Onderdrukten Inc.

Vrienden die ik vertelde dat ik mijn column wilde wijden aan het racismedebat (nou ja, ‘debat’) van afgelopen week, verklaarden me voor gek. ‘Allez Els, ga je dat mijnenveld in? Laat dat toch.’ Dat is dus exact het probleem. Al het opgewonden gepraat over diversiteit laat opmerkelijk genoeg bijzonder weinig ruimte voor een essentiële vorm van diversiteit: die van verscheidenheid aan meningen. Het is toch verschrikkelijk dat de redactie van De Zevende Dag zoveel moeite moest doen om mensen te vinden om met Assita Kanko aan tafel te gaan zitten. Wat een gevaarlijk totalitair straatje bewandelen deze activisten.

Mijnenvegen

Ik stap dus wél het mijnenveld in omdat…

1. ik toch al ledematen kwijt ben nadat ik me in een vorige column afzette tegen die andere totalitaire ideologie, het hedendaags feminisme. Dan kan ik evengoed doorgaan met mijnenvegen.
2. het ongelooflijk gevaarlijk en fout is dat het gif van de rassenstrijd dat in de Verenigde Staten de samenleving al zo lang verscheurt en tot waanzin drijft door al die virale filmpjes ook hier geïnjecteerd wordt.
3. normale mensen, die op een normale manier hun leven willen leiden en niks verkeerd of onfatsoenlijk doen, nu in een hoek gedreven en gedwongen worden om één van de extreme kanten te kiezen.

Zoals steeds in een mijnenveld liggen er hier bijzonder veel struikeldraden; veel onzichtbare regels waar je je aan moet houden en obstakels die je moet vermijden om te voorkomen dat de mijn in je gezicht ontploft. Om het extra moeilijk te maken, veranderen die regels ook nog eens elke dag. Vooral voor doorsnee mensen, en dat is nog steeds de meerderheid, is het zeer lastig om al die do’s-and-don’ts te ontcijferen.

Orkaan van waanzin

Bijvoorbeeld: op Instagram stootte ik op iemand die de dag nadat hij een zwart vierkantje had gezet om te laten zien dat hij zeker geen racist is en niemand hem daarvan mag verdenken (want zwart vierkantje), een vrolijke foto plaatste waar hij poseert met een schattig geitje. De arme man stapte hier zonder het te beseffen op een landmijn. Deze zonnige doch ondoordachte actie was namelijk tone deaf, white privilege en disrespect voor de movement.

Je kan namelijk nooit écht vinden dat black lives matter wanneer je dat niet permanent expliciet uitstraalt. Een geitje straalt het zeker niet uit, zoveel is nu wel duidelijk. Hoe lang het embargo op geitjes zal duren, is niet helemaal duidelijk. Mogelijk eeuwig.

Deze orkaan van waanzin komt natuurlijk rechtstreeks overgewaaid uit de Verenigde Staten. Je merkt het al aan het arsenaal van Engelse terminologieën waarmee we gebombardeerd worden. Het blindelings en onverdund importeren van Amerika’s problemen als waren ze een van hun vele exportproducten vormt een bijzonder onaantrekkelijk neveneffect van globalisering.

Handig verdienmodel

Het voelt ook allemaal zo dichtbij. Amerikanen, dat zijn wij. Het raakt ons dieper dan, ik zeg maar wat, Oeigoeren die in concentratiekampen zitten. Wat we zien op die virale filmpjes lijkt gewoon over onszelf te gaan. Zeer herkenbaar allemaal en het roept uiteraard veel emoties op. Wie onbewogen blijft bij de beelden van geweld die we de afgelopen weken te zien kregen, is een onmens. Maar emoties verdringen spijtig genoeg feiten.

Vlaanderen, België, Nederland,… vallen écht niet te vergelijken met de VS. Er bestaat hier geen probleem van extreem politiegeweld noch van ‘antizwart geweld’ als zodanig. Er bestaat wel een probleem van mensen die denken dat ze onderdrukt worden en dat ook aangepraat krijgen door Onderdrukten Incorporated die hier een handig verdienmodel in ziet.

Crimineel

Ik merk het zelf vaak genoeg op schooldebatten. Die vinden vaak plaats in kleurrijke scholen en je kan er geld op zetten dat op een gegeven moment een van mijn linkse mededebaters het er allemaal nog eens goed inwrijft om toch zeker maar te verhinderen dat sommigen iets te positief in het leven zouden staan: ‘Jullie hebben niet dezelfde kansen als witte mensen’, ‘jullie gaan niet zomaar werk vinden’, ‘een appartement huren kan je vergeten als je een exotische naam hebt’ en dat soort dogmatische slogans krijgen leerlingen naar het hoofd geslingerd.

