Puigdemont in Brussel

Carles Puigdemont komt naar Brussel. Dé vraag is dan waarom? Hij is op zoek naar een goede advocaat? Oké. Die heeft hij gevonden. En dan? Het ligt voor de hand dat Puigdemont komt voor de N-VA en op uitnodiging van Theo Francken! Dat was wat de pers kon verzinnen. En dus trok een internationale persmeute naar het hoofdkwartier van de N-VA in Brussel. In de hoop… tja in de hoop waarop eigenlijk? Dat Bart De Wever zou buitenkomen en een statement zou maken dat Vlaanderen ook zijn onafhankelijkheid uitroept, dat Vlaanderen en Catalonië elkaar erkennen en dat Puigdemont een ruiterstandbeeld krijgt op het Spanjeplein in Brussel. Naast … Don Quichote… zoiets?

Podium voor Puigdemont

De waarheid was een stuk prozaïscher. Puigdemont zoekt gewoon een groter podium voor zijn boodschap. Wat hij in Brussel, zetel van de Europese Commissie, hoofdstad van Europa, komt zeggen heeft in de EU en in de wereld meer weerklank. Meer was het niet.

Puigdemont kwam er nog eens zijn boodschap in de verf zetten: dat hij altijd dialoog gewild heeft en dat de ‘centrale regering’ uit is op confrontatie. Hij kwam aan Europa vertellen dat hij en de vijf andere regeringsleden die hem vergezellen 30 jaar cel riskeren voor ‘opruiing, rebellie en misbruik van overheidsmiddelen’. Dat laatste slaat op het feit dat ze met overheidsgeld een referendum hebben georganiseerd.

Puigdemont gaf aan dat ze zich neerleggen bij de verkiezingen die de ‘centrale regering’ heeft uitgeschreven. Maar hij had op zijn Europees podium een rechtstreekse vraag voor Spaans eerste minister Rajoy: ‘Zal u de uitslag van die verkiezingen respecteren?’ Hij doelde daarmee op een eerdere uitspraak van een Spaans regeringslid. Die zei dat art 155 opnieuw zou ingeroepen worden als de ‘separatisten’ de verkiezingen winnen in Catalonië. Op een vraag van een journalist of Puigdemont bereid is om zijn straf uit te zitten, kwam de wedervraag: ‘Zouden wij echt tot 30 jaar cel kunnen veroordeeld worden in een eerlijk proces?’ ‘Dat is geen rechtspraak maar een wraakoefening.’ Dat een EU-burger naar Brussel moet komen om deze vraag te stellen aan journalisten. Zo ver is het gekomen.

De Kamer

Daarvoor kwam Puigdemont dus, jammer dat de N-VA niet kon gecompromitteerd worden. Het wordt wachten tot Peter Luykx, Sander Loones, Theo Francken en Jan Jambon (om er maar enkelen te noemen) in een café in Brussel worden gefotografeerd samen met Puigdemont.

Ach, ondertussen zijn er toch weer heel wat clicks verdiend en gazetten verkocht. Maar dat niemand van die persjongens in Brussel er aan gedacht had … neen. Eens de ratrace wordt gelopen, wordt er niet meer omgekeken en nagedacht, focus op de jongste hype, het verhaal van de dag.

Jammer voor wie met Puigdemont de regering al zag vallen. Belachelijk hoe Kristof Calvo (Groen) en Meryame Kitir (sp.a) onmiddellijk de Kamer wilden bijeenroepen om aan te klagen hoe de N-VA Puigdemont naar België haalt en wat de regering daarvan denkt. Dat is nu eens politiek zoals het niet moet. Steekvlampolitiek, gazettenpolitiek.

Jammer dat De Kamer niet samenkomt. Ze zouden daar schoon gestaan hebben met de uitleg: ‘Puigdemont is een EU-burger die vrij kan reizen binnen de EU. De regering was niet op de hoogte van zijn komst naar Brussel.’ En dan Peter De Roover ‘Wij waren niet op de hoogte van de komst van Puigdemont. Hij is een EU-burger die vrij kan reizen binnen Europa.’ ‘Het incident is gesloten.’ Wat een debat zou dat worden! Eens te meer hebben Kitir en Calvo de kans gemist om te zwijgen.

Maar ondertussen hebben we toch goed gelachen.