Paul Cliteur voorziet een intersectionele burgeroorlog

Paul Cliteur is ’s Nederlands belangrijkste rechtsfilosoof. Hij was onder meer getuige-deskundige in de rechtszaak rond PVV-leider Geert Wilders. Hij was actief voor het Humanistisch Verbond en steunde de Partij voor de Dieren; ook was hij senator voor Forum voor Democratie. Verder is hij een wetenschappelijk geverifieerd niet-antisemiet, van alle academische collega’s moet het nog maar worden bewezen. Maar dat is weer een verhaal apart. In Vlaanderen is Cliteur bekend omdat hij samen met Dirk Verhofstadt encyclopedieën schreef rond secularisme en godsdienstkritiek.

Christelijke cultuurpolitiek of klassiek liberalisme?

In een bespreking van het gloednieuwe boek Tegen de Tribalisering (2021) onderzoekt hij of religie een bron van sociale samenhang kan zijn. De Duitstalige Belg David Engels wordt behandeld: hij ziet meer in een heropleving van het christendom in Oost-Europa. De jonge blogger Bart Reijmerink stuurt dan weer aan op een heropleving van het klassiek liberalisme van Johan Rudolph Thorbecke. Cliteur verwoordt een synthese van deze denkrichtingen: ‘Allebei wijzen ze de West-Europese vernietigingsdrang af die zich als een virus verbreidt onder leiding van de anywheres: de progressieve, goedverdienende elite zonder vaderland en wortels. Symbool: D66-leider Sigrid Kaag.’

Vervolgens toont Cliteur zijn visionaire kracht als analyticus. Hij voorziet namelijk een ‘intersectionele burgeroorlog’. Die omschrijft hij als ‘een Grote Oorlog tussen al die slachtoffergroeperingen met als inzet wie nu de echt allerzieligste is.’ Dit gaat om een identitair denken dat de marxistische klassenstrijd voortzet in termen van rassen, geslachten en allerlei identiteiten die zouden worden onderdrukt door blanke, kapitalistische, heteroseksuele mannen. Maar deze ‘beroepsslachtoffers’ gaan onderling ook weer conflicten aan. Zo blijkt uit de recente scheuring tussen de Zwarte Piet-afschaffer Quinsy Gario en Sylvana Simons, aanvoerder van de antiracistisch-activistische partij BIJ1.

Iedereen ruziet, grootkapitaal profiteert

Overigens heeft Éric Zemmour dit alles jaren geleden voorspeld. Als het puntje bij het paaltje komt, kunnen de moslim, de arbeider, de feminist, de holebi en de antiracist ook niet door één deur. Hun belangen liggen te ver uiteen. Ze kunnen een tijdje samenwerken om de blanke heteroseksuele kapitalist te bashen, daarna vallen die coalities ruziënd uiteen. Ikzelf trok hieruit al eerder de conclusie dat vooral het grootkapitaal profiteert van deze identitaire versnippering. Het grootkapitaal heeft immers de middelen, de kanalen en de lobbyisten om wél een langdurige en aanhoudende invloed uit te oefenen. De middenklasse kan ondertussen geen eigen organisatie meer op poten krijgen, want verlamd door identitaire spanningen.

Cliteur speelt hier overigens briljant op in, door zich te omschrijven als bedragen met ‘een trauma opgelopen door de Bartholomeusnacht (1572). Kijk, die slavernij was erg, maar de Bartholomeusnacht – dat was pas erg. Voor ons, gevluchte Hugenoten.’ Dit maakt het begrijpelijk dat auteurs in het christendom of in het klassiek liberalisme een anker zoeken om die identitaire slachtofferverkaveling te weerstaan.

De casus ‘Frédérique’ bewijst Cliteurs gelijk

Dit alles had Cliteur dus net gepubliceerd, of het nieuws kwam binnen dat de 14-jarige Frédérique uit Amstelveen was mishandeld door leeftijdsgenootjes. Op de vraag of zij een jongen of een meisje was, had zij geantwoord: ‘Ik ben wie ik ben en jij mag zijn wie je wil zijn.’ Haar vader Paul Brink postte een verklaring waarin hij mensen bedankte voor hun morele steun en het statement van Frédérique herhaalde. Echter de bekende twitteraar Mirjam werd furieus. Die vond dat Brink harder voor zijn gezin moest opkomen. Ze had het over een slappe ‘andere wang’-mentaliteit.

Volgens zijn LinkedIn-profiel is Brink verbonden aan Berger Schweiz LLC en aan het CDA. Brink zou bewust de media hebben gezocht en in een talkshow hebben gezegd: ‘Ik hoop niet dat de dader de cel in moet.’ In mijn Telegram-kanaal kwam het nieuws binnen dat hij in een vechtscheiding verwikkeld is. Dit verklaart veel.

