Speel niet de bal, maar de man/vrouw/x…

Wat lazen we in november zoal in de opiniebijdragen van de Belgische pers?

Sterke Jan

‘Het is bijna een gezegde geworden in de Wetstraat. Als Jan Jambon (N-VA) oproept tot kalmte, moet je je paraat houden’. Zo begon Isolde Van den Eynde haar opiniestuk op 25 november in ‘Het Laatste Nieuws’. Ach ja, politici moeten een dik vel hebben en een humoristische sneer als deze met driedubbele bodem, moet sterke Jan kunnen incasseren.

Zeker als je lid bent van de Vlaamse regering kan je kritiek verwachten in onze opiniërende pers.

Zelfs Lydia Peeters kreeg ervan langs in ‘Het Belang van Limburg van 3 november. Gouwgenoot Guido Cloostermans schreef: ‘Als het van Vlaams minister van Mobiliteit Lydia Peeters (Open Vld) afhangt, worden er in Vlaanderen vanaf 2027 geen nieuwe en vanaf 2030 geen tweedehands benzine- of dieselwagens meer in het verkeer gebracht. Door dit soort onzinnige ideeën wordt nog meer verwarring gecreëerd en dreigen we in de strijd om het klimaat mensen te verliezen die nu al maar met moeite mee kunnen.’

Maar meer nog dan Peeters kreeg Zuhal Demir de volle laag in de krant van haar provincie. Het leek me zelfs op een persoonlijke afrekening, maar dat is ongetwijfeld, foei, een foute gedachte.

Liliana Casagrande schreef op 10 november: ‘Vanaf januari zit Demir het interfederaal overleg voor. Dan moet ze dus bemiddelen in plaats van vechten. Zou ze dat kunnen? Ging politiek niet over het oplossen van onze problemen?

Boos op Demir

Yves Lambrix was op 12 november zelfs zo boos dat deze van het papier spatte, want ja, de Vlaamse regering in het algemeen, en Demir in het bijzonder hadden een beslissing genomen die niet spoorde met de federale doelstelling.

‘Toch verhult dit niet waar het N-VA echt om te doen is: Vivaldi ten gronde richten uit revanche voor de manier waarop ze uit de federale regering werd gezet. Geen enkel wapen wordt daarbij geschuwd, ook niet deloyaliteit. Met hun tactiek van de verschroeide aarde brengen de Vlaams-nationalisten onze energiezekerheid en -betaalbaarheid in het gedrang. Opnieuw is duidelijk dat de N-VA niet zal stoppen voordat Belgie bestuurlijk failliet is.

Liliana Casagrande sloot de driedaagse ‘bash eens een Zuhal’ op 12 november af met: ‘Vreemd dat de coalitiepartners uit de lucht vallen, want eigenlijk was die beslissing van Demir te voorspellen. Het dossier voor de gascentrale in Tessenderlo had al een 20-tal positieve adviezen verzameld van alle mogelijke administraties. Toch was het njet. Waarom zou dat dan voor Vilvoorde anders zijn? Wie gelooft dat dit puur technische beslissingen zijn? CD&V en Open VLD duidelijk niet. Dit is keiharde, berekende politiek.’

En de federale ministers?

Krijgen federale politici er dan niet van langs bij onze opiniemakers?

Wel, dat valt mee eigenlijk. Ze veroorzaken heel wat minder persoonlijke weerstand, al kan één zinnetje natuurlijk heel schadelijk zijn voor een politiek imago. Zeker als de woorden in een retorische vraag verpakt worden. Astrid Roelandt maakte zich op 19 november in ‘Het Laatste Nieuws’ de bedenking: ‘Zou Annelies Verlinden (CD&V) het nog fijn vinden om minister van Binnenlandse Zaken te zijn? Het gerucht doet de ronde dat ze al serieus spijt heeft van haar overstap, al zal ze dat zelf nooit toegeven. Ze zal zeggen dat het een uitdaging is en dat ze hard werkt. Een antwoord volgens het boekje: voorspelbaar en risicoloos. Daarvoor staat ze intussen garant.

