Over waarheden en hoeren

Bart Eeckhout verzorgt vandaag in De Morgen het commentaarstuk, dat in die krant ‘standpunt’ heet. Hij stelt vast dat er weer wat rondes gezwartepiet werd, een spelletje waarin Bart De Wever volgens hem erg bedreven is. Voor sp.a ‘breekt een periode van rouw aan’. Wie zeventig jaar lang de burgemeester levert in zo’n grote stad, verschuift z’n zetels inderdaad niet met geestdrift naar de oppositiehoek. Eeckhout: ‘Dat doet pijn. Maar het wisselen van de macht is wat een democratie gezond houdt.’ Zo is dat, toch is vooral de volgende zin om bij stil te staan: ‘En dra zal bij sp.a het besef aanbreken dat ze in dit nieuwe bestuur toch niets te zoeken had.’

De Wevers bestuursvoorstel was absoluut geen spek voor de sp.a-bek, vindt de commentator van De Morgen. Daarop volgt een stevige aanval op de voorstellen van de Antwerpse informateur, want veel deugt er niet aan wat hij uit zijn hoed heeft getoverd. Wie ook maar een beetje progressief aankijkt tegen de stedelijke problematiek, bedankt feestelijk voor het aanbod dergelijk beleid mee vorm te geven, klinkt het besluit.

Heeft Eeckhout inhoudelijk gelijk of niet? De toekomst zal het uitwijzen en dat ieder er het zijne van denkt. Wat in het commentaarstuk wel opmerkelijk is: volgens Eeckhout heeft de sp.a in elk geval overschot van gelijk om niet mee te doen aan een beleid dat haaks staat op alles waar die partij voor staat; tegenstrijdig ook aan de stadsvisie van de sp.a; botsend met het programma waarmee sp.a naar de kiezer trok.

Nu wil dat net de argumentatie zijn van N-VA om uit te leggen waarom die partij niet mee op de Di Rupo-boot – die tegenwoordig toch vooral een gammele schuit blijkt te zijn – is gesprongen. Toen heette dat onverantwoord, een bewijs van gebrek aan compromisbereidheid en aan politieke grootheid. Wanneer sp.a neen zegt op een beleidsprogramma dat niet bij het eigen programma past, is dat wel de juiste manier van doen.

Als CD&V in de regering-Di Rupo stapt en tegen de eerdere uitspraken in N-VA laat vallen, wordt die stap geprezen als een daad van staatsmanschap. Wanneer CD&V toch beslist om met De Wever de stad Antwerpen te gaan besturen en daarvoor sp.a wandelen stuurt, dan wordt dat door vele journalisten ondemocratisch genoemd en een typisch voorbeeld van tsjevenstreken.

Hoe De Wever het er verder in Antwerpen zal afbrengen, weten we nog niet. Wat de onderhandelingen na één maand wel duidelijk hebben gemaakt is dat Dé Waarheid met grote ‘D’, accent op de ‘é’ en grote ‘W’ zo dikwijls niet meer is dan een gewillige prostituee die zich schaamteloos plooit naar de wensen van de gebruiker.