Enkele dagen de media grondig volgen, kan de mentale gezondheid ernstige schade toebrengen. Leidt die bezigheid al niet tot een depressie en moedeloosheid, dan toch minstens tot stevig verlies aan vaste grond onder de voeten
Het wordt wel snel stil rond de G1000,het goedbedoelde burgerinitiatief op het getouw gezet door David van Reybrouck. Te snel. We weten ook bitter weinig over wat er op de G1000-dag op 11 november nu eigenlijk door de 704 participanten werd aanbevolen. Ik vind dat jammer, want ik had zelf een heel goeie reden om daar veel van te verwachten.
Zo noemde Guido Gezelle de leeuw van sabel op een veld van goud, symbool van het graafschap Vlaanderen en sinds de 19de eeuw van de Zuid-Nederlandse gewesten die wij vandaag Vlaanderen noemen. Met de aaibaarheid of het gebrek eraan van de koning der dieren had Gezelle blijkbaar niet zoveel moeite. Naarmate Vlaanderen zijn autonomie versterkt, steken in onze tijd echter allerlei ‘leofobe’ strekkingen de kop op. Soms uit eerlijke bezorgdheid, vaker uit anti-Vlaamse rancune. Dat kan zich uiten in een tirade tegen het klauwende karakter van het Vlaamse symbool, dan wel in een poging het te onteigenen door er een niet-allochtone en bij voorkeur Arabische oorsprong aan toe te kennen.
President Tsjombe en de zijnen slaagden er nooit in internationale erkenning te verwerven voor het onafhankelijke Katanga. Toch oefenden zij de feitelijke macht uit over het Katangese grondgebied van de uitroeping van de onafhankelijkheid op 11 juli 1960 tot de bloedige verovering van het land door VN-troepen, die een einde nam op 15 januari 1963. Die Katangese staat heeft in de loop der jaren geen al te beste pers gehad. De tijdsgeest van de jaren zestig dweepte liever met de geest van Patrice Lumumba en deed het project van Tsjombe af als collaboratie met het internationale kapitalisme en het neokolonialisme.
Blogger en ex-Klara-man Marc Vanfraechems stukjes verschijnen op Doorbraak. In dit stukje: David Van Reybrouck is een beetje verbouwerereerd over Beke.
Een aantal Vlaamse verenigingen nodigt studenten uit om creatief op zoek te gaan naar ideeën en/of initiatieven om Vlaanderen als ‘merk’ te ondersteunen. Vlaams minister-president Kris Peeters lanceert het initiatief symbolisch tijdens het symposium ‘De waarde van symbolen’ op 8 oktober in het Vlaams parlement.
Eind augustus was Guy Verhofstadt de centrale gast in het programma Zomergasten van de Nederlandse VPRO. Drie uur lang mocht hij zijn diepste zielenroerselen blootleggen. Volgens eigen zeggen werd het ‘één lange aanklacht tegen het nationalisme’.
Alden Biesen bij Bilzen vierde in september zijn 26ste Schotse weekeinde. De chieftain van het Schotse festijn in Limburg was Michèle Boccoz, de Franse ambassadeur in België.
Het regende eind augustus weer bommen in Noord-Irak. Turkse jets voerden raids uit op de stellingen van de PKK, de Koerdische rebellenbeweging, die vanuit het Kandilgebergte de grens was overgestoken om aanslagen te plegen.
Het Westen weet niet zo goed hoe met de crisis in Syrië om te gaan. Tussenkomen in het conflict, maar berokkent de Navo-operatie tegen Libië al niet genoeg kopzorgen? Niets doen en toezien hoe het Syrische regime martelt en moordt? Ook de Syriërs zijn innerlijk verscheurd. Demonstreren ja, maar op gevaar af van de chaos?
Ben een boek aan het lezen over de geschiedenis van de SP. Ik bedoel wel de Nederlandse SP, ontstaan in de beginjaren 1970 als verzameling fanatieke maostische revolutionairen. In 1994 won de partij haar eerste twee Kamerzetels om in 2006 uit te groeien tot derde partij van het land met 25 zitjes. Vorig jaar zakte ze weer naar 15 zetels, met zowat 10 % van de stemmen.
De Spaanse Socialistische Arbeiderspartij (PSOE) heeft bij de jongste gemeenteraadsverkiezingen een dreun gekregen. In de mainstream-media lezen we dat de conservatieve Volkspartij (PP) daar garen bij spint, maar dat klopt slechts ten dele. In Baskenland en Catalonië heeft de rabiaat Spaans-nationalistische PP nooit echt voet aan de grond gekregen. Ook vandaag zijn het meer dan ooit de Baskische en Catalaanse nationalisten die er het mooie weer maken.
Op 9 november 1911 verleende de Academie de Nobelprijs literatuur voor dat jaar aan de auteur van Gentse origine Maurice Maeterlinck. Dat is dit jaar dus honderd jaar geleden, maar wie in Vlaanderen kent nog iets van Maurice Maeterlinck? Hoe en waarom is ‘onze’ enige Nobelprijswinnaar een beetje vergeten geraakt?
