Spanje wil, koste wat het kost, verhinderen dat Carles Puigdemont opnieuw wordt verkozen tot minister-president. De Spaanse rechtsstaat en scheiding der machten lijken daarbij het slachtoffer te zullen zijn.
Is de gevangenzetting van democratisch (her)verkozenen democratisch verdedigbaar? En stoort zich iemand daar nog aan? De EU alvast niet. En hoe wordt bij een splitsing van een staat de schuld verdeeld?
Brussel wordt de facto de tweede hoofdstad van Catalonië indien Puigdemont president wordt van een ontdubbelde regering met een premier, schrijft Bart Maddens. Een optie met politieke gevolgen voor België.
Nieuwe Catalaanse verkiezingen waren een maat voor niets voor Madrid, dat het pleit verloor. Rajoy’s regering zal nu volop inzetten op de sabotage van de Catalaanse onafhankelijkheidsmeerderheid.
Wat de Catalanen willen is legitiem. Piet Lamberts Van Assche geeft een gedetailleerd overzicht van de gebeurtenissen in Catalonië sinds 2005.
‘Er zijn nog mensen die Spanje een democratische rechtsstaat noemen,’ schrijft Bart Maddens. De aanpak van Catalonië onthult echter een pijnlijke realiteit.
Catalonië en Vlaanderen kunnen leren van elkaar: Beiden moeten zwijgen over de onafhankelijkheid en zich neerleggen bij het institutionele status quo.
Voor Doorbraak is de persoon van het jaar de Catalanist, de vreedzame militant voor Catalaanse onafhankelijkheid.
De verkiezingen in Catalonië kunnen ook gevolgen hebben voor de regering van Rajoy in Madrid, rekent Herman Matthijs voor.
Terwijl wij in deze feestdage aan de feestdis plaatsnemen zitten in Madrid politieke gevangen vast. Doorbraak vraagt de Llibertad Jordis.
Na de vreugde van de verkiezingsoverwinning komt de kater: Madrid houdt alle macht in handen in Catalonië.
De Vlaamse waarnemers bij de verkiezingen in Catalonië vragen dat de uitslag en dus de democratie wordt gerespecteerd.
Doorbraak.be is een uitgave van vzw Stem in het Kapittel
Hoofdredacteur: Pieter Bauwens
Webbeheer: Dirk Laeremans
