Open brief aan Les Misérables

Geachte Vertegenwoordiger des Volks,

Nadat de Franstalige Kamerleden op 7 november 2007 de Kamercommissie voor Binnenlandse Zaken bij de stemming over de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde verlaten hebben, hebben zij door het inroepen van het belangenconflict ieder desbetreffend wetgevend initiatief lamgelegd.

Gisteren heeft de Senaatscommissie voor Binnenlandse Zaken, met instemming van de Franstalige senatoren, de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde goedgekeurd.

De Franstalige senatoren hebben de vergadering niet verlaten omdat zij, met de steun van de Vlaamse meerderheidspartijen, een reeks bijkomende veto-mogelijkheden binnenhalen (zie verder in de tekst) die het hun mogelijk maken ieder wetgevend initiatief dat tegemoet komt aan de Vlaamse noden en hen niet zint af te blokken.

Herinner u de toorn van de Profeet; wees beducht voor de toorn van de burger/kiezer.

Wee U, schriftgeleerden en Farizeeën, huichelaars, want gij gelijkt op witgekalkte graven, die van buiten weliswaar mooi schijnen, maar van binnen vol doodsbeenderen en allerlei onreinheid zijn (Mattheus 23: 1 – 39).

Op 13 juni 2010 heeft de Vlaamse kiezer overduidelijke voor een andere organisatie van het federale staatsverband gekozen; financiële verantwoordelijkheid voor de deelstaten, eerbiediging van het territorialiteitsbeginsel, afbouw van de financiële transfers, herstel van de federale democratie door het afschaffen van de blokkeringmechanismen, splitsing van de kieskring en van het gerechtelijk arrondissement zonder toegevingen, organisatie van het federaal staatsverband met twee gewesten en een hoofdstedelijk gebied.

Aan geen enkele van deze principes komt het regeerakkoord DI RUPPO nog maar in de buurt; in tegendeel.

De Franstalingen zijn nooit bereid geweest zijn het comfort van het status quo te verlaten; de resolutie van het Waals parlement van 16 juli 2008 laat daaromtrent niet de minste twijfel bestaan.

Het behouden van de financiële transfers;
Verzet tegen elke bevoegdheidsoverdracht zonder bijkomende middelen;
Spreekt zich uit voor een actieve solidariteit met de Franstaligen in de rand;
Aansluiting van de randgemeenten bij het Brussels gewest;
In / uitschrijvingrechten bij verkiezingen;
Bevoegdheden voor de Franstalige gemeenschap in Vlaanderen;
Eist dat Vlaanderen de conventie over de minderheden goedkeurt;
Zegt zijn vertrouwen op in de Vlaamse Kamers van de Raad van State;
DEZE RESOLUTIE IS DOOR ALLE WAALSE PARTIJEN GOEDGEKEURD

Het regeerakkoord DI RUPO beantwoord perfect aan deze politieke stellingname.

Door de voorliggende grondwetswijzigingen en bijzondere wetten goed te keuren realiseert u deze politiek die diametraal ingaat tegen de belangen van Vlaanderen en van de Vlaamse kiezer die u verkozen heeft en aan dewelke u verantwoording verschuldigd is.

In strijd met de eerste 5 artikelen van de Grondwet en van het arrest van het Grondwettelijk Hof nummer 73/2003 van 26 maart 2003 houden de Franstaligen reeds decennia lang de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde tegen om de voorrechten van de Francofonie in de rand rond Brussel te beschermen, te bestendigen en uit te breiden.

Door het inroepen van belangenconflicten en alarmbelprocedures werd de uitvoering van een democratische genomen besluit houdende splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde in de Kamercommissie voor Binnenlandse Zaken van 15 november 2007 onmogelijk gemaakt.

Het Grondwettelijk Hof heeft duidelijk gesteld dat niet de Grondwet moet aangepast worden om de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde te splitsen; in tegendeel om de Grondwet te eerbiedigen (toepassing van het territorialiteitsbeginsel). Het volstaat bij gewone wet de kieswetgeving aan te passen.

