Oproep om eensgezind tegen de huidige EU-waanzin te zijn

Duits bondskanselier Scholz kwam op dinsdag 9 mei 2023 naar het Europees Parlement in Straatsburg. Deze ietwat fletse figuur kwam de toekomstplannen meedelen: ‘We hebben een geopolitieke EU nodig, een uitgebreide en hervormde EU. Een EU die open staat voor de toekomst.’ De verdere uitbouw van het EU-imperium dus. Meer bevoegdheden die ook steeds meer uitgeoefend worden met neutralisering van de (kleine) lidstaten door de meerderheid van de grote. Het einde van de natiestaat.

Dat is uiteraard niet nieuw, want ook in het regeerakkoord van de nieuwe paarsgroene Duitse regering in 2021 stond zelfs dat de Europese Unie moet uitmonden in een ‘federale bondsstaat’. Het gaat helemaal de verkeerde kant op en dus is het nodig een tegengeluid te laten horen. Zo massaal en zo massief mogelijk.

Als voorzitter van de Europese politieke partij Identiteit en Democratie bracht ik dat tegengeluid op CPAC Hongarije, het wellicht belangrijkste evenement van trans-Atlantische samenwerking van conservatieven. Het belang van de contacten en het netwerken daar kan nauwelijks worden overschat.

Niet alleen de Europese, maar de hele westerse samenleving en de culturele identiteit van de westerse beschaving staan immers op het punt een zeer beslissende keuze te maken. Ofwel de weg op van de globalisering, ofwel het behoud van de nationale identiteit. Mijn boodschap was er een van verzet én van samenwerking. Of we laten hen, onze tegenstanders, ons verder op de weg duwen, verder op het pad van hun globalisering en hun multilateralisme, of we besluiten ons te verzetten. En als we besluiten ons te verzetten, is het nog niet te laat, maar slechts op één voorwaarde en dat is dat we verenigd moeten zijn in plaats van verdeeld. Deze reis van verzet beginnen, kan alleen nuttig zijn als we dit samen doen. De tegenstand, dit multipolaire leger van het nieuwe liberalisme, is overweldigend, maar niet te groot om te falen.

Gezin en kerk

Zoals Patrick J. Deneen op briljante wijze beschreef in zijn boek ‘Why Liberalism Failed’, werd klassiek liberalisme progressivisme en ontspoorde het. Het stelde de staat in staat om de vruchten van een steeds welvarender samenleving gelijk te trekken en tegelijkertijd meer en meer tussenbeide te komen op het gebied van de kerk, het gezin en zelfs de menselijke seksualiteit.

Old school-tirannen konden alleen maar dromen van zoveel toezicht en controle op bewegingen, financiën en zelfs daden en gedachten. De vrijheden die het liberalisme moest beschermen – individuele rechten van geweten, religie, vereniging, meningsuiting en zelfbeschikking – worden op grote schaal aangetast door de uitbreiding van overheidsactiviteiten naar elk gebied van het leven. Bijna elke belofte van de architecten en scheppers van het liberalisme is verbrijzeld.

We staan dus aan de vooravond van een nieuw tijdperk. Om het met de titel van Deneens nog te verschijnen boek te zeggen: we hebben een verandering van regime nodig. Het liberalisme heeft gefaald. En dus moeten ‘wij’ het overnemen.

Griekse mythologie

Ik bracht op CPAC kort het verhaal uit de Griekse mythologie van de ontvoering van Europa. Europa was de dochter van Agenor en ze was een buitengewoon adembenemende schoonheid. Toen de oppergod Zeus haar zag, werd hij op slag verliefd en vroeg hij Hermes om haar naar de stranden te leiden waar hij wist dat ze graag wandelde met het vee van haar vader. Zeus veranderde zichzelf in een prachtige en zeer indrukwekkende witte stier die zich zo charmant gedroeg dat Europa werd verleid om op zijn rug te komen zitten om haar over zee mee te nemen naar een ver eiland. Ze realiseerde het zich pas onderweg, maar ze was nog steeds onder zijn betovering. Eenmaal op het eiland verkrachtte de stier Europa op gruwelijke wijze. De rest van het verhaal is – zoals gezegd – te lezen in de Griekse mythologie. Het eindigde slecht met weer een lang verhaal, het verhaal van de Minotaurus.

Ik vertelde dit verhaal om erop te wijzen dat de Griekse mythologie in feite een metafoor is voor wat er gebeurt met de mooie droom van samenwerking tussen lidstaten op het Europese continent. Deze droom wordt op brute wijze verkracht door een voornamelijk bureaucratische en linkse elite. Samenwerking op het Europese continent is sinds het zogenaamde Verdrag van Maastricht niet langer een vrij bondgenootschap van vrije naties, maar heeft richting gekozen van een nieuw imperium in aanbouw.

Ik benadrukte op CPAC meteen het belang van het komende jaar 2024, met de verkiezingen voor een nieuw Europees Parlement in juni. Het belang voor ons gemeenschappelijk doel van wat er dan op het Europese continent zal gebeuren, is essentieel voor de toekomst van ons allemaal.

Want wat in de eerste plaats op het spel staat in het Vrije Westen in dit derde millennium, is de democratie. Simpelweg omdat de democratie op het continent op haar sterfbed ligt. Ik denk oprecht dat het verval van de democratie het duidelijkst zichtbaar is in het epicentrum van het multiculturalisme, namelijk de Europese Unie en meer specifiek op het halfrond van het Europees Parlement. Ik noem het de Brexit-paradox. Diegenen die dachten – en ik was een van hen – dat de centraliserende strategie van de Europese Unie zou vertragen na de Brexit-schok, zagen integendeel de Europese Unie met verbijsterend fanatisme versnellen in de richting van de oprichting van een Europees rijk.

Churchill

Ik ga niet zo ver als Boris Johnson in zijn enthousiaste biografie van zijn idool Winston Churchill. Johnson noemde, terwijl hij de plannen van nazi-Duitsland met Europa beschreef, het hele project ‘een sinistere editie van de Europese Unie’. Maar de progressieve EU-agenda van het nieuwe liberalisme is de laatste jaren op een zeer extremistische manier uitgebreid, voornamelijk op basis van de klimaatreligie, en doorgedrukt door een meerderheid die eigenlijk een allegaartje is van communisten, groenen, socialisten, zogenaamde liberalen, en helaas ook progressieve christendemocraten.

Het volgende Europees Parlement zal niet alleen beslissen over de toekomst van landen als Hongarije of Polen, maar over de toekomst van het hele continent. De vraag is of ons continent zal eindigen in slavernij en in een Big Brotherish Brave New World of zullen wij in 2024 zegevieren? Het antwoord is aan conservatief Vlaanderen en Europa en mijn oproep als ID-partijvoorzitter blijft om eensgezind tegen de waanzin te zijn, samen te handelen en naar het woord van Deneen het regime te veranderen.