Als dat maar genoeg herhaald wordt dan gaan ze bij een onprettige ervaring natuurlijk meteen geloven dat dit een… hoe zeggen ze dat ook alweer… structurele hinderpaal is. Dan rest voor de betrokkene alleen nog machteloze frustratie.

Hoe crimineel ben je bezig als je dit gaat aanpraten bij jonge mensen voor wie het leven gaat beginnen, voor wie de wereld open ligt in een westerse samenleving die zonder enige twijfel een van de minst racistische ter wereld genoemd kan worden? Uiteraard creëer je dan dezelfde gevoelens van rancune zoals die bestaan bij iemand die écht onderdrukt wordt.

Quota

Ik maak me zorgen wanneer ik het gedreig met geweld zie of wanneer mensen zonder historisch besef standbeelden vandaliseren of wanneer men denkt dat het eigen doel zo nobel is en zo juist dat de wet ervoor moet buigen. Dezelfde wet die je beschermt en gelijke behandeling garandeert. Want misschien was u het vergeten, racisme is strafbaar in dit land.

Over wetten gesproken. U kent mij als conservatief, ik ben niet zo dol op een grote hoeveelheid regelgeving. Ik ben al helemaal niet dol op meer overheidsingrijpen wanneer er zogezegd ondanks al die instellingen, regels en wetten ‘nog nooit zoveel racisme’ was. Waarom toch altijd die neiging dat wanneer iets niet werkt meer van hetzelfde heel erg goed gaat werken? De atoombom ‘quota’ werd ook weer gelanceerd, geheel in lijn met de verwachtingen. U weet, lieve lezer, wat ik vind van quota. (Als u het niet weet: doe een wilde gok.)

Fatsoenlijke meerderheid

Voor u denkt dat ik het bestaan van racisme wil ontkennen (misschien twijfelt u daaraan, zeer begrijpelijk want ik heb geen zwart vierkantje gezet – noch foto’s van geitjes): uiteraard bestaat hier ook racisme; uiteraard is dat verwerpelijk; uiteraard moet je reageren wanneer je het tegenkomt en uiteraard moet je aangifte doen wanneer je er slachtoffer van wordt. Maar, en ik kan het niet genoeg benadrukken, de meerderheid van de mensen is normaal en fatsoenlijk en wordt nu in een zak gestoken waar ze niet in thuis hoort.

Als ik hoor zeggen dat allochtonen in onze samenleving ‘niets dan haat’ over zich heen krijgen wanneer ze succes boeken of hun mening uiten, dan is dat feitelijk gewoon onjuist. Een overgrote meerderheid reageert positief en gunt iedereen het succes waar ze voor werken. De zin voor verhouding is totaal zoek. Kijk ook vooral eens naar de profielen van mensen die gore haat spuien, het zijn doorgaans niet bepaald de leidende stemmen in onze maatschappij.

Zwarte Piet

Zijn mensen soms onhandig? Natuurlijk. Ik kan me heel goed voorstellen dat het irriteert wanneer je voor de zoveelste keer de opmerking krijgt ‘wat spreek jij goed Nederlands’ wanneer je hier geboren bent. Onhandig maar niet kwaadaardig racistisch.

Wanneer mensen het moeilijk vinden om hun kinderheld (Zwarte Piet, daar gaan we) bestempeld te zien als ultiem teken van haat dan maakt ze dat nog geen racist. Wie gelooft er nu echt dat mensen Zwarte Piet willen behouden vanuit een intentie van haat? Ook hier speelt trouwens weer de globalisering van problemen. Kim Kardashian vindt Zwarte Piet blackface en racistisch? Dan zal dat wel zo zijn en een beetje wereldverbeteraar schaart zich aan de kant van Kardashian.

Moreel kompas

Denken activisten nu echt dat mensen zich minder gaan vastklampen aan Zwarte Piet als je ze uitmaakt voor racist? Als iedereen wat minder hysterisch deed, dan hadden we al lang overal groene en oranje pieten gehad.

Ik zal met deze tekst ondertussen wel de bodem van mijn deugpuntenbak bereikt hebben. Als u die van u dit weekend hebt willen bijvullen door te gaan betogen, dan zeg ik het u maar meteen klaar en duidelijk: eigenlijk deugt u voor geen meter. Wie de coronaregels aan de laars lapt voor een betoging maar dat de afgelopen maanden niet deed om zijn eenzame grootmoeder te bezoeken, moet het moreel kompas toch even laten nakijken.

En vooral zichzelf de vraag stellen: wie wordt hier eigenlijk beter van?