Als hij los zou gaan op de daders, dan zou een of andere activist zeggen: ‘Jij grijpt het geweld tegen jouw kind aan om allochtonen te demoniseren! Je speelt Wilders in de kaart!’ Daardoor zou zijn bedrijf hem wel eens kunnen laten vallen. Ook het CDA zou hem dan geen rugdekking geven, want ja, lastige kwestie en imagoschade. Dan verliest hij werk en inkomen. Dat zouden zijn ex en de rechter dan weer aangrijpen om Brink uit de ouderlijke macht te wippen. Dit alles verklaart waarom hij met een statement komt dat in de ogen van Mirjam slap en week is.

(S)linkse omduiding

Vervolgens kwam er een cascade aan deugpronken op gang. De NOS publiceerde een artikel met aan het woord Laurens Buijs: ‘Vooral jongeren die in begripvolle kringen en in de steden opgroeien denken minder heteronormatief. Daartegenover staat een groep die veel weerstand voelt tegen deze verandering en zich dus uitspreekt tegen de fluïde omgang met gender en seksualiteit. Kijk maar wat gisteren bij Frédérique is gebeurd.’

Oftewel: zie hoe snel de NOS zinloos (allochtoons) geweld weer in LHBTQ-promotie spint. Hier wordt een conservatieve opvatting heel slinks door een linksig UvA-mannetje gelijkgeschakeld aan straatgeweld door allochtone jongeren. Het LinkedIn-profiel van Buijs toont een ‘usual suspect’: Universiteit van Amsterdam, genderclubjes, Correspondent. Kortom: academisch deugbaantje met gegarandeerde mediaoptredens. Uit iemands economische inbedding is met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te herleiden of iemand zal deugpronken.

Regenboog bussen als symboolpolitiek

Tegelijkertijd worden ‘drie bussen en een tram in de regio Amsterdam omgetoverd tot regenboogvoertuigen. Zo wordt zichtbaar gemaakt dat alle mensen welkom zijn in het openbaar vervoer en zich daarin veilig moeten voelen.’ Nou dat zal helpen! En als we dan deze intersectionele weg verder inslaan, komen er voor de heteromannen nu bussen met bier, gitaren en hamburgers?

In de casus ‘Frédérique’ komt echt alles bij elkaar in een beklemmend schouwspel. De profetische kracht van Paul Cliteur, de intersectionele burgeroorlog, de ontmanning van het CDA, de policor-druk die een vechtscheiding op mannen legt, de leegheid van symboolpolitiek en het onvermogen van de postmoderne westerse cultuur om zichzelf onder ogen te zien.

Horde barbaren

De uitspraak ‘ik ben wie ik ben, en jij bent wie jij wil zijn’ is een perspectief gestoeld op wenselijkheden. Vanuit deze achtergrond bleek Frédérique niet in staat de situatie in te schatten. En dat op het punt staande om letterlijk door een horde barbaren in elkaar te worden gebeukt. Vervolgens herhaalt de hele samenleving dit mantra, bijna schaapachtig. Alsof het in de toekomst wél zal werken… En het CDA… waar staat het nu nog voor? Niet uitgesproken voor het gezin als hoeksteen van de samenleving, want pro-gezin is bijna automatisch anti-woke. Ook niet voor het behoud van tradities en cultuurgoed, waar de partij ooit voor stond.

De politie zei op tv al dat de prioriteit in deze zaak hoger ligt omdat het om LGBTQ-gerelateerd geweld gaat. De zaak van een kind uit een burgerlijk-conservatief gezin zal dus lager op de stapel komen. En als de daders worden gepakt, dan zal een progressieve (D66-)rechter ongetwijfeld zorgen dat de specifieke culturele omstandigheden worden meegewogen en dat de straf niet te hard uitvalt…

Wordt weerbaar!

Als alles tegen elkaar verrekend is, ben ik helemaal klaar met de hypocriete selectieve morele verontwaardiging als reactie op voorspelbare situaties. Zestig jaar massa-immigratie plus LGBTQ-propaganda; wat dacht je dat er zou gebeuren? Intersectionele burgeroorlog dus, precies zoals Cliteur voorspelt.

Verder wens ik Brink oprecht alle kracht toe om de horror-echtscheiding door te komen. Frédérique raad ik aan om te gaan kickboksen, af te stappen van het wensdenken en haar weerbaarheid te vergroten. En dan niet de bokszak training voor ‘wannabes’, maar techniektraining onder een trainer die ook wedstrijdvechters begeleidt.