Een brief aan Remco’s wolven
Remco Evenepoel bij de start van de laatste rit .
foto © Belga
Remco Evenepoel stond de voorbije dagen in de spotlights. Tijd voor een brief aan zijn ploegmaats, zijn wolven.
Dear Wolves,
Julian, Remi, Dries, Fausto, Pieter, Ilan, Louis,
‘Is Quick-Step Alpha Vinyl sterk genoeg om Remco Evenepoel in het rood te houden?’ Beslagen wieleranalisten stelden deze vraag luidop tijdens de afgelopen weken. Ze weten dat jullie een sterk team hebben. Ze houden heel precies de statistieken bij. Daardoor klasseren ze jullie als dé wielerploeg voor eendagswedstrijden. Voor klassiekers, en minder voor het grote rondewerk.
De beste ronderenner
Toen Remco nog groen achter zijn oren was, blies hij al hoog van de toren: ‘Ik ben een goede klimmer, heb een goede tijdrit en mijn lichaam verteert lange inspanningen heel goed’. Dat durfde hij te zeggen als junior. Hij verkondigde dat hij graag de beste ronderenner van zijn generatie wilde zijn. Dat hij liefst alle drie de grote rondes wilde winnen. ‘Dromen mag, hé’, zei hij dan. Sommigen vonden hem een blaaskaak: die daar met zijn dromen in zijn hoge toren.
Talent en hard werk
Maar met dromen alleen kom je er niet. Remco leerde al jong deze les van zijn ouders: hard werken wint het van talent, als talent niet hard werkt. Talent, wolven, dat heeft hij. Van zichzelf, maar meer nog, hij heeft jullie. Jullie zijn zijn talenten. En hard werken doen jullie samen!
De mensen spreken over Remco, want hij is de kopman. Maar wat jullie doen, moet ook gezien worden, en Remco ziet dat ook. Elke wolf weet dat hij puur op eigen kracht wel eens een hapje kan wegsnaaien, maar een grote vangst, dat kan je niet alleen. Daar heeft een wolf zijn roedel, zijn wolfpack voor nodig.
Wolven zijn doorzetters. Soms lijkt hun jacht hopeloos, maar ze jagen met een hongerige maag. Daarom jagen ze tot ze beet hebben.
De rode buit
Jullie jacht werd argwanend bekeken, met twijfel en ongeloof, zeker toen enkelen van jullie uitvielen. Nog meer toen Remco een smak maakte en tijd verloor. Maar Remco’s honger was groot genoeg. Jullie honger was groot genoeg. Remco jaagde, jullie jaagden. Jullie vuurden elkaar aan. Jullie gingen in het rood voor Remco en hij bleef in het rood. Jullie benenwerk diende de wieleranalisten van repliek. En kijk, wolven, de rode buit is binnen.
Dus laat het smaken, deze vangst. Deze zoete overwinning. En als jullie dan gegeten hebben, dan zullen jullie opstaan en hard verder werken. Knokken voor de volgende buit, want wolven… wolven krijgen snel weer honger.
Categorieën |
---|
Maarten Hertoghs (1979) werkte jarenlang als godsdienstleerkracht en coördinator. Hij haalde een MA in Gender en Diversiteit aan de UGent en schrijft graag over politiek, filosofie, religie en samenleven.
De reis van een moderne Don Quichote die de windmolens van haar tijd bevecht: de reuzen van de gedicteerde keuze.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.