PS verlaagt drempel sociale huurwoningen

De ene opmerkelijke beslissing is nog niet eens goed afgehandeld en daar is de volgende alweer. De Waalse regering keurt een wetsvoorstel van de PS goed waardoor maar liefst  1 op de 3 Walen vanaf 2017 in aanmerking komt voor een sociale woning. Ongelooflijk toch in een periode waarin nog maar net een andere ondoordachte maatregel , namelijk de 4-daagse werkweek zonder loonverlies voor een deel van de Waalse ambtenaren, is goedgekeurd. “De PS voelt de hete adem van de PTB in hun nek,” reageerde Liesbeth Homans (N-VA). 

Een Waals gezin met een maximum bruto inkomen van 69.400 euro per jaar komt vanaf 2017 in aanmerking voor een sociale woning. Deze maximumgrens is gevoelig verhoogd ten opzichte van de vorige grens die getrokken was op 51.300 euro bruto. Ook de Waalse alleenstaanden kunnen uiteraard niet achter blijven en ook zij mogen vanaf 2017 genieten van een sociale woning indien hun bruto inkomen niet meer dan 56.900 euro per jaar bedraagt. Een stijging van 14.500 euro. ‘Een sociale woning dient voor mensen die het echt nodig hebben, niet voor jan en alleman’ klinkt het.

Alsof dit alles nog niet genoeg is blijkt er nog een addertje onder het gras te zitten. In Vlaanderen is het in het huidige woonbeleid niet toegestaan om zowel een eigendom als een sociale huurwoning te bezitten. Deze situatie kan in het zuidelijke landsdeel daarentegen wel, wat de fraude hiermee alleen maar vergroot. In Wallonië volstaat het om de eigen woning toe te vertrouwen aan een makelaar omwille van enkele absurde en totaal uit de lucht gegrepen redenen, en achteraf vlotjes in aanmerking te komen voor het huren van een sociale woning.

Hoe kan Wallonië dit allemaal bekostigen is dan de vraag? Uit cijfers van de FOD Economie blijkt dat Wallonië meer dan anderhalf miljoen alleenstaanden telt die ouder zijn dan achttien en minder dan 56.900 euro per jaar verdienen. Zij komen dus theoretisch gezien allemaal in aanmerking voor een sociale woning. Een onverwezenlijkbare opdracht als men in het achterhoofd houdt dat er reeds veertigduizend Walen op een wachtlijst staan voor een sociale woning….

Plaats daartegenover het Vlaamse woonbeleid dat zijn succes bewijst blijkt uit diezelfde cijfers van de FOD Economie. In Vlaanderen zijn er namelijk al een hele hoop maatregelen om zowel fraude in verband met sociale woningen als onrechtmatige toekenning van deze infrastructuren tegen te gaan. Zo is het in Vlaanderen in tegenstelling tot Wallonië niet mogelijk om zowel een eigen woning te bezitten en in aanmerking te komen voor een sociale woning. Daarbovenop werd er onder het bewind van Liesbeth Homans het systeem van de tijdelijke contracten ingevoerd. Deze regeling maakt het mogelijk indien iemand te veel verdient tijdens het huren van een sociale woning, deze persoon moet doorstromen naar de private huurmarkt of een eigen woning aankopen.

Deze opmerkelijke verschillen tonen nogmaals het belang van confederalisme aan. Stel je voor dat deze materie een federale bevoegdheid zou geweest zijn waardoor dus ook de PS hiervoor stemgerechtigd zou zijn en dus ook zo mede invloed zou kunnen uitoefenen op ons woonbeleid. Het zou alleen maar faliekant aflopen.

In Wallonië kan de PS het hele jaar door Sinterklaas spelen en op de kap van de Europese Unie en ons land een eigen extreem welvaartstaatje uitbouwen, maar daar zeggen wij als Vlaanderen neen tegen! Het aanbieden van sociale woningen is er voor de Vlamingen die dit het meeste nodig hebben en dat moet dan ook gegarandeerd worden. Confederalisme is meer dan ooit zo snel mogelijk nodig want het contrast tussen het vruchtbaar en vooruitgaand Vlaams beleid en het kwalijke Waalse wordt alsmaar duidelijker.

Brent Roelandt is actief in Jong N-VA

Foto © Reporters