Maar hier knelt het schoentje; de Vlaamse partijen, met uitzondering van de toenmalige Volkunie hebben in 1970 (staatsmisvorming van 1970) afstand gedaan van hun numerieke meerderheid om de voorrechten van de Franstaligen te waarborgen en het terugschroeven ervan onmogelijk te maken.

Nadat uw partijvoorzitters zich door hun Franstalige homoniemen hebben laten rollen bij het afsluiten van het regeerakkoord DI RUPO heeft u als de kers op de taart artikel 195 van de Grondwet verkracht.

De volksvertegenwoordiging die bij de ambtsaanvaarding gezworen heeft de Grondwet na te leven treed zonder schroom diezelfde Grondwet met voeten.

Deze verkrachting van de Grondwet om die artikels te kunnen wijzingen om de VOORRECHTEN van de Franstaligen te verankeren en het terugschroeven ervan onmogelijk te maken.

HALLUCINANT.

Bovendien is een tijdelijke wijziging van een grondwetsartikel een tijdelijke schorsing van dit artikel. Dat is strijdig met art. 187 van de Grondwet. Wat de regering DI RUPO ook mag uitvinden om dit goed te praten; de Grondwet kan noch geheel, noch ten dele worden geschorst.

Uit dit recente verleden hebben noch uw partijvoorzitters, noch uzelf lessen getrokken en andermaal de belangen van Vlaanderen, en van diegenen die u verkozen hebben, verloochend en geschaad.

Inderdaad, naast de drie reeds bestaand vetorechten (de grendelgrondwet, het belangenconflict en de alarmbelprocedure) worden er nog 8 bijkomende vetorechten toegevoegd door grondwetswijzigingen of bijzondere wetten:

1. De splitsing van de kieskring (grondwetswijziging)
2. Het gerechtelijk arrondissement (grondwetswijziging)
3. Belangenconflicten (grondwetswijziging)
4. Constitutieve autonomie (grondwetswijziging)
5. Geschillenregeling in de zes faciliteitengemeenten (bijzondere wet)
6. Benoeming van de burgemeesters in de zes faciliteitengemeenten (bijzondere wet)
7. Brussels Metropolitan Region (bijzondere wet)
8. Financiering van de Brusselse instellingen (bijzondere wet)

Het zal u toch bekend zijn dat deze grondwetswijzigingen en de bijzonder wetten met een dubbele meerderheid worden gestemd (procedure voorzien door artikel 4 van de Grondwet):

Ø Een tweederden meerderheid;
Ø Een meerderheid in de taalgroepen;

Dientengevolge kunnen deze grondwetswijzigingen en bijzonder wetten niet meer worden gewijzigd zonder de instemming van de Franstalige minderheid. Deze veto “democratie” maakt het mogelijk dat de voorrechten van de Franstalingen kunnen afgedwongen worden door de Raad van State en het Grondwettelijk Hof monddood te maken.

Ik citeer uit de memoires van Wilfried MARTENS (2006):Wegens de vele grendels zullen de Vlaamse politici afhankelijk zijn van de goodwill van de Franstalige collega’s, wanneer zij de werking van de Belgische staat op de Vlaamse noden willen afstemmen. Daarbij bestaat het gevaar dat zij door de Franstalingen telkens zouden worden gedwongen tot het betalen van een prijs, in ruil voor het verkrijgen van hun fiat. 

Naast de verankering van de taalfaciliteiten in de Grondwet worden nu ook de kies(voor)rechten voor de Franstalingen in de faciliteitengemeenten in de Grondwet gebetonneerd (bladzijde 19 van het regeerakkoord).

Met het oog op het prioritair behandelen van Franstalige zaken zullen functioneel tweetalige Franstalige magistraten van het parket van Brussel aan dat van Halle-Vilvoorde worden toegevoegd. Zij zullen onder het gezag staan van de procureur des Konings van Halle-Vilvoorde voor wat de uitvoering van het strafrechtelijk beleid betreft maar onder het hiërarchisch gezag van de Franstalige procureur des Konings van Brussel. (bladzijde 21 van het regeerakkoord).