Ook Frank Vandenbroucke kreeg een retorische vraag voor de voeten geworpen van, jawel, Liliana Casagrande (18 november) wanneer het over verplichte vaccinatie ging: ‘Zelfs minister Frank Vandenbroucke (Vooruit) heeft zijn bocht genomen. Alleen premier Alexander De Croo (Open VLD) is nog tegen, net als MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez. Wat minder makkelijk in filmpjes past, is hoe we die verplichting gaan uitvoeren. Zullen we de weigeraars in de gevangenis stoppen, verdoven en inspuiten, wierp Vandenbroucke in september – dus nog voor de bocht – op. Zou hij het antwoord op zijn eigen vraag hebben?’

Een dolk voor De Croo

De premier, voor alle duidelijkheid is dat Alexander De Croo, is dan weer het slachtoffer van zoveel politieke spelletjes, gespeeld vooral door ruziënde Waalse partijvoorzitters, althans volgens Bart Eeckhout. Die nam het in ‘De Morgen’ van 30 november op voor de zoon van Herman: ‘MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez heeft het blijkbaar in zijn hoofd gehaald dat hij de volgende premier moet gaan worden, en dus weet hij niet waar eerst dolken geplant in de rug van zijn liberale geestesgenoot De Croo.’

Of Conner Rousseau een kip is? Ik denk niet dat Stavros Kelepouris deze gedachte wou doordrukken in ‘De Morgen’ van 5 november. ‘Om scherper voor de dag te komen lanceerde Vooruit-voorzitter Conner Rousseau intussen een participatieproject waarbij de deelnemers mee bepalen op welke standpunten de socialisten moeten inzetten en hoe die standpunten eruit moeten zien. Niks mis met af en toe het water te peilen, maar een partij heeft nood aan meer standpunten of ze loop als een kip zonder kop alle richtingen tegelijk uit.

Vivaldi valt langzaam uit de gratie.

Voor alle duidelijkheid: de ‘Vivaldi-regering’ kreeg er in de pers wel van langs en dit zowel langs Nederlandstalige als langs Franstalige kant. ‘De glans is er af’ en ‘het enige punt waarbij de regering een schijn van eensgezindheid kon ophouden (corona dus), is nu ook verleden tijd’, waren zowat de meest voorkomende kritieken op de federale ‘ploeg’.

Natuurlijk stond de voorbije maand vooral in het teken van corona en de slechte kant die de besmettingen opgingen, opgaan. Peter Mijlemans van ‘Het Nieuwsblad’ wist perfect waar de schuld lag (bij de Vlamingen) en naar wie men had moeten luisteren (naar Peter Mijlemans).

‘Dat goede nieuws (terugkeer naar het gewone leven) is in Vlaanderen goed gevierd. Het verklaart deels waarom Vlaanderen nu in de hoek zit waar de zwaarste klappen vallen. Op dat moment verschenen nochtans de eerste papers in de media, dat de deltavariant de werking van de vaccins ondermijnt’, nadat hij al gesteld had dat: ‘Een conclusie waar niemand naast kan, is dat in amper enkele maanden tijd België van een prima positie weggeslagen is naar het gat van ­Pluto. En dat Vlaanderen er nog het slechtst aan toe is. ‘

Tot slot

O ja, op een zondag in november liep er een betoging door de straten van Brussel. Dat werd in de media opgepikt erna. Eigenlijk vindt Peter Mijlemans betogen overbodig, zeker en vast al deze. ‘Om te beseffen dat corona al maanden voor een gevaarlijke polarisatie zorgt, had niemand de betoging nodig.’

Hij krijgt voor deze zin, waaraan hij bij een volgende, pakweg klimaat-, betoging zeker niet wil herinnerd worden weerom de wisseltrofee ‘Peter Mijlemans’ uitgereikt voor de meest populistische zin van de maand.