Romeo en Julia in New York

Extra aflevering! Breaking news!

Wanneer u dit leest heeft Socrates etc. het tijdelijke niet voor het eeuwige verwisseld. Het is veel erger. Hij heeft de Oude Wereld voor de Nieuwe ingeruild. Ruim tienduizend lezers juichen, maar, haha, zij juichen te vroeg. Hij komt terug. Over ruim een week is hij terug in het land, neemt zijn oude plaats tussen de bengels van dit machtige magazine weer in en zal zijn ongenoegen over het geklungel van politici van dit onwelvarend land opnieuw ventileren.

Een goudmijn voor de mediahuizen

Over dat ongenoegen wil hij enige toelichting geven. Het bezorgt hem geen slapeloze nachten. Au contraire. Hij is blij dat er zoveel geknoei in de Wetstraat en de omliggende landerijen is. Hij wordt er – bij wijze van spreken – slapend rijk van. Overal is wat en iedereen heeft iets, en in België in extremere mate dan in de rest van Europa. Het geknoei waarmee dit land wordt geregeerd, is een goudmijn voor de complete troep van mediahuizen die, mocht men er een landsdeel voor vrijmaken, zo groot is als de goede stad Gent.

Goed, ter zake. Waarom vertrekt Socrates etc. naar de Nieuwe Wereld en op welke plek strijkt hij neer? Waar anders zal hij verblijven dan in wat de Franse schrijver Louis-Ferdinand Céline in zijn eerste literaire boreling, Voyage au bout de la nuit, bestempelde als een rechtopstaande stad… New York City!

Lap! Zullen wij wel werken, hoor ik een aantal lezers mompelen, en die luxe-zwerver gaat in de hoofdstad van het kapitalisme een koffie drinken in de beste Italiaanse koffiebar, in het voortreffelijkste restaurant de benen onder tafel schuiven, een wandeling maken in zowat het mooiste stadspark ter wereld, een kamer bezetten in een paleishotel. Wel ja, et alors? Het is niet op kosten van de lezer. Ook niet op die van Doorbraak. Voor het grootste deel heeft hij zijn spaarcenten aangesproken.

Een aanbod dat hij niet kon weigeren

De ideale gelegenheid bood zich trouwens aan om Socrates etc. zonder tegenstribbelen het land uit te krijgen. Het is zowel een medisch als cultureel aanbod dat de linkse rakker, waarvoor hij foutief wordt gehouden, niet kon weigeren. En niet wilde, laat dat duidelijk wezen. Socrates etc. is niet links en niet rechts. Hij is zichzelf en die zelfstandigheid is er met de jaren maar dikker op geworden. Toen een vriendin hem dumpte onder het mom dat ze geen vat op hem kon krijgen, steeg er een bulderend gelach op in de diverse denkpistes van Wechelderzande tot in Diksmuide.

Hij kon het aanbod niet weigeren, om op dat element te focussen, om de eenvoudige reden dat het een theatervoorstelling in NYC betreft, en nog wel op Broadway.

De legendarische musical West Side Story, na op het toneel gebracht en vervolgens verfilmd te zijn, gebaseerd op een toneelstuk van William Shakespeare, Romeo & Julia, wordt hernomen, zij het in een nieuwe enscenering. Niemand minder dan Ivo van Hove is de regisseur, Jan Versweyveld de decorontwerper, en voor de dans is Anne Teresa De Keersmaeker verantwoordelijk.

Voorbehouden aan de happy few

Het is een gewaagde onderneming, want logisch en automatisch zal de nieuwe enscenering vergeleken worden met de oude uit 1957. Toch twijfelt Socrates etc. er niet aan dat de productie succes zal kennen. Enkel het scenario van Arthur Laurents, de liedteksten van Stephen Sondheim en de muziek van Leonard Bernstein werden behouden. Al wat er bij hoort is door het Vlaamse trio verzonnen en uitgewerkt.

Zaterdag 1 februari om 20 u plaatselijke tijd zal Socrates etc. de voorstelling bijwonen. Samen met zijn dochter. De dochter omdat ze als jong meisje de musical in videovorm door haar papa werd opgedrongen (en er meteen wild van was) en om een oogje te houden op de levenslange hartlijder. Die dag, 1 februari, is niet die van de première. Die gaat door op 13 februari.

De pers, in tegenstelling tot in Europa, mag in New York niet naar de ‘officiële’ eerste voorstelling komen. Die is voorbehouden aan de happy few van de politieke, economische en culturele wereld van Amerika, en in het bijzonder van New York City. Op de previews, daar is de pers welkom. Met als voorwaarde niet over de productie te schrijven vóór de première.

Groot respect voor het Vlaamse trio

Socrates etc., die stilaan, wegens lichamelijke gezondheidsproblemen, aan het einde gekomen is van zijn carrière als recensent, wil voor geen goud deze productie missen. Uit groot respect voor het Vlaamse trio. Als eenvoudige Vlaamse theatermakers het brengen tot de hemel van de showbusiness, il faut le faire. Hier is geen vriendjespolitiek aan te pas gekomen, enkel talent.

Hij wil de voorstelling ook niet missen omdat aan de basis ervan William Shakespeare ligt. Hij is de stamvader van het moderne toneel. Shakespeare was de eerste die primaire verlichtingsideeën in het theater bracht – voortbordurend op de Griekse tragedies – en de klassieke sociale problemen een nieuw kostuum bezorgde. Het is niet toevallig dat veel van zijn toneelstukken verfilmd of bewerkt werden. Toen Socrates etc. als regisseur van een schooltoneel ooit zei dat de film Titanic  niets anders was dan Romeo & Julia op een boot, keken de leerlingen verbaasd op. Ze konden echter niet anders dan instemmen toen ze de twee versies kort na elkaar te zien kregen.

Voor de gecultiveerde burgers

Als toemaatje krijgt u een promofilmpje over de productie. Een uitgebreid verslag over de voorstelling volgt na 13 februari. Want woord is woord. Johan Anthierens zei ooit dat afspraken dienen om niet nagekomen te worden, maar voor sommige gaat dit niet op. Uit respect. En die is er in geval van het Vlaamse trio. Voor wat ze als kunstenaars presteerden. De economische en culturele wereld hadden er baat bij, maar ook de Vlaamse regering. Sport is brood en spelen voor het gewone volk, kunst – ook theater – voor de in meer of minder mate gecultiveerde burgers.

Ivo van Hove, Jan Versweyveld en Anne Teresa De Keersmaeker, ik groet u bij deze en wens jullie een prachtproductie. Waar Socrates etc. met dit artikel alvast voor applaudisseert, niet uit gewoonte maar uit overtuiging, en waar hij het hoofd voor buigt.