In het grondwettelijk tweetalig gewest zal, met utsluiting van de Nederlandstalige juristen, het tweetalige Brussel Parket door een ééntalige Franstalige procureur worden geleid. Dit heeft voor gevolg dat doctors, licentiaten en de masters in de rechten, die hun examen in het Nederlands afgelegd hebben nooit meer in deze ambten kunnen benoemd worden.

Als er al begrip kan voor opgebracht worden in eigen taal berecht te worden (geldt niet voor de Vlamingen in Wallonië) is het totaal onaanvaardbaar dat tweetalige Vlaamse magistraten hierbij worden uitgesloten. Dat Franstaligen in het Vlaamse arrondissement Halle-Vilvoorde enkel door Franstalige magistraten kunnen vervolgd en berecht worden staat gelijk met etnische rechtspraak.

De federale wetgever blijft exclusief bevoegd om de belastbare basis vast te stellen en de vennootschapbelastingen te bepalen. (bladzijde 59 van het regeerakkoord).

Om deze bevoegdheden te kunnen uitoefenen zal artikel 143 van de Grondwet worden uitgebreid met een bepaling die verduidelijkt dat de Gemeenschappen en Gewesten, de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie en de Franse Gemeenschapscommissie, wanneer artikel 138 van de Grondwet wordt toegepast geen belangenconflicten kunnen worden ingeroepen.

De benoemingsbevoegdheid van de Vlaamse Overheid met betrekking tot de aanstelling van de burgemeesters in de zes randgemeenten wordt volledig onderuit gehaald en overgedragen aan de Algemene Vergadering van de Raad van State. Door het kiezen van het moment tot het indienen van de memorie door betrokkene kan perfect gewacht worden tot een Franstalige de Algemene Vergadering voorzit, die bij staking van stemmen een doorslaggevende stem heeft. (bladzijde 25 en 27 van het regeerakkoord).

Deze procedure zal de burgemeesters in de zes faciliteitengemeenten verder toelaten ongestraft Vlaamse decreten en omzendbrieven te negeren zonder dat de Vlaamse regering kan optreden noch dat zij ter verantwoording kunnen geroepen worden.

Om de samenwerking te promoten zal een bijzondere wet een hoofdstedelijke gemeenschap oprichten (Brussels Metropolitan Region). De vertegenwoordigers van de Gewestelijke regeringen zullen er in zetelen. De bijzondere wet zal bepalen dat alle gemeenten van de oude provincie Brabant net als de federale overheid van rechtswege lid zijn van de Hoofdstedelijke Gemeenschap. De provincies zullen er vrijwillig bij kunnen aansluiten. (bladzijde 28 van het regeerakkoord).

Reeds jaren is er een degelijke samenwerking tussen het noorden van Frankrijk en zuid-west Vlaanderen zonder dat hieromtrent enig wettelijke initiatief werd genomen noch nodig is. Om te overleggen omtrent mobiliteit, verkeersveiligheid en wegenwerken is een bijzondere wet totaal overbodig. Met deze constructie wordt op termijn echter de uitbreiding van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest voorzien met een duidelijke optie op een territoriale aanhechting van Vlaams-Brabant.

De intra Brusselse hervorming onder de “kundige” leiding van de Molenbeekse burgemeester is zuivere cosmetica en raken niet aan de politiek-administratieve structuur van dit gewest (bladzijde 29 en 63 van het regeerakkoord). In ruil voor deze “hervorming” voorziet het regeerakkoord een jaarlijkse en geïndexeerde toelage van 461.000.000 € (18.596.693.900 fr.). Het Brussel Hoofdstedelijk Gewest, zoals Wallonië trouwens, staat op hun politieke onafhankelijkheid maar laten deze door Vlaanderen financieren.

Met de resoluties van 3 maart 1999 van het Vlaams Parlement, goedgekeurd door Christen Democraten, Liberalen en Socialisten wordt evenmin rekening gehouden.

