hebben opgezegd — van de samenleving.

Beleidsimpotent

Door rechts als onverbeterlijk anti-intellectueel te labelen suggereert links dat rechts in feite beleidsimpotent is. Rechts is als een gesneden kater, die je electoraal steeds vetter kunt maken maar beleidsmatig steeds onvruchtbaar zal blijven. 

De overwinning van Baudet is Nederland kan een ‘game-changer’ zijn omdat het de equaties links=slim, rechts=dom duurzaam kan doorbreken. 

Anders dan Geert Wilders, gedraagt Thierry Baudet zich als een gecultiveerd, belezen en beschaafd persoon, die zijn politieke visies voortdurend onderbouwt met verwijzingen naar de filosofische traditie uit onze westerse beschaving. Dit wordt door MSM en universitairen als ‘excentriek’ weggezet omdat men er steeds van uitgaat dat je, om politiek succes te hebben bij een groep, je u exact als die groep moet gedragen. Wie stemmen wil halen bij Jef met de Pet, moet zich gedragen als Jef met de Pet. 

Dit dwangidee leidt tijdens de verkiezingscampagnes soms tot zielige scenes van stijve kabinetharken, opgegroeid in kantoorgebouwen tussen stapels rapporten, die hun best doen om in volks cafés vijf bollekes Koninck achterover te slaan en het dialect van de volksmens mee te wauwelen. Het succes van Thierry Baudet toont aan dat dit helemaal niet hoeft. Baudet gedraagt zich zoals hij is, een wat hooghartige, gecultiveerde intellectueel en het publiek, dat wellicht in meerderheid wel anders geaard is, apprecieert deze eerlijkheid.

Westerse beschaving

Maar de houding van Baudet is meer dan een ‘pose’. Baudet zet zich in de markt als de verdediger van de waarden en leefwijzen binnen de westerse beschaving, de mooiste, de rijkste en meest menswaardige beschaving ooit op deze planeet ontwikkeld. Op de de Molinari-lezing van Libera!, naar aanleiding van de toekenning van de Prijs voor de Vrijheid in 2018, wist hij op retorisch gebalde wijze deze waarden uit de doeken te doen. 

Baudet gaat ervan uit dat er eenheid moet zijn tussen de boodschap en de wijze waarop de boodschapper zich gedraagt. Wie de westerse beschaving verdedigt dient zich dan ook beschaafd te gedragen en niet bang te zijn om de rijkdom van deze beschaving tot uiting te laten komen in de politieke retoriek en praxis. In De Morgen (23 maart) meent hoofdredacteur Bart Eeckhout de man in Vlaanderen gevonden te hebben die bij ons de Baudet van de toekomst zal zijn; de Brabantse VB-lijsttrekker Dries Van Langenhove. Mijn vermoeden is dat hij dit niet echt meent maar dat het een zoveelste vilificatiepoging is ten opzichte van Baudet. De memes en Facebook-berichten van Dries Van Langenhoves club zijn immers allesbehalve beschaafd en ik kan me niet inbeelden dat Baudet zich hiermee zou laten associëren. Als Baudet ergens mee te vergelijken valt in Vlaanderen en wetende dat ‘omnis comparatio claudicat’, dan tip ik veeleer op Bart De Wever.

Spruitjesgeur

In een democratie zijn partijen er om het volk te vertegenwoordigen, maar ook om te besturen. Rechts kan niet blijven verkiezingsoverwinningen opstapelen, maar wat het bestuurlijke betreft aan de zijlijn blijven staan. Daar waar het ‘kartel’ hen ‘a priori’ van het beleid uitsluit valt hen natuurlijk niets te verwijten. In de meeste landen van Europa — zie Italië, zie Oostenrijk — is dit echter niet het geval. Waar ze de kans krijgen moeten de rechtse partijen zich begeven op de smalle richel tussen enerzijds onbesuisd radicalisme waardoor men zich buitenspel zet en anderzijds regeringsgeile compromisbereidheid waardoor de boodschap vermalen wordt in spruitjesgeur van de ‘business as usual’. 

Die smalle richel zal Baudet moet bewandelen. Dit is niet gemakkelijk maar rechts heeft een sterke agenda zoals reductie en controle van de immigratie, assertieve integratie van de andersculturelen, heroriëntering van het onderwijs, hernieuwde aandacht voor de nationale traditie, reductie van de Europese Leviathan, het terugbrengen van de redelijkheid in het klimaatdebat, een steviger justitiebeleid gebaseerd op schuld en boete, het terugdringen van de statelijke macht niet ten voordele van geatomiseerde individuen maar van een sterke ‘civil society’. 

Dit soort agenda durven omzetten in haalbare beleidsvoorstellen is de opdracht van Baudet en zijn Forum voor Democratie. Hij kreeg de kaarten van de kiezer, we zijn benieuwd of hij er een slag mee slaat.