Van dinsdag 12 tot donderdag 14 juli komen in Brugge verenigingen samen uit Catalonië (Welcome Mr. President… to the state of Catalonia), Schotland (Scottish Independence Convention) en Vlaanderen (Vlaamse Volksbeweging). De drie verenigingen zoeken Europese samenwerking om in hun land de onafhankelijkheidsgedachte uit te dragen
Elke maand laat cartoonist Vanmol voor Doorbraak zijn eigenzinnige licht op de politieke actualiteit schijnen.
Paul de Grauwe is onze meest gereputeerde monetaire econoom. De Leuvense hoogleraar kreeg lof van Martin Wolf, columnist van The Financial Times, en Paul Krugman, het Amerikaanse enfant terrible van het economische debat, voor zijn jongste ideeën over de euro. Doorbraak was op visite tussen de paperassen, de orders en de boeken die een professoraal kantoor stofferen.
Niet enkel in België wordt gebakkeleid over geldstromen en transfers van rijkere naar armere regio’s. In Duitsland stond het thema in het begin van dit jaar plots hoog op de politieke agenda met zelfs dreigementen van beide kanten. De storm is ondertussen gaan liggen. Toch legde de heisa de pijnpunten van de Duitse transfers en de economische ongelijkheid tussen de deelstaten bloot.
Het wereldrecord regeringsvorming gaf aanleiding om in de stad Gent een feestje te bouwen. Maar toen bleek dat niet Irak maar wel Cambodja de echte te kloppen kampioen zou zijn. Niet getreurd, want alles wijst erop dat België ook dat record zal breken.
Middelpunt zijn, is een grootse situatie. Vroeger was de aarde dat, later is het de zon geworden. Nu is het heelal zo wijds gegroeid dat wij er geen klare kijk meer op hebben. Daarom hebben we, lichtelijk ontredderd, een nieuw middelpunt bedacht: de kus.
De Schotse kiezer gaf de nationalisten een zetelmeerderheid in het Schotse parlement en verbaasden daarmee vriend en vijand. Staan we voor de geboorte van een nieuwe staat in Europa?
Vorige week woensdag werd de 61e Arkprijs voor het Vrije Woord toegekend. En voor het eerst ging de prijs naar een Franstalige, namelijk. Philippe Van Parijs. Bart De Wevers ‘dikke vriend’ Pierre Mertens zou echter ook ooit in aanmerking zijn gekomen. U weet wel, de man die De Wever beschuldigt van negationisme. NIet meteen een houding die strookt met de voorwaarden voor de Arkprijs. Doorbraak-medewerker en Ark-jurylid Jean-Pierre Rondas licht toe.
Jean-Pierre Rondas, lid van de kernredactie van Doorbraak krijgt dit jaar de Orde van de Vlaamse Leeuw. Die onderscheiding wordt al meer dan 35 jaar toegekend ‘als erkenning van een consequente en kordate houding in de sociale en culturele ontvoogding van de Vlaamse gemeenschap, omwille van prestaties die de integratie van de Nederlanden bevorderen of voor acties en initiatieven met het oog op de uitstraling van de Nederlandse taal en cultuur’. ‘Vandaag zorgt deze erudiete cultuurjournalist met spitse opiniestukken en gelegenheidstoespraken voor confronterende invalshoeken op het maatschappelijk-politieke reilen en zeilen in dit land’, oordeelde de jury die de Orde toekent.
Senator Frank Vandenbroucke (SP.A) scheert de N-VA over één kam met de eurosceptische partij ‘Ware Finnen’, die het bij de jongste verkiezingen in Finland bijzonder goed deed. Aanleiding voor zijn uithaal was het parlementaire debat woensdag 27 april over de vraag of de Europese Unie (EU) al dan niet een Europese belasting mag heffen.
Op 17 maart ontmoette Bart De Wever de Britse eerste minister David Cameron in Downing Street 10. De leider van een mild-separatistsche partij die zich laat uitnodigen in een bastion van staats denken, je moet het maar nadoen.
Vooral eerder ‘belgitudinale’ opiniemakers, politologen en diergelijke merkten op dat het toch wel héél vreemd is dat Bart De Wever, als N-VA-voorzitter, op 18 maart jl. werd ontvangen door David Cameron, minister-president van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Nederland.
Televisiemaker, muzikant en filosoof Jan Leyers heeft een vurige belangstelling voor het Midden-Oosten en voor monotheïsme, voor religies die het geloof in één god belijden. ‘Misschien was ik ooit wel het hoefijzer van het paard van een kruisvaarder?’, vraagt hij zich niet zonder zelfspot af. De bekende zanger trok in 2001 in het spoor van Godfried van Bouillon naar Jeruzalem en bracht er verslag over uit in de televisieserie en het boek De schaduw van het Kruis. Tien jaar later legde hij de weg omgekeerd af, van Oost naar West. Op de openbare omroep hebben we kunnen genieten van de elfdelige reis- en cultuurreeks De weg naar het Avondland waarin Jan Leyers van Ethiopië naar Europa reist. Op zijn lange tocht tussen Morgenland en Avondland ontdekte hij dat ‘de helft van alle vooroordelen klopt’. Doorbraak mijmerde met de filosofische zanger of zingende filosoof over identiteit, religie en nationalisme in Oost en West.