Ø meer coherente bevoegdheidspakketten zijn een belangrijk instrument voor het tot stand brengen van een efficiënt bestuur, samen met een ruime financiële en fiscale autonomie;
Ø Het federale staatsmodel dient gebaseerd te zijn op een fundamentele tweeledigheid op basis van twee deelstaten, met daarnaast Brussel met een specifiek statuut en de Duitstalige gemeenschap;
Ø De solidariteit dient behouden te blijven op basis van objectieve, duidelijke en doorzichtige mechanismen en omkeerbaarheid. Dergelijk mechanisme mag niet tot gevolg hebben dat het ontvangende deelgebied per capita meer overhoudt dat het betalende deelgebied.
Ø De bevoegdheden van de deelstaten om de eigen instellingen te regelen dient uitgebreid te worden. De deelstaten moeten een eigen grondwettelijke autonomie verwerven, met eerbiediging van het federaal kader.
Evenmin werd rekening gehouden met de gezamenlijke verklaring van 13 mei 2004 (zie bijlage 2) ondertekend door politieke prominenten waarin duidelijk werd overeengekomen dat voor de splitsing van de kieskring Vlaanderen geen prijs dient te betalen. PACTA SUNT SERVANDA ?

De handtekeningen van de dame en heren prominenten hebben duidelijk evenveel waarde als een leeglopende voorband van een wagen.

Met de brief van 12 mei 2004 aan de Vlaamse minister-president schrijft de toenmalige voorzitter van de CD&V, ik citeer:

‘De verwijzing door U en door de VLD en Spa – Spirit van de uitvoering van het arrest van het Arbitragehof naar het zgn. Forum maakt bovendien duidelijk dat u wil onderhandelen over de uitvoering van dit arrest. CD&V wil zich daartoe niet lenen. De CD&V wil voluit blijven strijden voor de onverkorte uitvoering van de eisen van de burgemeesters en van de betoging van zondag laatst.’ Voor diegenen die het mochten vergeten zijn: de CD&V was toen een oppositiepartij.

De Franstalige pers kan nauwelijks het triomfalisme verbergen, getuige onderstaande teksten:

La Libre Belgique van 26 september 2011:

“les vieux loups francophones, face aux agneaux de Flandre. On le dement pas”
Béatrice DELVAUX in Le Soir van 15 september 2011:

“préparer ces deux regions à une prévisible future scission dus pays”
“Il faut reconnaître que le résultat final n’est pas si mal, même s’il ne faut pas le dire trop haut”
Véronique LARQUIN in Le Soir van 29 september 2011:

“la perspective d’un accord, est au fond, une nouvelle encore meilleure pour les Francophones que pour les Flamants”
De analyse van de het Mouvement Réformateur (te vinden op hun webstek), die ik als bijlage 4 overmaak, laat er geen twijfel over bestaan wie als overwinnaar uit de bus komt. Niet minder dan 3 maal staat in hun tekst: “sont bétonnés dans la Constitution”.

Ik heb desbetreffend geen kennis van enige reactie uw uwentwege, noch van uw partijvoorzitters. Qui ne dit mot consent is meer dan ook van toepassing.

VLAAMSE FEDERALE KAMERLEDEN EN SENATOREN STEM NOOIT IN MET DEZE VOORGESTELDE GRONDWETSWIJZIGINGEN DIE ANDERMAAL BIJKOMENDE VOORRECHTEN VOOR DE FRANTALIGEN INHOUDEN,

DIE ONHERROEPELIJK IN DE GRONDWET EN BIJZONDERE WETTEN ZULLEN VERANKERD WORDEN,

NIET MEER KUNNEN TERUGGESCHROEFD WORDEN,

EN

DE BELANGEN VAN VLAANDEREN BLIJVEND SCHADEN

Vlaamse Kamerleden en Senatoren, verval niet in de fouten van uw voorgangers die Vlaanderen met een politiek mindersheidsstatuut opgezadeld hebben.

Verlaat deze anti-Vlaamse regering en durf opkomen, zoals de franstaligen het voor hun gewest en hun gemeenschap doen, voor de belangen Vlaanderen en de Vlamingen die u verkozen hebben en wie u verantwoording verschuldigd is.

Om u de kans te geven mijn argumenten te weerleggen daag ik u uit tot de publiek debat; durft u het aan?

Met hoogachting
Willy DE WAELE
Ere burgemeester